فهرست کنیهها و لقبهای امام حسن عسکری(ع)
(تغییرمسیر از القاب امام عسکری(ع))
این مقاله دربارهٔ فهرستی از کنیهها و لقبهای امام عسکری(ع) است. برای آشنایی با شخصیت امام(ع)، مدخل امام حسن عسکری علیهالسلام را ببینید.
فهرست کنیهها و لقبهای امام عسکری(ع) به القاب و کنیههای امام یازدهم شیعیان اشاره دارد. نام امام عسکری، «حسن» است[۱] و چهار کنیه اَبوحُجّةُالله،[۲] ابوالحسن،[۳] اَبوقائم[۴] و ابومحمد[۵] را برای او ذکر کردهاند. مشهورترین القاب امام، «زکی» و «عسکری» است[۶] و دیگر القابش را در منابع شیعه و سنی به این شرح آوردهاند:
شماره | لقب | معنا |
---|---|---|
۱ | اِبنُ الرِّضا[۷] | از نسل امام رضا(ع) |
۲ | امین[۸] | امانتدار |
۴ | تقی[۹] | پرهیزکار |
۵ | ثقه[۱۰] | درستکار و مطمئن |
۷ | حسینی[۱۱] | از نسل امام حسین(ع) |
۸ | خالص[۱۲] | ناب |
۱۰ | رفیق[۱۳] | همدم و همراه |
۱۱ | سخی[۱۴] | بخشنده |
۱۲ | سراج[۱۵] | چراغ و روشنیدهنده |
۱۳ | سلطان[۱۶] | امیر و بزرگ |
۱۴ | شافی[۱۷] | درمانگر و شفادهنده |
۱۵ | شاهد[۱۸] | گواه |
۱۶ | شفیع[۱۹] | شفاعتکننده |
۱۷ | صامت[۲۰] | ساکت و کمسخن |
۱۸ | طاهر[۲۱] | پاک و پاکیزه |
۱۹ | طیب[۲۲] | پاک و پاکیزه |
۲۰ | عالم[۲۳] | دانا |
۲۱ | فاضل[۲۴] | دانشمند |
۲۲ | کریم[۲۵] | سخاوتمند |
۲۳ | مؤدّی[۲۶] | ادا کننده |
۲۴ | مَرضیّ[۲۷] | پسندیده و مقبول |
۲۵ | مُسْتَودَع[۲۸] | خزانه و گنجینه امانات الهی |
۲۶ | مُضیء[۲۹] | روشنیدهنده |
۲۷ | مُهتَدی[۳۰] | هدایتشده |
۲۸ | مُوفی[۳۱] | بهانجامرساننده کار |
۲۹ | ناصح[۳۲] | پندگو و پندآموز |
۳۱ | نقی[۳۳] | برگزیده و پاک |
۳۲ | هادی[۳۴] | راهبر و پیشوا |
۳۳ | هاشمی[۳۵] | از نسل هاشم بن عبدمناف |
۳۴ | وَلیُّ المُؤمِنین[۳۶] | ولی مؤمنان |
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ شافعی، مطالب السئول، ۱۴۱۹ق، ص۳۰۹.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۱.
- ↑ طبری، دلائل الامامة، ۱۴۲۴ق، ص۴۲۴.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۱.
- ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۱۳.
- ↑ قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۹۰۵.
- ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۲۲.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۷.
- ↑ خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۳۲۷.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۷.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۷.
- ↑ ابنصباغ، الفصول المهمة، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۰۸۰.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۳۶۳ش، ج۵۰، ص۲۳۶.
- ↑ خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۳۲۷.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۳۱.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۶.
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۴۲۱.
- ↑ حموی، انیس المؤمنین، ۱۳۶۳ش، ص۲۲۹.
- ↑ خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۳۲۷.
- ↑ عطاردی، مسند الامام العسکری، ۱۴۱۳ق، ص۱۴.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۶.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۴.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۴.
- ↑ مغربی، شرح الاخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۱۲.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۷.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۶.
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۴۲۱.
- ↑ خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۳۲۷.
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۴۲۱.
- ↑ طبری، دلائل الامامة، ۱۴۲۴ق، ص۴۲۴.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۴.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۷.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۳۶۳ش، ج۵۰، ص۲۳۶.
- ↑ طبرسی، تاج الموالید، ۱۴۲۲ق، ص۱۰۵.
- ↑ خزعلی، موسوعة الامام العسکری، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۷.
- ↑ عطاردی، مسند الامام العسکری، ۱۴۱۳ق، ص۱۴.
منابع
- ابنشهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
- حموی، محمد بن اسحاق، أنیس المؤمنین، تحقیق میرهاشم محدث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۶۳ش.
- خزعلی، ابوالقاسم، موسوعة الامام العسکری، قم، مؤسسه ولیعصر(عج)، ۱۴۲۶ق.
- خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، بیروت، مؤسسة البلاغ، ۱۴۱۹ق.
- شافعی، محمد بن طلحه، مطالب السئول فی مناقب آل الرسول، بیروت، دارالبلاغ، ۱۴۱۹ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، قم، آل البیت، ۱۴۱۷ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، تاجالموالید، بیروت، دار القاری، ۱۴۲۲ق.
- طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، قم، بعثت، ۱۴۱۳ق.
- عطاردی، عزیزالله، مسند الامام العسکری، بیروت، دار الصفوة، ۱۴۱۳ق.
- قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
- مالکی، ابن صباغ، الفصول المهمة فی معرفة الأئمة، قم، دارالحدیث، ۱۴۲۲ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۳ش.
- مغربی، نعمان بن محمد، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار علیهم السلام، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۹ق.
- مفید، محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.