دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه از دعاهای مأثور از امام سجاد(ع) برای فرزندان است. حضرت سجاد(ع) در این دعا از خدا درخواست فرزندان شایسته دارد و خیرخواه‌شدن، طول عمر و عزت فرزندان را طلب می‌کند. همچنین از شرّ وسوسه‌های شیطان به خدا پناه می‌برد و راه‌های نفوذ او را بیان می‌کند.
دعای بیست و پنجم صحیفه، دعا براى فرزندان است. امام سجاد(ع) در این دعا از حقوق متقابل والدین و فرزندان سخن گفته‌است و در آن برخورداری فرزندان از نعمت‌های اخروی و معنوی را آروز کرده‌است.[۱] آموزه‌های این دعا در سیزده فراز[۲] به شرح ذیل است:
درخواست فرزندان شایسته
دعا برای طول عمر و عزّت فرزندان
دعا برای خیرخواه شدن فرزندان (درخواست نیکوکارى همراه با تقوا و بصیرت)
دعا برای فراوانی روزی فرزندان
دعا بری محبت و اطاعت فرزندان در حق اولیای الهی
دعا برای دشمنی فرزندان با دشمنان الهی
یاری خواستن از خدا در تربیت و تأدیب فرزندان و مهربانی به آنها
وسوسه‌های شیطان برای به انحراف‌کشاندن انسان‌ها: بازداشتن از عمل صالح، جرات دادن بر انجام گناه، ایجاد شبهات در اعتقادات، سرگرم کردن به آرزوهای دور و دراز
خدایا! عمر آنان را به سود من طولانی کن و مدّت زندگی آنها به خاطر من بیفزا و خردسالشان را به نفع من تربیت کن و ناتوانشان را برای من نیرومند ساز و بدن‌ها و آیین‌ها و اخلاقشان را برایم به سلامت دار و به آنها در جان و اعضا و هر کارشان که به آن اهتمام دارم، سلامت همه‌جانبه عنایت کن؛ و برای من و به دست من، روزی آنان را فراوان فرما.
خدایا! وجودم را به آنان نیرومند و کجی‌ام را به وسیلهٔ آنان راست کن، تبارم را به آنان افزونی ده و مجلسم را به آنان زینت بخش و یادم را به آنان زنده دار و در نبود من کارهایم را به وسیلهٔ ایشان کفایت کن و مرا به سبب آنان بر روا شدن نیازم یاری ده، آنان را نسبت به من عاشق و مهربان و روی آورنده و برایم مستقیم و مطیع قرار ده؛ نه عصیان کننده و نه عاق و مخالف و خطاکار.
و مرا در تربیت و ادب کردن و نیکی در حقّشان یاری ده و مرا از سوی خود علاوه بر آنان اولاد پسر بخش و آن را برایم خیر قرار ده و آنان را در آنچه از تو می‌خواهم یاورم ساز.
و مرا و نسلم را از شیطان رانده‌شده پناه ده؛ چرا که تو ما را آفریدی و به ما امر و نهی فرمودی و ما را در ثواب آنچه به آن امر کردی ترغیب و به عذاب آنچه از آن نهی فرمودی تهدید کردی؛ و برای ما دشمنی قرار دادی که با ما نیرنگ می‌کند و او را بر ما تسلّطی دادی که ما را به آن اندازه بر او تسلّط نیست؛ در دل‌هایمان جایش دادی و در رهگذرهای خونمان روانش ساختی، اگر ما از او غفلت ورزیم، او از ما غافل نمی‌شود؛ و اگر او را فراموش کنیم، او ما را فراموش نمی‌کند؛ ما را از عذاب تو ایمنی می‌دهد و از غیر تو می‌ترساند.
چون آهنگ کار زشتی کنیم، ما را بر آن دلیر کند؛ و چون قصد کار شایسته‌ای کنیم، ما را از آن بازدارد؛ ما را به شهوات جرات و گستاخی می‌دهد و بنای شبهه‌ها را برای ما برپا می‌کند؛ اگر به ما وعده دهد، دروغ می‌گوید؛ و اگر به آرزویمان نشاند، تخلف می‌کند؛ و اگر تو نیرنگش را از ما نگردانی، ما را گمراه می‌کند؛ و اگر از فسادش حفظمان نکنی، ما را به لغزش می‌اندازد.
خدایا! سلطه‌اش را نسبت به ما با سلطنتت مغلوب کن تا به سبب کثرت دعایمان به پیشگاهت، او را از ما بازداری؛ پس به وسیلهٔ تو، از نیرنگش در زمرهٔ حفظ‌شدگان از شرّ او قرار گیریم.
خدایا! همهٔ خواسته‌هایم را عطا کن و همهٔ حاجاتم را برآور و از اجابت دعا که اجابتش را برایم ضمانت کرده‌ای محرومم مکن و دعایم را از درگاهت که مرا به آن دستور داده‌ای پوشیده مدار و هر آنچه در دنیا و آخرتم سبب سر و سامان گرفتنم شود به من عطا کن، آنچه را که از آن یاد کردم و آنچه فراموشم شد، اظهار کردم یا پوشیده داشتم، آشکار نمودم یا پنهان کردم.
و در همهٔ این امور به سبب درخواستی که از تو دارم، مرا از اصلاح‌کنندگان قرار ده؛ آنان که به درخواستشان از تو، در شمار کامیابان شدند و با توکّل بر تو محروم از لطفت نشدند.
و مرا از آنانی قرار ده که به پناه آوردن به تو خو گرفته‌اند و از سودای با تو سود سرشار برده‌اند و پناهنده به عزّتت شدند و رزق حلال از احسان فراگیرت به جود و کرمت بر آنان فراخی و گشایش دادی و به وسیلهٔ تو از مدار خواری درآمده به تخت عزّت نشستند؛ و از ستم و جور، به عدالتت پناهنده شدند؛ و به رحمتت از بلا و مصیبت، سلامت همه‌جانبه یافتند؛ و به غنای تو، از تهیدستی به توانگری رسیدند؛ و به تقوای تو از گناهان و لغزش‌ها و خطاها، محفوظ ماندند؛ و به طاعتت، به خیر و هدایت و درستی، توفیق یافتند؛ و به قدرتت بین آنان و گناهان، حائل و مانع ایجاد شد؛ رها کنندهٔ تمام معصیت‌های تواند، در جوار رحمتت ساکن‌اند.
خدایا! همهٔ این امور را به توفیق رحمتت به ما عطا کن و ما را از عذاب دوزخ پناه ده و به همهٔ مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان باایمان، مانند آنچه را برای خود و فرزندانم از تو خواستم، در این جهانِ زودگذر و زندگی آیندهٔ آخرت، عطا فرما! همانا تو به بندگان نزدیک، اجابت‌کنندهٔ دعا، شنوا و دانا، بخشنده و آمرزنده، مهربان و رحیمی.
