آیه ۳ سوره حجرات
مشخصات آیه | |
---|---|
واقع در سوره | حجرات |
شماره آیه | ۳ |
جزء | ۲۶ |
اطلاعات محتوایی | |
مکان نزول | مدینه |
موضوع | رعایت حرمت و جایگاه پیامبر(ص) |
آیات مرتبط | آیه ۲ سوره حجرات |
آیه ۳ سوره حجرات به رعایت ادب در حضور پیامبر(ص) و پادش آن تصریح میکند.[۱] به گفته شیخ طوسی در تفسیر تبیان، در آیه ۳ سوره حجرات خداوند، مسلمانان را با رعایت ادب در حضور پیامبر(ص) آزمایش کرده و به کسانی که در حضور پیامبر(ص) صدای خود را بلند نمیکنند، پاداشی بزرگ عطا میکند.[۲]
طبرسی در تفسیر مجمعالبیان نقل میکند، عدهای از پشت در خانه پیامبر(ص) با صدای بلند، ایشان را صدا میزدند که این رفتار سبب ناراحتی پیامبر(ص) میشد.[۳] به گفته عبدالله جوادی آملی، مفسر شیعی، این آیات بهگونهای مسلمانان را تربیت کرد که هنگام مراجعه به محضر پیامبر(ص)، با ناخن به در خانه میزدند.[۴] همچنین بیان شده، پس از نزول آیه ۲ سوره حجرات، یاران پیامبر(ص) آنچنان با صدای آرام با ایشان سخن میگفتند که رسول خدا(ص) چندین بار از آنان درخواست میکرد تا سخنانشان را تکرار کنند.[۵]
به گفته برخی از مفسران شیعی، آهسته سخن گفتن در برابر پیامبر (ص)، نشانه تواضع[۶] و اخلاص[۷] است و سبب پاک شدن گناهان و دریافت پاداش الهی میشود.[۸] محمدجواد مغنیه، از مفسران قرآن، با استناد به این آیه، رعایت ادب در برابر پیامبر(ص) را یکی از موارد امتحان الهی دانسته و معتقد است که مسلمانان از این طریق به مغفرت و پاداش الهی نائل میشوند.[۹]
به باور عدهای از مفسران قرآن، تعبیر «رسولالله» در این آیه نشان میدهد که پیامبر(ص) فرستاده خداوند است و بیاحترامی به ایشان، در واقع، بیاحترامی به خدا محسوب میشود[۱۰] و حتی میتواند به کفر بینجامد.[۱۱]
﴿إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ ٣﴾ [حجرات:3]
﴿کسانی که پیش پیامبر خدا صدایشان را فرو میکشند همان کسانند که خدا دلهایشان را برای پرهیزگاری امتحان کرده است آنان را آمرزش و پاداشی بزرگ است ٣﴾
سوره ۴۹: آیه ۳
پانویس
- ↑ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۳، ص۳۶۵.
- ↑ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۳۴۱.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۹۴.
- ↑ جوادی آملی، سیره رسول اکرم(ص) در قرآن، ۱۳۷۶ش، ج۸، ص۳۱۱.
- ↑ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۸، ص۹.
- ↑ قرائتی، تفسر نور، ۱۳۸۳ش، ج۹، ص۱۶۳؛ حسینی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۸۵.
- ↑ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۳۹.
- ↑ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۳۴۲؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۴۰.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۱۰۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۳۱۰؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۴۰.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۳۰۹.
منابع
- ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روضالجنان و روحالجنان فی تفسیر القرآن، تحقیق: محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۴۰۸ق.
- جوادی آملی، عبدالله، سیره رسول اکرم(ص) در قرآن، قم، اسراء، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
- حسینی همدانی، سید محمد، انوار درخشان، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران، کتابفروشی لطفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تحقیق: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصرخسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق: احمد قیصر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، بیتا.
- قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.
- مدرسی، سید محمدتقی، من هدی القرآن، تهران، دار محبی الحسین، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.