بشیر بن عمرو حضرمی
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| نام | بَشیر(بِشر) بن عَمْرو حَضرَمی کِندی |
| خویشاوندان سرشناس | فرزند عمرو یا عمر |
| زادگاه | از اهالی حضرموت و از قبیله کنده |
| شهادت | کربلا |
| اطلاعات دیگر | |
| زمینه فعالیت | از یاران امام حسین(ع) در کربلا |
بَشیر(بِشر) بن عَمْرو حَضرَمی کِندی از شهدای کربلا. بشیر که در مورد نام او و نام پدرش در منابع اختلافاتی وجود دارد، به همراه پسرش محمد در کربلا به امام حسین(ع) پیوست.
در روز عاشورا به او خبر رسید که پسر دیگرش در مرز ری اسیر شده است. امام حسین(ع) ضمن برداشتن بیعت خود از بشیر خواست تا برای رهایی پسرش برود ولی او با توجه به تعداد اندک یاران امام، این پیشنهاد را نپذیرفت. در نهایت امام به بشیر پنج لباس گرانبها داد تا پسرش محمد از آنها را در راه آزادی برادر خود استفاده کند.
برخی منابع او را از شهدای نخستین حمله و برخی از آخرین یارانی می‌دانند که قبل از امام حسین(ع) به شهادت رسید. نام او در برخی زیارت‌نامههای شهدای کربلا آمده است.
نام و نسب
در منابع مختلف نام او، بشیر یا بشر و نام پدرش، عمرو یا عمر ثبت شده است.[۱] او از اهالی حضرموت و از قبیله کنده بود.[۲]
واقعه کربلا
او در کربلا به امام حسین(ع) پیوست و یکی از پسرانش به نام محمد نیز با او همراه بود. برخی منابع گفته‌اند: در روز عاشورا به بشیر گفتند پسرت در مرز ری اسیر شده است. او گفت: حساب کار او را به خدا وامی‌گذارم. دوست ندارم او اسیر باشد و من زنده بمانم. وقتی امام حسین این سخن او را شنید، فرمود: خدا تو را رحمت کند. تو از بیعت من آزادی. برو و برای رهایی فرزندت تلاش کن. او گفت: درندگان مرا زنده زنده بخورند اگر از شما جدا شوم و شما را با وجود اندک بودن یاران، تنها گذارم و بخواهم سراغ شما را از کاروانها بگیرم.»[یادداشت ۱] امام فرمود: پس این جامه‌ها را به پسرت محمد (که در کربلا همراه پدرش بود) بده تا برای آزاد کردن برادرش از آن استفاده کند. امام پنج لباس گرانبها به ارزش هزار دینار به او داد.[۳]
شهادت
در اینکه او در واقعه کربلا در چه هنگام به شهادت رسیده، دو گزارش متفاوت وجود دارد: بنابر گزارش ابومخنف، هنگام عزیمت امام حسین(ع) به میدان، تنها دو تن از یاران ایشان باقی مانده بودند:[۴] بشیر بن عمرو و عمرو بن ابی مطاع (و بنا بر نقلی سوید بن عمرو خثعمی). بشیر با دیدن آمادگی امام برای رفتن به میدان، بر آن شد تا از امام پیشی گیرد. پس به میدان رفت و پیش از امام به شهادت رسید.
ولی در برخی منابع او را از شهدای حمله نخستین دانسته شده است.[۵]
نام او در زیارت‌نامه‌ها
نام او در زیارت رجبیه آمده است: «السَّلَامُ عَلَی بَشِیرِ بْنِ عَمْرٍو الْحَضْرَمِی»[۶]
در زیارت ناحیه غیرمشهور (زیارت الشهداء) نیز آمده است: «السَّلَامُ عَلَی بِشْرِ بْنِ عُمَرَ الْحَضْرَمِی شَکرَ اللَّهُ لَک قَوْلَک لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أَذِنَ لَک فِی الِانْصِرَافِ أَکلَتْنِی إِذَنِ السِّبَاعُ حَیاً إِذَا فَارَقْتُک وَ أَسْأَلُ عَنْک الرُّکبَانَ وَ أَخْذُلُک مَعَ قِلَّةِ الْأَعْوَانِ لَا یکونُ هَذَا أَبَداً»[۷]
جستارهای وابسته
پانویس
یادداشت
- ↑ این جمله بشیر در زیارت الشهدا نیز آمده است.
منابع
- ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، قیوم، ۱۴۱۹ق.
- ری شهری، محمد، دانشنامه امام حسین، قم، دارالحدیث، چاپ دوم، ۱۳۸۸ش.
- سماوی، محمد، إبصار العین فی أنصار الحسین، قم، زمزم هدایت، ۱۳۸۴ش.
- شهید اول، محمد بن مکی، المزار، قم، مؤسسه امام مهدی، ۱۴۱۰ق.