فضه بلاغی

از ویکی شیعه

فضه بلاغی، (درگذشته ۱۲۸۰ ق.) از زنان عالمه و دارای اجازه روایت شیعه. ملا فضه دختر احمد بلاغی، همسر حسن بلاغی و مادر محمدجواد بلاغی، است. او، قرآن و عربی را پیش پدرش آموخت و فقه و اصول را از علمای خاندانش فرا گرفت و به او اجازه روایت دادند. فضه، به تدریس اصول و فقه و حدیث اشتغال داشت و بعضی از طلاب در درس‌هایش حاضر می‌شدند. برخی از علما کتاب القوانین را به اعتبار اینکه مؤلفش به وی اجازه داده بود، بر او قرائت می‌کردند.[۱]

سیدحسن صدر در تکملة أمل الآمل گفته است:

«فضه، زنی فاضل بود که در مقابل نوشتن کتاب اجرت می‌گرفت و گذران زندگی او و همسرش از این راه بود. بعضی از کتاب‌هایی که نوشته موجود است؛ مثل کشف الغطاء که در جمعه ۳ ذی‌القعده ۱۲۴۹ ق. نوشتن آن را به پایان رسانده است. فضه بلاغی، در سال ۱۲۸۰ از دنیا رفت.»[۲]

پانویس

  1. غروی نایینی، محدثات شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۳۰۰؛ الامین، مستدرک اعیان الشیعه، دارالتعارف، ج۳، ص۱۶۴.
  2. الامین، مستدرک اعیان الشیعه، دارالتعارف، ج۳، ص۱۶۴.

منبع

  • الامین، حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، بی‌تا.
  • غروی نایینی، نهله، محدثات شیعه، تهران، دانشگاه تربیت مدرس، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش.