واجب کفایی: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Hasaninasab جز اضافه کردن لینک |
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''واجب کِفایی''' | '''واجب کِفایی''' گونه‌ای از واجبات دینی که مخاطب آن فرد مشخصی نیست و با انجام آن از سوی هر یک از مکلفین هدف شارع برآورده می‌شود و دیگر کسی تکلیفی ندارد. [[دفن میت]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] و [[جهاد]] جزو واجبات کفایی هستند. واجب کفایی در مقابل [[واجب عینی]] قرار دارد. | ||
== | ==تفاوت واجب کفایی و عینی== | ||
واجبات کفایی بخشی از واجبات دینی هستند هدف شارع انجام آن کار است و تفاوتی ندارد که چه کسی آن را انجام دهد. بنابر این می‌توان گفت همه مسلمانان مکلفان، به طور مساوی مخاطب آن دستور هستند. بنابر این با انجام برخی از مکلفان، تکلیف از دیگران برداشته می‌شود. واجب کفایی در مقابل [[واجب عینی]] قرار دارد که شخص مکلف مخاطب دستور الهی است، مانند [[نماز]].<ref>[http://lib.eshia.ir/71601/1/869 فرهنگ‌نامه اصول فقه]</ref> با انجام شدن واجب کفایی، وجوب از سایرین برداشته می‌شود و انجام دهنده کار به [[ثواب]] می‌رسد ولی اگر هیچیک از مکلفین اقدام به انجام واجب نکنند همه [[گناه|گناهکار]] خواهند بود.<ref>محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۲۰۲</ref> | |||
واجبات کفایی مربوط به مصالح عمومی جامعه است و انجام خود آن عمل اهمیت دارد، بر خلاف واجبات عینی که انجام عمل از فرد خاص مهم است.<ref>موسوعه مصطلحات اصول الفقه عند المسلمین، ج۲، ص۱۶۹۰</ref> [[غسل میت|غسل]]، [[کفن|کَفْن]] و [[دفن|دَفْن میت]]، اقامه [[نماز میت]]، پاک کردن [[مسجد]] از [[نجاست]]، [[جهاد]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، نجات جان کسی که در خطر مرگ است، و تحصیل علوم دینی بخشی از واجبات کفایی هستند. | |||
==واجب کفایی عام و خاص== | ==واجب کفایی عام و خاص== | ||
واجبات کفایی دو نوع هستند: | واجبات کفایی دو نوع هستند: | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۳۰
واجب کِفایی گونه‌ای از واجبات دینی که مخاطب آن فرد مشخصی نیست و با انجام آن از سوی هر یک از مکلفین هدف شارع برآورده می‌شود و دیگر کسی تکلیفی ندارد. دفن میت، امر به معروف و نهی از منکر و جهاد جزو واجبات کفایی هستند. واجب کفایی در مقابل واجب عینی قرار دارد.
تفاوت واجب کفایی و عینی
واجبات کفایی بخشی از واجبات دینی هستند هدف شارع انجام آن کار است و تفاوتی ندارد که چه کسی آن را انجام دهد. بنابر این می‌توان گفت همه مسلمانان مکلفان، به طور مساوی مخاطب آن دستور هستند. بنابر این با انجام برخی از مکلفان، تکلیف از دیگران برداشته می‌شود. واجب کفایی در مقابل واجب عینی قرار دارد که شخص مکلف مخاطب دستور الهی است، مانند نماز.[۱] با انجام شدن واجب کفایی، وجوب از سایرین برداشته می‌شود و انجام دهنده کار به ثواب می‌رسد ولی اگر هیچیک از مکلفین اقدام به انجام واجب نکنند همه گناهکار خواهند بود.[۲]
واجبات کفایی مربوط به مصالح عمومی جامعه است و انجام خود آن عمل اهمیت دارد، بر خلاف واجبات عینی که انجام عمل از فرد خاص مهم است.[۳] غسل، کَفْن و دَفْن میت، اقامه نماز میت، پاک کردن مسجد از نجاست، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، نجات جان کسی که در خطر مرگ است، و تحصیل علوم دینی بخشی از واجبات کفایی هستند.
واجب کفایی عام و خاص
واجبات کفایی دو نوع هستند:
- واجب کفایی عام: واجبی است که همه مکلفین توانایی انجام آن را دارند، مانند غسل میت و امر به معروف و نهی از منکر.
- واجب کفایی خاص: واجبی که مربوط به گروه خاصی از مکلفین است. مانند وجوب درمان بیماران که فقط بر پزشکان به نحو کفایی واجب است، یا وجوب فتوا دادن یا قضاوت کردن که تنها بر فقیهان و قضات واجب کفایی است.[۴] در این موارد چنانچه افراد متخصص اقدام به این واجب نکنند بر غیرمتخصصین واجب کفایی است که آن عمل را از متخصصین طلب کنند.[۵]
تشخیص واجب عینی و کفایی
عالمان اصول فقه معتقدند در اوامرِ الاهی، مخاطبْ همه مکلفین هستند و با انجام عمل توسط برخی، وجوب از دیگران برداشته نمی‌شود. بر این اساس در مواردی که دلیلی نداریم امر خداوند به گونه وجوب کفایی باشد، آن واجب «عینی» خواهد بود.[۶]
عالمان اصول در اینکه در اوامر مربوط به واجبات کفایی، مخاطب، همه مکلفین هستند یا برخی از آنها اختلاف نظر دارند.[۷]
پانویس
منابع
- موسوعه مصطلحات اصول الفقه عند المسلمین، رفیق العجم، مکتبة لبنان ناشرون، بیروت، ۱۹۹۸م
- فرهنگ‌نامه اصول فقه، گروهی از محققین، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ۱۳۹۰ش
- شرح اصول فقه، علی محمدی، دارالفکر، قم، ۱۳۸۷ش
- ↑ فرهنگ‌نامه اصول فقه
- ↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۲۰۲
- ↑ موسوعه مصطلحات اصول الفقه عند المسلمین، ج۲، ص۱۶۹۰
- ↑ دایرة المعارف فقه مقارن، ص۴۲۷
- ↑ موسوعه مصطلحات اصول الفقه عند المسلمین، ج۲، ص۱۶۹۰
- ↑ فرهنگ‌نامه اصول فقه
- ↑ فرهنگ‌نامه اصول فقه