کتاب الغیبة (شیخ طوسی)

مقاله نامزد خوبیدگی
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از کتاب الغیبة (طوسی))
کتاب الغیبة
اطلاعات کتاب
نویسندهشیخ طوسی (درگذشت: ۴۶۰ق)
موضوعمهدویت، آخر الزمان، امام زمان(عج)، علائم ظهور
سبکروایی
زبانعربی
مجموعه۱ جلد
اطلاعات نشر
ناشر‌دار المعارف الاسلامیه
تاریخ نشر۱۴۱۱ق


کتابُ الغیبة، کتابی درباره غیبت امام دوازدهم شیعیان، از شیخ طوسی. این کتاب از منابع بااهمیت در زمینه شناخت امام زمان(عج) و مسئله غیبت است. کتاب الغیبه در هشت فصل، دیدگاه‌های شیعه درباره حضرت مهدی(عج) را مطرح کرده و به شبهات و اشکالاتی که درباره غیبت آن حضرت مطرح بوده، با ادله قرآنی و روایی و عقلی پاسخ داده است.

این اثر دارای نسخه‌های خطی متعددی است و نخستین بار در سال ۱۳۲۳ق در تبریز چاپ گردید. جدیدترین چاپ آن در سال ۱۴۱۱ق، با تحقیق عبادالله سرشار تهرانی و علی‌احمد ناصح، به‌وسیله انتشارات دار المعارف الاسلامیه در قم انجام شده است.

کتاب الغیبة به‌قلم مجتبی عزیزی به فارسی ترجمه شده و از سوی انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ و انتشار یافته است.

درباره مؤلف

محمد بن حسن، مشهور به شیخ‌الطائفه و شیخ طوسی و مؤلف دو کتاب از کتب اَربعه شیعه، در رمضان سال ۳۸۵ق، در طوس یکی از شهرهای خراسان متولد شد.[۱] وی در در ۲۳سالگی به عراق رفت و در شهر بغداد سکونت گزید و از بزرگان علمی آنجا، ازجمله شیخ مفید و سید مرتضی بهره برد.[۲]

شیخ طوسی پس از وفات سید مرتضی، زعامت مذهب جعفری را برعهده گرفت، هزاران شاگرد تربیت کرد و ده‌ها اثر ماندگار علمی در حوزه‌های کلام، تفسیر، حدیث، فقه و اصول‌فقه نوشت.[۳]

اهمیت کتاب

کتاب الغیبه را از بهترین کتا‌ب‌هایی دانسته‌اند که درباره امام زمان(ع) و دفع شبهات غیبت کبرا نگاشته شده است.[۴] آقا بزرگ تهرانی این کتاب را دربرگیرندهٔ قوی‌ترین استدلال‌های عقلی و نقلی بر وجود امام زمان و علت غیبت او و علائم ظهور در آخرالزمان معرفی کرده است.[۵] این کتاب از زمان نگارش تاکنون، مورد توجه عالمان شیعه و محققان قرار گرفته و در نگارش‌ها بسیار به آن استناد شده است.[۶]

زمان و انگیزه تألیف

به گفته آقا بزرگ تهرانی، کتاب الغبیه در سال ۴۴۷ق تألیف شده است.[۷] شیخ طوسی در مقدمه کتاب، انگیزه‌اش از تألیف را اجابت درخواست استادش بیان کرده که از او درخواست نموده بود کتابی در باب غیبت صاحب‌الزمان(ع) بنویسد و در آن، از سبب غیبت آن امام و علت طولانی شدن غیبتش، با وجود نیاز شدید به حضور وی، و بررسی موانع ظهور آن حضرت بحث شود و به شبهات مخالفان و طعنه بدخواهان پاسخ داده شود.[۸]

ساختار کتاب

کتاب الغیبه در هشت فصل تنظیم شده است:

  • فصل اول: سخن دربارهٔ غیبت است.[۹] مؤلف در این فصل به اثبات دو ادعایِ ضرورت وجود امام معصوم در هر عصری برای هدایت مردم و امام عصر بودنِ امام دوازدهم پرداخته و دیدگاه دیگر فرقه‌های شیعه مانند کیسانیه، ناووسیه، واقفیه و فطحیه را رد کرده است که امامت و عصمت را در غیر امام دوازدهم پذیرفته‌اند.[۱۰] همچنین در این فصل، به شبهات مخالفان درباره ولادت امام زمان، فلسفه و حکمت غیبت، وضعیت اجرای حدود در زمان غیبت، چگونگی تشخیص اعتقاد به حق در زمان غیبت، علت غیبت حضرت از شیعیان و دوستان و ... پاسخ داده شده است.[۱۱]
  • فصل دوم: درباره ولادت امام دوازدهم و اثبات آن به‌وسیله دلیل عقلی و روایت‌های تاریخی است.[۱۲] نویسنده در این فصل اخبار کسانی را که شاهد تولد امام عصر بوده‌اند یا به‌نحوی بر ولادت آن حضرت آگاهی یافته‌اند ذکر کرده است.[۱۳]
  • فصل سوم: این فصل دربردارنده اخبار کسانی است که امام دوازدهم را دیده‌اند؛ ولی او را نشناخته‌اند و بعداً متوجه وی شده‌اند.[۱۴]
  • فصل چهارم: درباره معجزاتی از امام مهدی(ع) است که بر صحت امامت وی در عصر غیبت دلالت دارد.[۱۵]
  • فصل پنجم: مؤلف در این فصل به ذکر عواملی که مانع ظهور حضرت مهدی(ع) هستند پرداخته[۱۶] و بیست روایت در این خصوص نقل کرده است.[۱۷] وی علت عمده ظهورنکردن و مخفی ماندن وی را ترس جانی دانسته است.[۱۸]
  • فصل ششم: این فصل به ذکر اخبار سفیران امام در عصر غیبت اختصاص دارد.[۱۹] نویسنده در این فصل، نُوّاب خاص امام زمان، منصوبانِ نواب اربعه و برخی سفیران را که موردسرزنش حضرت بوده‌اند را ذکر کرده است.[۲۰]
  • فصل هفتم: این فصل درباره عمر امام مهدی(ع) است.[۲۱] شیخ طوسی در این فصل با ذکر هفت روایت، بر این اعتقاد است که حضرت در هنگام ظهور، در سیمای مرد جوانی ظاهر می‌شود.[۲۲] او همچنین برخی از نشانه‌های پیش از ظهور و قیام حضرت را ذکر نموده و ۵۹ روایت در این خصوص نقل کرده است.[۲۳]
  • فصل هشتم: در این فصل، در ضمن ۲۳ روایت، به برخی از اوصاف و مقامات حضرت مهدی(ع) و سیره وی، توجه شده است.[۲۴]

مصادر و منابع

مصادر و منابعی که شیخ طوسی در تدوین کتاب الغیبة از آن‌ها بهره برده، دو دسته‌اند:

  • منابعی که اکنون در دسترس هستند. برخی از این منابع عبارت‌اند از:
  1. کتاب سلیم بن قیس هلالی: این کتاب از کهن‌ترین منابع روایی است که شیخ طوسی از آن بهره برده است؛[۲۵]
  2. کافی: مؤلف برای اثبات ولادت امام مهدی(ع) و دیدار شیعیان با آن حضرت، از بخش «کتابُ‌الحجه» کتاب کافیِ کلینی بهره جسته است؛[۲۶]
  3. کتاب‌الغیبه، نوشته محمد بن ابراهیم نُعمانی؛
  4. کمال‌الدین، نوشتهٔ شیخ صدوق.[۲۷]
  5. الشّافی فی الامامه، نوشته سیدِ مرتضی: گفته می‌شود برخی مباحث کلامی کتاب از این کتاب تأثیر پذیرفته است.[۲۸]
ترجمه کتاب الغیبه طوسی

نسخه‌ها و چاپ‌ها

از کتاب الغیبه چند نسخه خطی موجود است. همچنین این کتاب در چاپ‌های متعددی منتشر و نیز ترجمه شده است:

نسخه‌ها

برخی از نسخه‌های خطی کتاب عبارت‌اند از:

چاپ و ترجمه

کتاب الغیبه، نخستین بار، در سال ۱۳۲۳ق در تبریز، همراه با کتاب اَلبیان فی اَخبارِ صاحبِ الزَّمان به صورت سنگی به چاپ رسید.[۳۴] پس از آن، در چاپ‌های دیگری منتشر شد؛ ازجمله:

  • در سال ۱۳۸۵ق در نجف اشرف در مَطبَعَةُ النُّعمان و با مقدمه آقا بزرگ تهرانی در ۲۹۲ صفحه منتشر و در همان سال، توسط مَکتَبَةُ نینوی الحدیثة، در تهران افست شد.
  • در سال ۱۴۱۱ق با تحقیق عبادالله سرشار تهرانی و علی احمد ناصح، به‌همراه مقدمه‌ای از این دو محقق و مقدمه آقابزرگ تهرانی، در ۵۷۰ صفحه توسط مؤسسة المعارف الاسلامیه در قم به چاپ رسید.[۳۵]
  • در سال ۱۳۸۶ش کتاب الغیبه به‌قلم مجتبی عزیزی و با عنوان «کتاب غیبت» به فارسی ترجمه و به‌وسیله انتشارات مسجد مقدس جمکران در قم چاپ شد.[۳۶]

تک‌نگاری

کتاب «بررسی توصیفی و تحلیلی کتاب الغیبهٔ شیخ طوسی»، نوشته سیدعلی رستمی، از جمله آثاری است که درباره کتاب الغیبه نوشته شده است. این تحقیق زیر نظر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی انجام شده و آن را انتشارات بوستان کتاب در سال ۱۳۹۲ش چاپ کرده است.[۳۷]

پانویس

  1. آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۱۶۱.
  2. آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۱۶۱.
  3. گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۸ش، ص۱۸۳.
  4. سرشار تهرانی، ناصح، «مقدمه»، در کتاب الغیبة، تألیف شیخ طوسی، ۱۴۱۱ق، ص۹.
  5. آقابزرگ تهرانی، «مقدمه»، در کتاب الغیبة، تألیف شیخ طوسی، ۱۴۱۱ق، ص۲۴.
  6. سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۳۵۷.
  7. آقابزرگ تهرانی، الذریعة الی التصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۷۹.
  8. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۱.
  9. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳.
  10. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳-۴.
  11. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۷۶ و ص۸۶ و ص۹۴-۹۵ و ص۹۸.
  12. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۹.
  13. برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۹-۲۵۳.
  14. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۵۳.
  15. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۸۱.
  16. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳۲۹.
  17. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۷۳.
  18. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳۲۹.
  19. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳۴۵.
  20. برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۱ و ص۳۵۳ و ص۳۹۷.
  21. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۴۱۹.
  22. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۴۱۹-۴۲۲.
  23. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۴۳۳.
  24. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۴۶۷.
  25. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۶۹.
  26. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۶۹.
  27. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۶۹-۷۰
  28. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۷۰.
  29. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۶۹.
  30. احمدی کچایی، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، ص۷۰.
  31. احمدی نورآبادی، رحمتی، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، ۱۳۸۹ش، ص۲۸۵.
  32. احمدی نورآبادی، رحمتی، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، ۱۳۸۹ش، ص۲۸۵.
  33. احمدی نورآبادی، رحمتی، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، ۱۳۸۹ش، ص۲۸۵.
  34. سرشار تهرانی، ناصح، «مقدمه»، در کتاب الغیبة، تألیف شیخ طوسی، ۱۴۱۱ق، ص۱۰.
  35. سرشار تهرانی، ناصح، «مقدمه»، در کتاب الغیبة، تألیف شیخ طوسی، ۱۴۱۱ق، ص۱۱.
  36. شیخ طوسی، کتاب غیبت، ترجمه مجتبی عزیزی، ۱۳۸۷ش، ص۱.
  37. «بررسی توصیفی و تحلیلی کتاب الغیبه شیخ طوسی»، سایت پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه.

منابع

  • آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۳۰ق.
  • آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی التصانیف الشیعه، بیروت، دارالاَضواء، ۱۴۰۳ق.
  • آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، «مقدمه»، در کتاب الغیبة، تألیف شیخ طوسی، قم، دار المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
  • احمدی کچایی، مجید، «تحلیلی بسترشناسانه درباره کتاب «الغیبة» شیخ طوسی»، پژوهش‌های مهدوی، شماره ۱۰، پاییز ۱۳۹۳ش.
  • احمدی نورآبادی، مهدی و محمدکاظم رحمتی، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، انتشارات دار الحدیث، ۱۳۸۹ش.
  • «بررسی توصیفی و تحلیلی کتاب الغیبه شیخ طوسی»، سایت پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه، تاریخ بازدید: ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ش.
  • سرشار تهرانی، عبادالله و علی‌احمد ناصح، «مقدمه»، در کتاب الغیبة، تألیف شیخ طوسی، قم، دار المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
  • سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، تهران، بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)، ۱۳۸۸ش.
  • شیخ طوسی، محمد بن حسن، کتاب الغیبة، قم، دار المعارف الاسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
  • شیخ طوسی، محمد بن حسن، کتاب غیبت، ترجمه مجتبی عزیزی، قم، انتشارات مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۷ش.
  • گرجی، ابوالقاسم، تاریخ فقه و فقها، تهران، انتشارات سمت، چاپ هفدهم، ۱۳۹۸ش.