پرش به محتوا

سبع طوال: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Pourrezaei
imported>Hasaninasab
جز اضافه کردن الگوی قرآن کریم
خط ۴۲: خط ۴۲:
* طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تهران، نشر مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.
* طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تهران، نشر مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.
* معرفت، محمدهادی، علوم قرآنی، قم، مؤسسه فرهنگی تمهید قم، ۱۳۸۷ش.
* معرفت، محمدهادی، علوم قرآنی، قم، مؤسسه فرهنگی تمهید قم، ۱۳۸۷ش.
 
{{قرآن کریم}}
{{پایان}}
{{پایان}}


[[رده:سوره‌های قرآن]]
[[رده:سوره‌های قرآن]]

نسخهٔ ‏۸ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۲۰

طِوال یا سبع طوال به هفت سوره بلند از ابتدای قرآن گفته می‌شود که بنابر روایتی، نام‌گذاری آن به پیامبر(ص) منسوب است. این هفت سوره که همگی به جز انعام و اعراف مدنی هستند، عبارتند از: بقره، آل‌عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و توبه. برخی به جای توبه، سوره یونس و برخی دیگر دو سوره انفال و توبه را با هم یکی از هفت سوره طوال محاسبه کرده‌اند.

سبع طوال در روایت نبوی

رسول اکرم(ص) فرمود:
أُعْطِيتُ السُّوَرَ الطِّوَالَ مَكَانَ التَّوْرَاةِ، وَ السُّنَنَ مَكَانَ الإنْجِيلِ، وَالْمَثَانِيَ مَكَانَ الزَّبُورِ؛ وَ فُضِّلْتُ بِالْمُفَصَّلِ: ثَمَانٍ وَ سِتِّينَ سُورَةً؛ وَ هُوَ مُهَيْمِنٌ عَلَي سَآئِرِ الْكُتُبِ. (ترجمه: «به من سوره‌های طوال بجای کتاب تورات داده شده است‌، و سوره‌های سُنَن بجای انجیل، و مَثانی بجای زبور؛ و من تفضیل داده شدم بر آن‌ها به سوره‌های مفصلات که شصت و هشت سوره است‌. و قرآن سیطره و هیمنه دارد بر سائر کتب انبیاء گذشته‌.)

جرجانی، جلاء الاذهان، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص ۵؛ سیوطی، الدر المنثور، بی تا، ج۶، ص ۱۰۱.

مفهوم طوال

طِوال، به معنی طولانی و بلند است.[۱] به نظر می‌رسد علت نام‌گذاری این سوره‌های هفت‌گانه به سوره‌های طوال نیز طولانی بودن حجم این سوره‌ها نسبت به دیگر سوره‌های قرآن باشد.[۲]

نام‌گذاری

بنابر روایتی، نام‌گذاری این هفت سوره به طوال توسط پیامبر اسلام(ص) بوده است:

  • قَالَ رَسُولُ اللَهِ (ص): أُعْطِيتُ السُّوَرَ الطِّوَالَ مَكَانَ التَّوْرَاةِ، وَ السُّنَنَ مَكَانَ الإنْجِيلِ، وَالْمَثَانِيَ مَكَانَ الزَّبُورِ؛ وَ فُضِّلْتُ بِالْمُفَصَّلِ: ثَمَانٍ وَ سِتِّينَ سُورَةً؛ وَ هُوَ مُهَيْمِنٌ عَلَي سَآئِرِ الْكُتُبِ.[۳]
«به من سوره‌های طوال بجای کتاب تورات داده شده است‌، و سوره‌های سُنَن بجای انجیل، و مَثانی بجای زبور؛ و من تفضیل داده شدم بر آن‌ها به سوره‌های مُفَصَّل‌ که شصت و هشت سوره است‌. و قرآن سیطره و هیمنه دارد بر سائر کتب انبیاء گذشته‌.»

سوره‌های طوال

هفت سوره ابتدایی (بعد از سوره حمد) که به سوره‌های طوال معروفند، عبارتند از: بقره، آل‌عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و توبه. برخی به جای توبه، سوره یونس و برخی دیگر دو سوره انفال و توبه را با هم یکی از هفت سوره طوال محاسبه کرده‌اند.[۴]

سوره بقره

سوره بقره، دومین سوره به ترتیب مصحف است که ۲۸۶ آیه دارد. این سوره بلندترین سوره قرآن است که بر طبق خط عثمان طه، ۴۸ صفحه دارد و مدنی است.

سوره آل‌عمران

دومین سوره از سوره‌های طوال، آل‌عمران است که ۲۷ صفحه قرآن به خط عثمان طه را به خود اختصاص داده است. این سوره ۲۰۰ آیه دارد و مدنی است.

سوره نساء

سوره نساء که ۱۷۶ آیه دارد، چهارمین سوره بر طبق مصحف و سومین سوره از سوره‌های طوال است. حجم این سوره ۲۹ صفحه به خط عثمان طه است و مدنی می‌باشد.

سوره مائده

سوره مائده، پنجمین سوره بر طبق ترتیب مصحف است که ۱۲۰ آیه دارد. این سوره در مدینه نازل شده است و به خط عثمان طه ۲۱ صفحه است.

سوره انعام

اولین سوره مکی از سوره‌های طوال، سوره انعام است که ششمین سوره بر طبق مصحف قرآن به شمار می‌آید و ۱۶۵ آیه دارد و ۲۳ صفحه قرآن به خط عثمان طه را به خود اختصاص داده است.

سوره اعراف

هفتمین سوره قرآن، سوره اعراف است که این سوره نیز همانند سوره انعام، از سوره‌های مکی است که به جهت حجم آن، از سوره‌های طوال به شمار می‌روند. این سوره که ۲۰۶ آیه دارد، ۲۶ صفحه به خط عثمان طه دارد.

توبه

سوره توبه نهمین سوره به ترتیب مصحف و هفتمین سوره از سوره‌های طوال است. این سوره مدنی است و ۱۲۹ آیه دارد و شامل ۲۱ صفحه قرآن به خط عثمان طه است.

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • جرجانی، ابوالمحاسن حسین بن حسن، جلاء الاذهان و جلاء الاحزان، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش،
  • سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، قم، نشر کتابخانه عمومی آیت الله العظمی مرعشی نجفی، چاپ سنگی، بی‌تا (کتابخانه نور)
  • طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تهران، نشر مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.
  • معرفت، محمدهادی، علوم قرآنی، قم، مؤسسه فرهنگی تمهید قم، ۱۳۸۷ش.
  1. طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۵، ص۴۱۴.
  2. فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «سُوَر سبع طِوال»
  3. جرجانی، جلاء الاذهان، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص ۵؛ سیوطی، الدر المنثور، بی تا، ج۶، ص ۱۰۱
  4. معرفت، علوم قرآنی، ۱۳۷۸ش، ص ۱۱۴