Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۸۱
ویرایش
زینت السادات همایونی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| وب‌گاه رسمی = | | وب‌گاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
''' | '''زینت‌السادات علویه همایونی''' مشهور به '''بانو همایونی''' (۱۲۹۶-۱۳۹۵ش)، از نزدیک‌ترین شاگردان [[بانو امین|بانو امین اصفهانی]] بود. وی نخستین دانشجوی زن دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) بود که «مکتب فاطمه(س)» را به منظور ایجاد محیطی اختصاصی برای تحصیل زنان در علوم دینی پایه‌گذاری کرد. وی در سال ۱۳۸۸ش به عنوان چهره ماندگار [[جمهوری اسلامی ایران]] انتخاب و در سال ۱۳۹۰ش در همایش «امینه امین» در اصفهان، از مقام او تجلیل شد. از بانو همایونی آثاری در زمینه [[علوم اسلامی]] و معارف [[اهل بیت]] منتشر شده است. | ||
==زندگی== | ==زندگی== | ||
زینت‌السادات علویه همایونی، متخلص به علویه همایونی و مشهور به بانو همایونی، در سال | زینت‌السادات علویه همایونی، متخلص به علویه همایونی و مشهور به بانو همایونی، در سال ۱۲۹۶ش در [[اصفهان]] متولد شد. پدرش سید رحیم همایونی و مادرش سلطان‌آغا همایونی بود. سلطان‌آغا مادرخواندۀ همسرِ [[بانو امین]] بود که پس از فوت سید محمدتقی امین با سید رحیم ازدواج کرد. زینت‌السادات دومین فرزند او بود. بانو همایونی با محمد فیض –پدر دکتر جواد فیض که در [[ایران]] به طبابت اطفال شهره است- [[ازدواج]] کرد. شخصیت‌هایی همچون [[رحیم ارباب]]، [[حسینعلی صدیقین]] و عطاءالله امامی از دوستان محمد فیض بودند و به خانۀ او رفت و آمد داشتند.<ref>علویه همایونی، سفرنامه، ۱۳۸۷ش، ص۹-۳۸.</ref> | ||
==آشنایی با بانو امین== | ==آشنایی با بانو امین== | ||
بانو امین و سلطان‌آغا از دوستان نزدیک یکدیگر بودند، به همین جهت زینت‌السادات از شاگردان ویژۀ بانو امین شد. او اولین شاگرد بانو امین بود و پنجاه سال شاگردی بانو امین را کرد. تدریس هر روز | بانو امین و سلطان‌آغا از دوستان نزدیک یکدیگر بودند، به همین جهت زینت‌السادات از شاگردان ویژۀ بانو امین شد. او اولین شاگرد بانو امین بود و پنجاه سال شاگردی بانو امین را کرد. تدریس هر روز بعدازظهر در منزل بانو امین بود. منابع درسی، ابتدا [[قرآن]] بود و به مرور به [[دعای کمیل]] و بعد [[جامع المقدمات]] و صرف و نحو و تصریف و شرح [[باب حادی عشر|حادی عشر]] رسید. بعد از آن هم بانو همایونی نزد بانو امین [[اسرارالحکم]] [[ملا هادی سبزواری|سبزواری]] را خواند.<ref>علویه همایونی، سفرنامه، ۱۳۸۷ش، ص۳-۳۲.</ref> | ||
گفته شده است که ارتباط بانو امین و بانو همایونی | گفته شده است که ارتباط بانو امین و بانو همایونی به‌گونه‌ای بود که بانو همایونی حتی یک روز را هم نمی‌توانست بی‌درس و ملاقات استاد بگذراند و هنگام وفات بانو امین، تنها کسی که بر بالین او حاضر بود، بانو همایونی بوده است.<ref>طیبی، زندگانی بانوی ایرانی، ۱۳۸۰ش، ص۱۴۱.</ref> | ||
==تحصیل== | ==تحصیل== | ||
زینت‌السادات همایونی تحصیلات ابتدایی را در منزل، نزد مادر آغاز کرد و ضمن تحصیل خانگی، هنرهای زنانۀ متداول در زمان خود را نیز فرا‌گرفت. در سال ۱۳۱۳ش به شاگردی [[بانو امین]] پرداخت. او به جز تحصیل نزد بانو امین، ادبیات عرب و [[علم منطق|منطق]] را نزد حیدر علی محقق خواند. مدتی نیز نزد صدر کوپایی منطق و [[شرح منظومه]] [[ملاهادی سبزواری]] و کتاب مغنی و معالم و [[شرح لمعه]] خواند. او مدتی نیز نزد آیت‌الله نورالدین اشنی (قودجانی)[[اسفار اربعه]] [[ملاصدرا]] را خواند.<ref>علویه همایونی، سفرنامه، ۱۳۸۷ش، ص۴۵-۳۴.</ref> | |||
در سال | در سال ۱۳۴۳ش که همسر بانو همایونی فوت کرد، او به اصرار برادرش در امتحان طلاب در [[مدرسۀ سپهسالار]] شرکت کرد. گفته شده است در آن زمان جز بانو امین زن دیگری در حوزۀ علوم دینی وجود نداشت و تا آن روز هیچ زنی در آزمون مدرسه سپهسالار شرکت نکرده بود. امتحان در دو رشتۀ منقول و معقول برگزار می‌شد. از ۳۷۰ نفری که داوطلب شرکت در امتحان بودند، تنها پنج نفر در رشتۀ معقول ثبت‌نام کرده بودند. پاسخگویی به سوالات امتحان برای زینت السادات همایونی دشوار نبود. چون بیش از آنچه مورد انتظار بود آموخته بود. | ||
او با وجود قبولی در این امتحان، در دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) نیز ثبت‌نام کرد و در امتحان ورودی آن جا نیز پذیرفته شد. تا دو سال او تنها زنی بود که در میان طلاب مرد در کلاس‌ها شرکت می‌کرد. با این حال تحصیل او در دانشکده وعظ و تبلیغ نا تمام ماند.این به آن دلیل بود که تا آن زمان دانشکده هیچ زنی را پذیرش نکرده بود و بعد از پذیرش زینت السادات همایونی دیگر زنان نیز به دانشکده مراجعت کرده و خواستار تحصیل در آنجا بودند. در این میان نامه‌ای از مسئولین دانشگاه به دست زینت السادات همایونی رسید با این پیشنهاد که مابقی دوران تحصیل خود را در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان بگذارند. او هم که در تحصیل به دنبال مدرک نبود، از ادامۀ تحصیل در دانشگاه انصراف داد.<ref>علویه همایونی، سفرنامه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶-۷۲.</ref> | او با وجود قبولی در این امتحان، در دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) نیز ثبت‌نام کرد و در امتحان ورودی آن جا نیز پذیرفته شد. تا دو سال او تنها زنی بود که در میان طلاب مرد در کلاس‌ها شرکت می‌کرد. با این حال تحصیل او در دانشکده وعظ و تبلیغ نا تمام ماند.این به آن دلیل بود که تا آن زمان دانشکده هیچ زنی را پذیرش نکرده بود و بعد از پذیرش زینت السادات همایونی دیگر زنان نیز به دانشکده مراجعت کرده و خواستار تحصیل در آنجا بودند. در این میان نامه‌ای از مسئولین دانشگاه به دست زینت السادات همایونی رسید با این پیشنهاد که مابقی دوران تحصیل خود را در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان بگذارند. او هم که در تحصیل به دنبال مدرک نبود، از ادامۀ تحصیل در دانشگاه انصراف داد.<ref>علویه همایونی، سفرنامه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶-۷۲.</ref> | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
ایدۀ تاسیس مدرسه‌ای برای بانوان که در آن علوم دینی تدریس شود (یعنی همان حوزه علمیه بانوان) بعد از تجربۀ تحصیل در تهران به ذهن بانو همایونی رسید. او این ایده را با استادش [[بانو امین]] در میان گذاشت. ایدۀ تاسیس مدرسۀ علوم دینی بانوان با ایدۀ تاسیس دبیرستانی دخترانه که معلم مرد نداشته باشد، به هم پیوند خورد. بانو امین با ورقۀ [[اجتهاد]] خود برای هر دو مدرسه مجوز گرفت. مجوز مدرسۀ دینی بانوان با عنوان جواز تاسیس کلاس [[قرآن]] و [[رساله توضیح المسائل|رساله]] صادر شد. این نام به این دلیل بود که تا پیش از این مدرسه‌ای با این ماهیت سابقه نداشت. | ایدۀ تاسیس مدرسه‌ای برای بانوان که در آن علوم دینی تدریس شود (یعنی همان حوزه علمیه بانوان) بعد از تجربۀ تحصیل در تهران به ذهن بانو همایونی رسید. او این ایده را با استادش [[بانو امین]] در میان گذاشت. ایدۀ تاسیس مدرسۀ علوم دینی بانوان با ایدۀ تاسیس دبیرستانی دخترانه که معلم مرد نداشته باشد، به هم پیوند خورد. بانو امین با ورقۀ [[اجتهاد]] خود برای هر دو مدرسه مجوز گرفت. مجوز مدرسۀ دینی بانوان با عنوان جواز تاسیس کلاس [[قرآن]] و [[رساله توضیح المسائل|رساله]] صادر شد. این نام به این دلیل بود که تا پیش از این مدرسه‌ای با این ماهیت سابقه نداشت. | ||
دستور خرید خانه‌ای به عنوان محل مدرسه از جانب بانو امین صادر شد و امورات مربوط به آن به وکیل بانو امین، میرزا علی خان تابش و عروس بانو امین، فروغ‌السادات سپرده شد. این گونه دبیرستان دخترانۀ امین و مکتب فاطمه(س) در سال تحصیلی ۴۵- | دستور خرید خانه‌ای به عنوان محل مدرسه از جانب بانو امین صادر شد و امورات مربوط به آن به وکیل بانو امین، میرزا علی خان تابش و عروس بانو امین، فروغ‌السادات سپرده شد. این گونه دبیرستان دخترانۀ امین و مکتب فاطمه(س) در سال تحصیلی ۴۵-۱۳۴۴ش تأسیس شدند. | ||
پس از آن بانو امین کلیۀ امور مربوط به مکتب را به بانو همایونی واگذار کرد. او نیز با الهام از برنامۀ درسی [[دانشکده الهیات دانشگاه تهران]]، برای مکتب فاطمه برنامۀ درسی نوشت. اساتید آن هم از میان شاگردان بانو امین انتخاب شدند و کار اولین حوزۀ علیمۀ بانوان با عنوان مکتب فاطمه با ۶۰ نفر بانویی که شوق آموختن علوم دینی داشتند، آغاز شد. | پس از آن بانو امین کلیۀ امور مربوط به مکتب را به بانو همایونی واگذار کرد. او نیز با الهام از برنامۀ درسی [[دانشکده الهیات دانشگاه تهران]]، برای مکتب فاطمه برنامۀ درسی نوشت. اساتید آن هم از میان شاگردان بانو امین انتخاب شدند و کار اولین حوزۀ علیمۀ بانوان با عنوان مکتب فاطمه با ۶۰ نفر بانویی که شوق آموختن علوم دینی داشتند، آغاز شد. | ||