قاسط بن زهیر تغلبی
 آرامگاه جمعی از شهدای کربلا در حرم امام حسین(ع) | |
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | قاسط بن زهیر تغلبی |
| نسب/قبیله | قبیله تغلب |
| خویشاوندان | کردوس و مقسط |
| محل زندگی | کوفه |
| وفات | ۶۱ق ، واقعه عاشورا |
| علت وفات | در حمله اول سپاهیان عمر بن سعد |
| مدفن | حرم امام حسین(ع) |
| مشخصات دینی | |
| از یاران | امام حسین(ع)، امام علی(ع) و امام حسن(ع) |
قاسِط بن زُهیر بن حرث تغلبی(شهادت ۶۱ق) از اصحاب امام علی(ع) و شهدای کربلا.
قاسط از سپاهیان امام علی(ع) در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان بود، او در واقعه کربلا به همراه برادرانش کردوس و مقسط خود را شبانه به کاروان امام حسین(ع) رساند. او در روز عاشورا در حمله نخست لشکریان عمر بن سعد به شهادت رسید.
نسب
قاسط بن زهیر بن حرث تغلبی، منسوب به قبیله تغلب بود، از این رو در کتاب ابصار العین نام او در شمار شهدای تغلبی آمده است.[۱]
حضور در جمل، صفین و نهروان
به گفته محمد بن طاهر سماوی (۱۲۹۲-۱۳۷۰ق) در کتاب ابصار العین، قاسط از سپاهیان امام علی (ع) در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان بوده، از این رو از او در جنگ‌ها به ویژه صفین سخن به میان آمده است.[۲] همچنین سماوی وی را از اصحاب امام حسن(ع) نیز دانسته است.[۳]
شهادت در کربلا
قاسط در کوفه زندگی می‌کرد، پس از ورود امام حسین(ع) به کربلا، به همراه برادرانش کردوس و مقسط شبانه به سپاه او پیوست و در روز عاشورا به شهادت رسید.[۴] به گفته ابن شهر آشوب، وی از شهیدان کربلا در حمله نخست سپاه عمر بن سعد بوده است.[۵]
در زیارت الشهدا، از او و برادرش کردوس با عبارت «السلام علی قاسط و کردوس إبنی زهیر التغلبیین»» به عنوان شهدای کربلا یاد شده است. [۶]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب علیهم‌السلام، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
- ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تصحیح جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- سماوی، محمد بن طاهر، إبصار العین فی أنصار الحسین علیه‌السلام، قم، انتشارات دانشگاه شهید محلاتی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- شهید اول، محمد بن مکی، المزار، تحقیق مدرسه امام مهدی علیه‌السلام، محمدباقر موحد ابطحی اصفهانی، قم، مدرسه امام مهدی علیه‌السلام، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.