الفخری فی انساب الطالبیین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== اثر دیگر با عنوان «الفخری» == | == اثر دیگر با عنوان «الفخری» == | ||
اثر دیگری با عنوان [[آداب السلطانیه|الفخری فی الآداب السلطانیة و الدول الاسلامیة]] نوشته محمد بن علی بن طباطبا معروف به [[ابن طقطقی]] (متوفی ۷۰۹ق) وجود دارد که بخشی از آن پند و اندرز به فرمانروایان و دولتمردان است و ادامه آن به بیان خلاصه‌ای از رویدادهای تاریخ اسلام می‌پردازد.<ref>الذریعة، ج ۱۶، ص۱۲۵.</ref> شهرت دو اثر به «الفخری» گاه سبب | اثر دیگری با عنوان [[آداب السلطانیه|الفخری فی الآداب السلطانیة و الدول الاسلامیة]] نوشته محمد بن علی بن طباطبا معروف به [[ابن طقطقی]] (متوفی ۷۰۹ق) وجود دارد که بخشی از آن پند و اندرز به فرمانروایان و دولتمردان است و ادامه آن به بیان خلاصه‌ای از رویدادهای تاریخ اسلام می‌پردازد.<ref>الذریعة، ج ۱۶، ص۱۲۵.</ref> شهرت دو اثر به «الفخری» گاه سبب اشتباه بین آن دو می‌گردد. | ||
== در باب این کتاب == | == در باب این کتاب == | ||
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۰۵
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | اسماعیل بن حسین مروزی |
| موضوع | آل ابی طالب |
| سبک | نسب شناسی |
| زبان | عربی |
| مجموعه | ۱ جلد |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | مکتبة آیة الله المرعشی النجفی |
| تاریخ نشر | ۱۴۰۹ ق |
الفخری فی أنساب الطالبیین، کتابی به زبان عربی، اثر سید عزیزالدین قاضی مروزی ازوارقانی درباره نسب خاندان ابوطالب و فرزندان علی (ع)، جعفر و عقیل. عمده حجم کتاب را نسب امیر مؤمنان و معرفی اولاد و اعقاب ایشان در بر گرفته است.
درباره مؤلف
سید عزیزالدین ابوطالب اسماعیل بن حسین حسینی مروزی ازوارقانی نیشابوری، عالم، نسب شناس، ادیب و قاضی در سال ۵۷۲ق در شهر مرو متولد شد. اجداد وی از مدینه به قم آمده و از آنجا به مرو مهاجرت کرده بودند. فهرست نویسان و تذکره نویسان شیعه و سنی از او به عظمت یاد کرده‌اند. او برای کسب علم به شهرهای زیادی از جمله شیراز، هرات، شوشتر، یزد، رامهرمز و بغداد مسافرت کرد و با عالمان و دانشمندان آن بلاد ملاقات نمود. وی علاوه بر تبحّر و تخصص در علم انساب در ادب و شاعری نیز مهارت داشت.[۱]
نسب شناسی
اهتمام عرب به انساب و برخی توصیه‌های دینی درباره حفظ انساب بخصوص در موضوعات احکام، سبب شده است عده زیادی از مؤلفان مسلمان از دیرباز به این موضوع اهمیت داده و کتاب‌هایی در این باره نوشته‌اند. دسته‌ای از این آثار درباره انساب جاهلی و اسلامی است و دسته‌ای به طور خاص به انساب علویان یا آل ابی طالب می‌پردازد.
اثر دیگر با عنوان «الفخری»
اثر دیگری با عنوان الفخری فی الآداب السلطانیة و الدول الاسلامیة نوشته محمد بن علی بن طباطبا معروف به ابن طقطقی (متوفی ۷۰۹ق) وجود دارد که بخشی از آن پند و اندرز به فرمانروایان و دولتمردان است و ادامه آن به بیان خلاصه‌ای از رویدادهای تاریخ اسلام می‌پردازد.[۲] شهرت دو اثر به «الفخری» گاه سبب اشتباه بین آن دو می‌گردد.
در باب این کتاب
علت نام گذاری کتاب
علت نامگذاری الفخری، به درخواست مفسر مشهور فخرالدین رازی برای تدوین این کتاب بوده و مؤلف، آن را برای این عالم اهل سنت نوشته است.[۳]
محتوای کتاب
نویسنده پس از مقدمه‌ای در نسب پیامبر اکرم (ص)، به آل ابیطالب می‌پردازد. نسب امیرالمؤمنین (ع) بیشترین حجم کتاب را به خود اختصاص داده که این مبحث، شامل اعقاب فرزندان آن حضرت نیز می‌شود است. ترتیب انساب آنگونه که معمول است در این کتاب نیامده و پس از اعقاب امام کاظم (ع) با عنوان انساب موسویه، به نسل امام صادق (ع) می‌پردازد. در خاتمه کتاب هم از برخی مشاهیر که به القابی معروفاند یاد می‌شود. این القاب، القاب ویژه شخص می‌باشد که فرزندان وی بدانها ملقب نمی‌شوند، نظیر علویه، حسینیون، باقریه و موسویه.[۴]
چاپ
در ابتدای چاپ فعلی این کتاب، رسالهای با عنوان «الضوء البدری فی حیاة صاحب الفخری» نوشته آیت الله مرعشی نجفی آمده و شرح حالی از مؤلف کتاب ارائه داده است.
پانویس
منابع
- مروزی، عزالدین، الفخری فی أنساب الطالبیین، قم، مکتبة آیةالله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق.
- تهرانی، آقابزرگ، الذریعة، بیروت، دارالاضواء.
- کتاب شناخت سیره معصومان، مرکز تحقیقات رایانه‌ای علوم اسلامی نور.