سلیمان بن رزین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۰۷

متن نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره

«اما بعد، پس البته خداوند محمد را بر خلقش برگزید و او را به نبوت خویش مکرم داشت و برای رسالتش او را اختیار فرمود. سپس خداوند (روح مبارک) او را گرفت در حالی که خیرخواه بندگانش بود؛ و آن چه به ایشان فرستاده شده بود تبلیغ کرد (و به مردم رسانید)؛ و ما اهل و اولاد و جانشینان او هستیم؛ و از همه مردم به مقام آن بزرگوار نسبت به مردم سزاوارتریم، پس قوم ما برای رسیدن به آن (حکومت) بر ما سبقت گرفتند. پس ما رضایت را دوست و از تفرقه، نفرت نشان دادیم؛ و بر شما عافیت و سلامت را دوست داشتیم. ما خود می‎دانیم که ما بر (حکومت) از کسانی که این ولایت را در دست گرفته‎اند، سزاوارتریم؛ و بنابراین، من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما فرستاده‎ام. من به کتاب خدا و سنت پیامبر، شما را دعوت می‎کنم، چرا که به درستی سنت مرده و بدعت زنده شده است. پس اگر گفتارم را بشنوید و امرم را اطاعت کنید شما را به راه رشد هدایت می‎کنم.

تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357.

سلیمان بن رزین غلام امام حسین (ع) و سفیر ایشان به سوی اشراف بصره در دعوت به کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) و اطاعت از خود بود. پس از اینکه نامه امام به دست ابن زیاد افتاد دستور داد سلیمان را به شهادت رساندند. او نخستین شهید قیام امام حسین(ع) به شمار می‌آید.

نامه امام به اشراف بصره

امام حسین(ع) هنگامی که در مکه اقامت داشت، سلیمان را با نامه‌ای به بصره فرستاد.^[۱] نامه امام خطاب به روسای پنجگانه و اشراف بصره بود که عبارت بودند از: «مالک بن مسمع بکری»، «احنف بن قیس تمیمی»، «منذر بن جارود عبدی»، «مسعود بن عمرو ازدی»، «قیس بن هیثم» و «عمرو بن عبیدالله بن معمر». نامه امام خطاب به این پنج نفر، تنها یک نسخه بود.^[۲]

شهادت سلیمان

چهارنفر از این اشراف، خبر رسیدن نامه امام را پنهان کردند ولی منذر بن جارود (که پدر زن عبیدالله بن زیاد حاکم بصره بود) از ترس اینکه این نامه دسیسه ابن زیاد باشد، نامه و نامه‌رسان را نزد او آورد. ابن زیاد که می‌خواست روز بعد به کوفه برود، نامه را خواند و دستور داد سلیمان را گردن زدند^[۳] و بنا بر نقلی به دار آویختند.^[۴]

نام او و قاتلش در زیارت ناحیه مقدسه (غیر مشهور) آمده است: «السَّلامُ عَلی سُلَیمانَ مَوْلَی الْحُسَینِ بْنِ أمیرِالمؤمنینَ وَلَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ سُلَیمانَ بْنَ عَوْفِ الْحَضْرَمِیّ»

جستارهای وابسته

پانویس

↑ ابصار العین، سماوی، ص۹۴
↑ تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357
↑ تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357-358
↑ اللهوف، سید بن طاووس، ص۴۴

الگو:فاجعه کربلا

[1] ابصار العین، سماوی، ص۹۴

[2] تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357

[3] تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357-358

[4] اللهوف، سید بن طاووس، ص۴۴

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{در دست ویرایش ۲|ماه=سپتامبر|روز=۱۵|سال=۲۰۱۵|چند = 2}}
-{{نقل قول یک طبقه|عنوان = متن نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره |تراز عنوان = چپ |پس زمینه عنوان = خاکستری |عرض=40|خط آخر=تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357. | اندازه خط= ۱4px | فاصله خطوط = ۱۴۰%|تراز نقل قول = جاستیفای|نقل قول = «اما بعد، پس البته خداوند محمد را بر خلقش برگزید و او را به نبوت خویش مکرم داشت و برای رسالتش او را اختیار فرمود. سپس خداوند (روح مبارک) او را گرفت در حالی که خیرخواه بندگانش بود؛ و آن چه به ایشان فرستاده شده بود تبلیغ کرد (و به مردم رسانید)؛ و ما اهل و اولاد و جانشینان او هستیم؛ و از همه مردم به مقام آن بزرگوار نسبت به مردم سزاوارتریم، پس قوم ما برای رسیدن به آن (حکومت) بر ما سبقت گرفتند. پس ما رضایت را دوست و از تفرقه، نفرت نشان دادیم؛ و بر شما عافیت و سلامت را دوست داشتیم. ما خود می‎دانیم که ما بر (حکومت) از کسانی که این ولایت را در دست گرفته‎اند، سزاوارتریم؛ و بنابراین، من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما فرستاده‎ام. من به کتاب خدا و سنت پیامبر، شما را دعوت می‎کنم، چرا که به درستی سنت مرده و بدعت زنده شده است. پس اگر گفتارم را بشنوید و امرم را اطاعت کنید شما را به راه رشد هدایت می‎کنم.
+{{نقل قول یک طبقه|عنوان = متن نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره |تراز عنوان = چپ |پس زمینه عنوان = خاکستری |عرض=37|خط آخر=تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص357. | اندازه خط= ۱4px | فاصله خطوط = ۱۴۰%|تراز نقل قول = جاستیفای|نقل قول = «اما بعد، پس البته خداوند محمد را بر خلقش برگزید و او را به نبوت خویش مکرم داشت و برای رسالتش او را اختیار فرمود. سپس خداوند (روح مبارک) او را گرفت در حالی که خیرخواه بندگانش بود؛ و آن چه به ایشان فرستاده شده بود تبلیغ کرد (و به مردم رسانید)؛ و ما اهل و اولاد و جانشینان او هستیم؛ و از همه مردم به مقام آن بزرگوار نسبت به مردم سزاوارتریم، پس قوم ما برای رسیدن به آن (حکومت) بر ما سبقت گرفتند. پس ما رضایت را دوست و از تفرقه، نفرت نشان دادیم؛ و بر شما عافیت و سلامت را دوست داشتیم. ما خود می‎دانیم که ما بر (حکومت) از کسانی که این ولایت را در دست گرفته‎اند، سزاوارتریم؛ و بنابراین، من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما فرستاده‎ام. من به کتاب خدا و سنت پیامبر، شما را دعوت می‎کنم، چرا که به درستی سنت مرده و بدعت زنده شده است. پس اگر گفتارم را بشنوید و امرم را اطاعت کنید شما را به راه رشد هدایت می‎کنم.
 }}
 '''سلیمان بن رزین''' غلام [[امام حسین]] (ع) و سفیر ایشان به سوی اشراف [[بصره]] در دعوت به [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] و اطاعت از خود بود. پس از اینکه نامه امام به دست [[ابن زیاد]] افتاد دستور داد سلیمان را به [[شهادت]] رساندند. او نخستین شهید [[قیام امام حسین]](ع) به شمار می‌آید.