فضه بلاغی

فضه بلاغی، (درگذشته ۱۲۸۰ ق.) از زنان عالمه شیعه که دارای اجازه روایت بوده است. ملا فضه مادر محمدجواد بلاغی از عالمان مشهور شیعه در قرن چهاردهم قمری است. قضه بلاغی دختر احمد بلاغی و همسر حسن بلاغی بوده است. او، قرآن و عربی را پیش پدرش آموخت و فقه و اصول را از علمای خاندانش فرا گرفت و به او اجازه روایت دادند.

فضه بلاغی به تدریس اصول و فقه و حدیث اشتغال داشت و بعضی از طلاب در درس‌هایش حاضر می‌شدند. برخی از علما کتاب القوانین را به اعتبار اینکه مؤلفش به وی اجازه داده بود، بر او قرائت می‌کردند.

سیدحسن صدر در تکملة أمل الآمل گفته است:

«فضه، زنی فاضل بود که در مقابل نوشتن کتاب اجرت می‌گرفت و گذران زندگی او و همسرش از این راه بود. بعضی از کتاب‌هایی که نوشته موجود است؛ مثل کشف الغطاء که در جمعه ۳ ذی‌القعده ۱۲۴۹ ق. نوشتن آن را به پایان رسانده است. فضه بلاغی، در سال ۱۲۸۰ از دنیا رفت.»

منبع

• الامین، حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، بی‌تا.
• غروی نایینی، نهله، محدثات شیعه، تهران، دانشگاه تربیت مدرس، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش.