سلیمان بن رزین: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Ahmadnazem (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سلیمان بن رزین''' غلام [[امام حسین]] (ع) و سفیر ایشان به سوی اشراف [[بصره]] در دعوت به [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] و اطاعت از خود. پس از اینکه نامه امام به دست [[ابن زیاد]] افتاد وی دستور داد سلیمان را به [[شهادت]] رساندند. او نخستین شهید [[قیام امام حسین]](ع) به شمار می‌آید. | '''سلیمان بن رزین''' غلام [[امام حسین]] (ع) و سفیر ایشان به سوی اشراف [[بصره]] در دعوت به [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] و اطاعت از خود. پس از اینکه نامه امام به دست [[ابن زیاد]] افتاد وی دستور داد سلیمان را به [[شهادت]] رساندند. او نخستین شهید [[قیام امام حسین]](ع) به شمار می‌آید. | ||
{{نقل قول یک طبقه|عنوان = متن نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره |تراز عنوان = وسط|پس زمینه عنوان = خاکستری |عرض=37|خط آخر=تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۷ | اندازه خط= ۱4px | فاصله خطوط = ۱۴۰%|تراز نقل قول = جاستیفای|نقل قول = «اما بعد، خداوند محمد را بر خلقش برگزید و او را به نبوت خویش گرامی داشت و برای رسالتش اختیار کرد. سپس خداوند (روح) او را گرفت، در حالی که او خیرخواه بندگان خدا بود و رسالت او را (به مردم) رسانید؛ و ما اهل و اولاد و جانشینان او هستیم؛ و از همه مردم به جایگاهی که در میان مردم داشت، سزاوارتریم، ولی قوم ما برای رسیدن به آن جایگاه بر ما سبقت گرفتند و ما به آن گردن نهادیم، زیرا ما تفرقه را ناخوش و عافیت و همدلی را دوست داشتیم. ولی در عین حال ما خود میدانیم که ما بر آن حقی که شایسته ماست، از کسانی که آن را در دست گرفتهاند، سزاوارتریم... من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما فرستادم. '''من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر، دعوت میکنم، چرا که سنت مرده و بدعت زنده شده است. پس اگر گفتارم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید شما را به راه رشد هدایت میکنم.''' والسلام علیکم و رحمه الله | {{نقل قول یک طبقه|عنوان = متن نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره |تراز عنوان = وسط|پس زمینه عنوان = خاکستری |عرض=37|خط آخر=تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۷ | اندازه خط= ۱4px | فاصله خطوط = ۱۴۰%|تراز نقل قول = جاستیفای|نقل قول = «اما بعد، خداوند محمد را بر خلقش برگزید و او را به نبوت خویش گرامی داشت و برای رسالتش اختیار کرد. سپس خداوند (روح) او را گرفت، در حالی که او خیرخواه بندگان خدا بود و رسالت او را (به مردم) رسانید؛ و ما اهل و اولاد و جانشینان او هستیم؛ و از همه مردم به جایگاهی که در میان مردم داشت، سزاوارتریم، ولی قوم ما برای رسیدن به آن جایگاه بر ما سبقت گرفتند و ما به آن گردن نهادیم، زیرا ما تفرقه را ناخوش و عافیت و همدلی را دوست داشتیم. ولی در عین حال ما خود میدانیم که ما بر آن حقی که شایسته ماست، از کسانی که آن را در دست گرفتهاند، سزاوارتریم... من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما فرستادم. '''من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر، دعوت میکنم، چرا که سنت مرده و بدعت زنده شده است. پس اگر گفتارم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید شما را به راه رشد هدایت میکنم.''' والسلام علیکم و رحمه الله | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
==منابع== | |||
*إبصار العين في أنصار الحسين، سماوى، دانشگاه شهيد محلاتى، قم، اول، 1419 ق. | |||
*تاريخ الأمم و الملوك، محمد بن جرير طبرى، دار التراث، بيروت، دوم، 1387 ق. | |||
{{فاجعه کربلا}} | {{فاجعه کربلا}} | ||
{{یاران امام حسین}} | {{یاران امام حسین}} | ||
[[رده:یاران امام حسین]] | [[رده:یاران امام حسین]] | ||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۲۰:۱۶
سلیمان بن رزین غلام امام حسین (ع) و سفیر ایشان به سوی اشراف بصره در دعوت به کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) و اطاعت از خود. پس از اینکه نامه امام به دست ابن زیاد افتاد وی دستور داد سلیمان را به شهادت رساندند. او نخستین شهید قیام امام حسین(ع) به شمار می‌آید.
متن نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره
|
«اما بعد، خداوند محمد را بر خلقش برگزید و او را به نبوت خویش گرامی داشت و برای رسالتش اختیار کرد. سپس خداوند (روح) او را گرفت، در حالی که او خیرخواه بندگان خدا بود و رسالت او را (به مردم) رسانید؛ و ما اهل و اولاد و جانشینان او هستیم؛ و از همه مردم به جایگاهی که در میان مردم داشت، سزاوارتریم، ولی قوم ما برای رسیدن به آن جایگاه بر ما سبقت گرفتند و ما به آن گردن نهادیم، زیرا ما تفرقه را ناخوش و عافیت و همدلی را دوست داشتیم. ولی در عین حال ما خود میدانیم که ما بر آن حقی که شایسته ماست، از کسانی که آن را در دست گرفتهاند، سزاوارتریم... من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما فرستادم. من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر، دعوت میکنم، چرا که سنت مرده و بدعت زنده شده است. پس اگر گفتارم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید شما را به راه رشد هدایت میکنم. والسلام علیکم و رحمه الله
|
| تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۷ |
نامه امام به اشراف بصره
امام حسین(ع) هنگامی که در مکه اقامت داشت، سلیمان را با نامه‌ای به بصره فرستاد.[۱] نامه امام خطاب به روسای پنجگانه و اشراف بصره بود که عبارت بودند از: «مالک بن مسمع بکری»، «احنف بن قیس تمیمی»، «منذر بن جارود عبدی»، «مسعود بن عمرو ازدی»، «قیس بن هیثم» و «عمرو بن عبیدالله بن معمر». نامه امام خطاب به این پنج نفر، تنها یک نسخه بود.[۲]
شهادت سلیمان
چهارنفر از این اشراف، خبر رسیدن نامه امام را پنهان کردند ولی منذر بن جارود (که پدر زن عبیدالله بن زیاد حاکم بصره بود) از ترس اینکه این نامه دسیسه ابن زیاد باشد، نامه و نامه‌رسان را نزد او آورد. ابن زیاد که می‌خواست روز بعد به کوفه برود، نامه را خواند و دستور داد سلیمان را گردن زدند[۳] و بنا بر نقلی به دار آویختند.[۴]
نام او و قاتلش در زیارت ناحیه مقدسه (غیر مشهور) آمده است: «السَّلامُ عَلی سُلَیمانَ مَوْلَی الْحُسَینِ بْنِ أمیرِالمؤمنینَ وَلَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ سُلَیمانَ بْنَ عَوْفِ الْحَضْرَمِیّ»
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- إبصار العين في أنصار الحسين، سماوى، دانشگاه شهيد محلاتى، قم، اول، 1419 ق.
- تاريخ الأمم و الملوك، محمد بن جرير طبرى، دار التراث، بيروت، دوم، 1387 ق.