پرش به محتوا

عبدالله بن عقیل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Baqer h
imported>Baqer h
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۴: خط ۴۴:
*ابن شهرآشوب، مناقب آل ابى‌طالب عليه السلام، تحقيق: يوسف بقاعى، بيروت، دار الاضواء دوم، ۱۴۱۲ق.
*ابن شهرآشوب، مناقب آل ابى‌طالب عليه السلام، تحقيق: يوسف بقاعى، بيروت، دار الاضواء دوم، ۱۴۱۲ق.
*ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۹ق.
*ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۹ق.
*پژوهشی پیرامون کربلا، جمعی از نویسندگان، پژوهشكده تحقيقات اسلامى‌، نمايندگى ولىّ فقيه در سپاه‌، بی‌تا.
*جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، قم، یاقوت، ۱۳۸۱ش.
*بلاذری، انساب الاشراف، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۷ق.
*بلاذری، انساب الاشراف، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۷ق.
*خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق: محمد السماوی، قم، انوار الهدی، بی‌تا.
*خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق: محمد السماوی، قم، انوار الهدی، بی‌تا.

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۴۶

آرامگاه شهدای کربلا
آرامگاه شهدای کربلا
مشخصات فردی
نام کاملعبدالله بن عقیل
خویشاوندانعقیل؛ مسلم بن عقیل؛ جعفر بن عقیل؛ امام حسین (ع)
وفات۶۱ق ، کربلا؛
علت وفاتشهادت در رکاب امام حسین (ع)
مشخصات دینی
از یارانامام حسین (ع)


عبدالله بن عقیل بن ابی طالب از شهدای بنی هاشم در روز عاشورا. او به «عبدالله اکبر» ملقب است. نام عبدالله بن عقیل به عنوان یکی از شهدای کربلا، در زیارت ناحیه مقدسه، انساب الاشراف بلاذری، تاریخ طبری، مقاتل الطالبیین، مروج الذهب، مقتل الحسین خوارزمی، مناقب آل ابی طالب و... آمده است.

نسب

عقیل دو فرزند به نام عبدالله داشته است: عبدالله اکبر و عبدالله اصغر.[۱] برخی هر دو عبدالله را از شهدای کربلا شمرده‌اند.[۲] مادر عبدالله اکبر ام البنین کلابیه بعض ام انیس نیز خلیله هم ذكر كرده اند.[۳]برخی کنیه او را ابوسعید دانسته و او را پدر محمد بن ابی‌سعید بن عقیل که در کربلا به شهادت رسید محسوب می‌کنند؛[۴] اما براساس آنچه در کتب انساب آمده است، عقیل فرزندی به نام ابوسعید داشته که غیر از عبدالله است.[۵]

عبدالله با میمونه دختر امیرالمؤمنین (ع) ازدواج کرد.[۶]

نام عبدالله بن عقیل به عنوان یکی از شهدای کربلا، در زیارت ناحیه مقدسه، انساب الاشراف بلاذری، تاریخ طبری، مقاتل الطالبیین، مروج الذهب، مقتل الحسین خوارزمی، مناقب آل ابی طالب و... آمده است.[۷]

شهادت

قاتل او را عبدالله بن خالد جهنی و مردی از همدان نام برده‌اند.[۸] و بنابر قولی دیگر قاتل وی عمرو بن صبیح صیداوی (صدائی) است.[۹]

در زیارت ناحیه مقدسه

بنابر تحلیلی که محمدمهدی شمس‌الدین در کتاب انصارالحسین ارائه کرده، ابوعبدالله بن مسلم بن عقیل که در زیارت ناحیه مقدسه غیرمشهوره آمده است، همان عبدالله بن عقیل است.[۱۰]

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • ابن شهرآشوب، مناقب آل ابى‌طالب عليه السلام، تحقيق: يوسف بقاعى، بيروت، دار الاضواء دوم، ۱۴۱۲ق.
  • ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۹ق.
  • جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، قم، یاقوت، ۱۳۸۱ش.
  • بلاذری، انساب الاشراف، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۷ق.
  • خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق: محمد السماوی، قم، انوار الهدی، بی‌تا.
  • زبيرى، مصعب بن عبد الله،کتاب نسب قريش، تحقيق: ا. ليفى بروفنال، قاهره، دار المعارف، بی‌تا.
  • شريف كاشانى، ملّا حبيب اللّه، تذكرةالشهداء، اهتمام: محمد شريف، استنساخ ۱۳۰۸ق.
  • شمس الدین، محمدمهدی، انصارالحسین، ترجمه هوشنگ اجاقی، تهران، نشر آفاق، ۱۴۰۶ق.
  • طبری، تاریخ طبری، بیروت، روائع التراث العربی، بی‌تا.
  • علوى عمرى، على بن محمد، المجدى فى انساب الطالبيين، تحقيق: احمد مهدوى، قم، كتابخانه مرعشى نجفى، اوّل، ۱۴۰۹ق.
  • مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، قم، دارالهجرة، ۱۴۰۹ق.

الگو:فاجعه کربلا

  1. بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۶۹.
  2. پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۲۲۴-۲۲۵.
  3. بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۷۰.
  4. شریف کاشانی، حبیب، تذکرة الشهداء، ج۱، ص۱۵۴.
  5. بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۷۰.
  6. علی بن محمد علوی،المجدی فی انساب الطالبین، ج۱، ص۱۸.
  7. ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ج۱، ص۹۷؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۴؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۵۳؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۲۴؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۷.
  8. ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ج۱، ص۹۷.
  9. شمس الدین، محمدمهدی، انصارالحسین، ۱۴۰۶ق، ص۱۵۰؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۷.
  10. شمس الدین، محمدمهدی، انصارالحسین، ۱۴۰۶ق، ص۱۵۰.