النص الجلی فی اثبات ولایة علی (کتاب)

النص الجلی فی اثبات ولایة علی

اطلاعات کتاب
نویسنده	محمدحسین بن باقر بروجردی
تاریخ نگارش	۱۲۷۳ق
موضوع	اثبات امامت و ولایت امام علی(ع)
زبان	عربی
مجموعه	یک جلد
اطلاعات نشر
ناشر	آستان قدس رضوی
تاریخ نشر	۱۴۲۵ق

ألنَّصُ الجَلی فی اِثباتِ ولایة عَلی علیه‌السلام کتابی کلامی و به زبان عربی تألیف محمدحسین بن باقر بروجردی عالم شیعی قرن ۱۲ قمری. مؤلف در این اثر که حاوی یک مقدمه و چهل بخش است، تلاش کرده تا از طریق آیات و روایات متعدد، به اثبات امامت و ولایت امام علی(ع) بپردازد.

مؤلف

در کتب رجال و تراجم سخنی درباره محمدحسین بروجردی به میان نیامده و مصحح کتاب، وی را این‌گونه معرفی می‌کند: «عالم جلیل متکلم فقیه اصولی شیخ حسین بن آقا باقر بروجردی متوفای بعد از سال ۱۳۰۶ق.»

ساختار

این کتاب که با اختصار و ایجاز نوشته شده، مشتمل بر یک مقدمه و چهل بخش است. محوریت هر بخش آیه‌ای از آیات قرآن است. نویسنده با استفاده از این آیات و نیز روایات و تفاسیر مرتبط با آنها به اثبات امامت و خلافت حضرت علی(ع) پرداخته است. وی برای اثبات مدعای خود از منابع شیعه و اهل سنت بهره برده است.

نگاهی به محتوا

نخستین بخش کتاب آیه۱۲۴ سوره بقره است وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود، و وى آن همه را به انجام رسانيد، [خدا به او] فرمود: «من تو را پيشواى مردم قرار دادم.» [ابراهيم‌] پرسيد: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پيمان من به بيدادگران نمى‌رسد.» نویسنده از آیه استفاده کرده که امامت تنها در ذریه ابراهیم است و به ظالمان نمی رسد و شرک نیز بر اساس آیه ۱۳ سوره لقمان إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ظلم است و مدعیان خلافت در برابر امیرالمؤمنین (ع) چون سابقه شرک داشتند ظالم هستند و از امامت محروم‌اند؛ افزون بر این که از ذریه ابراهیم هم نیستند اما امیرالمؤمنین(ع) هم از ذریه ابراهیم است و هم هیچگاه به خدا شرک نورزیده است. ابن مَغازِلی در مناقب نقل کرده که پیامبر(ص) فرمود: دعای حضرت ابراهیم برای امامت در ذریه‌اش به من و علی ختم شد و هیچ یک از ما بر بُت سجده نکرد و از همین رو خداوند مرا به نبوت برگزید و علی را به وصایت(جانشینی از من) برگزید. آیه چهلم که بخش پایانی کتاب است آیه ۱۲ سوره حاقه است وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ و گوش‌هاى شنوا آن را نگاه دارد. واحدی در اسباب النزول و ابونعیم در حلیة الاولیاء و ابن مغازلی در کتاب مناقب از امیرالمؤمنین(ع) نقل کرده‌اند که رسول خدا (ص) مرا به خویش نزدیک ساخت( در آغوشم گرفت) و فرمود: «همانا خداوند به من دستور داده که به تو ای علی نزدیک باشم و از تو دور نشوم( تو را به خود نزدیک سازم و از خود دورت نکنم) و این که تو(آیات الهی و احادیث مرا) بشنوی و به خاطر بسپاری و پس از آن این آیه نازل شد: وَ تَعِیَها أُذُنٌ واعِیَةٌ.

چاپ

مؤلف در سال ۱۲۷۳ق کتاب را به پایان رسانده و در سال ۱۳۲۰ق به همت آقا نورالدین پسر نویسنده اثر، دارای چاپ سنگی گردیده است. این کتاب با تحقیق علی‌اصغر شکوهی قوچانی در سال ۱۴۲۵ق مصادف با ۱۳۸۲ش توسط انتشارات آستان قدس رضوی منتشر گردید.