شیخ عباس قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

داستان‌های فراوانی در وصف منش، رفتار و اخلاق وی بیان شده است. [[آقابزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]] از دوستان و ارادتمندان شیخ عباس، وی را مثال بارز [[انسان کامل]] و مصداق فردی عالم فاضل و زیبنده صفات عالیه مانند [[حسن خلق]] و [[تواضع]] معرفی می‌کند. وی همچنین می‌گوید: شیخ عباس از غرور و شهرت‌طلبی دوری می‌جست و زندگی زاهدانه‌ای داشت و من در مدتی که با او بودم انس گرفتم و جانم با جان او درآمیخت.<ref> تهرانی، نقباء‌البشر، ۱۴۰۴ق، ج‌۳، ص۹۹۹.</ref>{{سخ}}به گزارش [[علی دوانی]]، شیخ عباس قمی با تهی‌دستی و نبود امکانات به نگارش آثار متعدد ادامه می‌داد. دوانی همچنین از آقا بزرگ نقل کرده که هیچ چیزی او را از تألیف و تحقیق باز نداشت و او خود نیز در نامه‌ای به [[میرزا محمد فیض قمی|آیت‌الله فیض قمی]] به مشکلات پیش رویش اشاره کرده است.<ref>دوانی، مفاخر اسلام، ج۱۱ (بخش یکم)، ص۸۵.</ref>پسر شیخ عباس قمی  نقل کرده که: «ما هنگام سحر با شنیدن صدای گریه پدرمان از خواب برمی‌خواستیم.» <ref>https://snn.ir/fa/news/270712/حکایتی-جالب-از-گریه-کردن-شیخ-عباس-قمی-صاحب-مفاتیح-الجنان-پنج-خصلت-کودک-که-محبوب-پیامبر-بود</ref>