شاه نعمت‌الله ولی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''شاه نعمت‌الله ولی''' یا '''شاه ولی''' شاعر و عارف قرن هشتم و بنیانگذار [[سلسله نعمت‌اللهی]]. وی [[عرفان]] و [[تصوف]] را نزد [[شیخ عبدالله یافعی]] فراگرفت. او در درجه اول عارفی غزل‌سرا بود که از شعر برای بیان مفاهیم عرفانی استفاده می‌کرد.  

شاه نعمت‌الله به شهر‌های مختلفی سفر کرد و ۲۵ سال آخر عمر خود را در ماهان از شهرهای [[کرمان]] گذراند و در همانجا از دنیا رفت.  

==زندگی‌نامه==

وی به نقاط مختلفی چون [[عراق]]، [[حجاز]]، [[هرات]]، [[ماوراء‌ النهر]]، [[شیراز]] و کرمان مسافرت کرد.<ref>فرزام، تحقیق در احوال شاه نعمت‌الله، ۱۳۷۹ش، ص۶۰-۱۰۵.</ref> او در مسافرتی که به [[مکه]] داشت، با [[شیخ عبدالله یافعی]] آشنا شد و به مدت هفت سال مبادی [[تصوف]] و [[عرفان]] را نزد او آموخت.<ref>زرین کوب، ارزش میراث صوفیه، ۱۳۴۴ش، ص۹۳.</ref> او سپس از طریق خراسان به شهر کش،زادگاه [[تیمور گورکانی]] رفته و آنجا فعالیت را شروع کرد.<ref>نوربخش، «زندگی و آثار شاه نعمت‌الله ولی»، ۱۳۳۷ش، ص۱۲.</ref> تیمور پس از چندی او را به‌خاطر نگرانی از افزایش نفوذش، توصیه به خروج از این شهر کرد<ref>کمبریج، تاریخ ایران دوره تیموریان، ۱۳۷۸ش، ص۹۹.</ref> نعمت‌الله ولی سپس به [[مرو]] و [[هرات]] رفت.<ref>نوربخش، «زندگی و آثار شاه نعمت‌الله ولی»، ۱۳۳۷ش، ص۳۱.</ref>نعمت‌الله هنگام سیر و سیاحت در اطراف کرمان، گذرش به منطقه ماهان افتاد.<ref>مستوفی بافقی، جامع مفیدی، ۱۳۴۰ش، ج۳، ص۳۱.</ref> در آنجا قصد اقامت کرد و ۲۵ سال آخر عمر خود را در آن دیار گذراند.<ref>Rieu, Catalogue of the Persian Manuscripts, 1966, vol. 2, p. 634-635.</ref>