روان جاوید در تفسیر قرآن مجید (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
مؤلف در خطبه آغازین کتاب می‌گوید:{{سخ}} | مؤلف در خطبه آغازین کتاب می‌گوید:{{سخ}} | ||
«''چندی بود عازم بودم که بقیه عمر با قرآن مأنوس شوم ولی توفیق رفیق نمی‌شد تا در اواسط ماه رمضان المبارک ۱۳۶۰ هجری که شمیم رحمت الهی به مشام این ذرّه رسید و بحمدالله تعالی موفق شدم و از جهات قرآن، جهتی را در نظر گرفتم که برای آن نازل شده و آن هدایت متقین است و از بین تفاسیر چون تفسیر شریف صافی را یافتم که مطابق با عقل و نقل است مورد نظر قرار داده، و در تفاسیر مطلقه و اخبار منقوله به بیان و نقل ایشان اکتفا و اعتماد نمودم و تا توانستم سعی کردم که مطالب را تنزل دهم و عبارات را ساده بنویسم که نفعش عام باشد''.»<ref>تفسیر روان جاوید، ج۱، ص۲.</ref> | «''چندی بود عازم بودم که بقیه عمر با قرآن مأنوس شوم ولی توفیق رفیق نمی‌شد تا در اواسط ماه رمضان المبارک ۱۳۶۰ هجری که شمیم رحمت الهی به مشام این ذرّه رسید و بحمدالله تعالی موفق شدم و از جهات قرآن، جهتی را در نظر گرفتم که برای آن نازل شده و آن هدایت متقین است و از بین تفاسیر چون تفسیر شریف صافی را یافتم که مطابق با عقل و نقل است مورد نظر قرار داده، و در تفاسیر مطلقه و اخبار منقوله به بیان و نقل ایشان اکتفا و اعتماد نمودم و تا توانستم سعی کردم که مطالب را تنزل دهم و عبارات را ساده بنویسم که نفعش عام باشد''.»<ref>ثقفی تهرانی، تفسیر روان جاوید، ج۱، ص۲.</ref> | ||
{{تفسیر}} | {{تفسیر}} | ||
== روش تفسیری == | == روش تفسیری == | ||
روان جاوید به ابعاد هدایتی و ارشادی توجه فراوان دارد و خواننده را به مسائل معنوی و تربیتی سوق می‌دهد. روش مفسر بدین شکل است که پس ازانتخاب [[آیه]] یا آیاتی از قرآن مجید به ترتیبِ مصحف، نخست آیه را ترجمه می‌کند و چنانچه شأن نزولی یا روایتی از طریق [[اهل بیت]] نقل شده باشد می‌آورد و آنگاه پیام آیه را شرح و تفسیر می‌دهد... مؤلف این تفسیر را بر اساس [[تفسیر صافی]] تدوین کرده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۰۲.</ref> | روان جاوید به ابعاد هدایتی و ارشادی توجه فراوان دارد و خواننده را به مسائل معنوی و تربیتی سوق می‌دهد. روش مفسر بدین شکل است که پس ازانتخاب [[آیه]] یا آیاتی از قرآن مجید به ترتیبِ مصحف، نخست آیه را ترجمه می‌کند و چنانچه شأن نزولی یا روایتی از طریق [[اهل بیت]] نقل شده باشد می‌آورد و آنگاه پیام آیه را شرح و تفسیر می‌دهد... مؤلف این تفسیر را بر اساس [[تفسیر صافی]] تدوین کرده است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۰۲.</ref> | ||
== ویژگی‌های تفسیر == | == ویژگی‌های تفسیر == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
*خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، تهران، دوستان - ناهید، ۱۳۷۷ش. | *خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، تهران، دوستان - ناهید، ۱۳۷۷ش. | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۵۴
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | میرزا محمد ثقفی تهرانی |
| تاریخ نگارش | ۱۳۶۰ -۱۳۸۳ق |
| موضوع | تفسیر قرآن |
| سبک | تربیتی و تحلیلی |
| زبان | فارسی |
| مجموعه | ۵ جلدی |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | برهان |
تفسیر روان جاوید کتابی تفسیری به زبان فارسی و شامل همه آیات قرآن مجید اثر میرزا محمد ثقفی تهرانی (متوفای ۱۳۶۴ش) است. مؤلف، این تفسیر را بر اساس تفسیر صافی تدوین کرده و به مسائل تربیتی و هدایتی توجه فراوان دارد.
زمان نگارش
آغاز تألیف «تفسیر روان جاوید»، آنگونه که مؤلّف در آغاز اشاره کرده، رمضان سال ۱۳۶۰ قمری بوده است و بعد از وقفه‌ای چند ساله، سرانجام در ۱۳۸۳ قمری به پایان رسیده است. عنوان «روان جاوید در تفسیر کلام مجید» در محاسبه حروف ابجد با همان تاریخ برابری می‌کند.[۱]
انگیزه تألیف
مؤلف در خطبه آغازین کتاب می‌گوید:
«چندی بود عازم بودم که بقیه عمر با قرآن مأنوس شوم ولی توفیق رفیق نمی‌شد تا در اواسط ماه رمضان المبارک ۱۳۶۰ هجری که شمیم رحمت الهی به مشام این ذرّه رسید و بحمدالله تعالی موفق شدم و از جهات قرآن، جهتی را در نظر گرفتم که برای آن نازل شده و آن هدایت متقین است و از بین تفاسیر چون تفسیر شریف صافی را یافتم که مطابق با عقل و نقل است مورد نظر قرار داده، و در تفاسیر مطلقه و اخبار منقوله به بیان و نقل ایشان اکتفا و اعتماد نمودم و تا توانستم سعی کردم که مطالب را تنزل دهم و عبارات را ساده بنویسم که نفعش عام باشد.»[۲]
| تفسیرهای مهم | |
|---|---|
| شیعی | تفسیر ابو الجارود • تفسیر قمی • کتاب التفسیر (عیاشی) • تفسیر التبیان • تفسیر مجمع البیان • تفسیر الصافی • تفسیر المیزان |
| سنی | تفسیر جامع البيان (طبری) • المحرر الوجیز (ابن عطیه) • تفسیر الجامع لأحكام القرآن (قرطبی) • تفسير القرآن العظيم (ابن كثير) • تفسیر جلالین (سیوطی) |
| گرایش‌های تفسیری | |
| تفسیر تطبیقی • تفسیر علمی • تفسیر عصری • تفسیر تاریخی • تفسیر فلسفی • تفسیر کلامی • تفسیر عرفانی • تفسیر ادبی • تفسیر فقهی | |
| روش‌های تفسیری | |
| تفسیر قرآن به قرآن • تفسیر روایی • تفسیر عقلی • تفسیر اجتهادی | |
| شیوه‌های نگارش تفسیر | |
| تفسیر ترتیبی • تفسیر موضوعی | |
| اصطلاحات علم تفسیر | |
| اسباب نزول • ناسخ و منسوخ • محکم و متشابه • اعجاز قرآن • جری و انطباق • مکی و مدنی | |
روش تفسیری
روان جاوید به ابعاد هدایتی و ارشادی توجه فراوان دارد و خواننده را به مسائل معنوی و تربیتی سوق می‌دهد. روش مفسر بدین شکل است که پس ازانتخاب آیه یا آیاتی از قرآن مجید به ترتیبِ مصحف، نخست آیه را ترجمه می‌کند و چنانچه شأن نزولی یا روایتی از طریق اهل بیت نقل شده باشد می‌آورد و آنگاه پیام آیه را شرح و تفسیر می‌دهد... مؤلف این تفسیر را بر اساس تفسیر صافی تدوین کرده است.[۳]
ویژگی‌های تفسیر
آقا میرزا یوسف ایروانی که عهده‌دار تصحیح و مقابله چاپ نخست کتاب بوده است، در یادداشت خود بر کتاب، نکات ممتاز این تفسیر را می‌گوید. آنچه این بنده در حین اشتغال به تصحیح و مقابله آن کتاب، استخراج و ضبط نمودم جمعا ده مزیت است، بدین قرار است:
- اهتمام به جنبه موعظه قرآن،
- اشتمال بر تحقیقات نو،
- احتوا بر بررسی‌های فقهی،
- اشتمال بر حقایقی که به طرق غیر عادی یافت شده است،
- تطبیق استادانه ظواهر آیات با ظواهر اخبار معارض،
- جمع بین روایات مختلف تفسیری بر پایه روش فقهی و ذوق ادبی،
- ساده‌نویسی در عین داشتن معانی بلند،
- شرح و بیان تفسیر شریف صافی،
- استقلال آیات از نظر تفسیر،
- احتوای کتاب بر مطالب بکر.[۴]
سخن بزرگان
سید ابوالحسن رفیعی قزوینی نیز این کتاب را «مشتمل بر معارف حقه و مواعظ حسنه و معانی دقیقه و حقایق رقیقه» می‌دانسته که از ایجازِ مخل و اطنابِ مُملّ مبرّاست و برای عوام و خواصّ نفع بسیار دارد.[۵]
حسن زاده آملی این تفسیر ۵ جلدی را ترجمه تفسیر صافی می‌داند.[۶]
چاپ
چاپ این اثر به همّت فرزند مؤلف، علی ثقفی و با اهتمام نشر برهان، انجام یافته است.
پانویس
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، تهران، دوستان - ناهید، ۱۳۷۷ش.
- طارمی، حسن، روان جاوید در تفسیر قرآن مجید، کتاب ماه دین،اسفند ۱۳۷۶ - شماره ۴ و ۵.
- ثقفی تهرانی، محمد، تفسیر روان جاوید، تهران، برهان، ۱۳۹۸ق.