توابین

مقاله نامزد خوبیدگی
از ویکی شیعه

تَوّابین (به‌معنای توبه‌کنندگان) گروهی از اهالی کوفه که به رهبری سلیمان بن صُرَد خُزاعی در سال ۶۵ق برای خونخواهی امام حسین(ع) علیه حکومت بنی‌امیه قیام کردند و بیشتر آنان در جنگ با سپاه ابن‌زیاد در عینُ الوَرده به شهادت رسیدند.[۱] برخی از اینان با ارسال نامه به امام حسین(ع) از او دعوت کرده بودند تا به کوفه برود و او را یاری می‌کنند؛ با این حال در واقعه کربلا امام را یاری نکردند. آنان پس از واقعه کربلا، از کرده خود پشیمان شدند و برای خونخواهی امام حسین علیه حکومت اموی قیام کردند و به توّابین شهرت یافتند.[۲] این نخستین قیام شیعی پس از واقعه کربلا بود.[۳]

تعداد توابین را چهار هزار تن گفته‌اند.[۴] سلیمان بن صرد، رِفاعة بن شَدّاد بَجَلی، مُسَیّب بن نَجبه، عبدالله بن سعد اَزْدی و عبدالله بن وال تیمی از سران توابین بودند به جز رفاعه چهار نفر دیگر در این قیام به شهادت رسیدند.[۵]

پانویس

  1. نگاه کنید به ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۸، ص۱۴۸.
  2. ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.
  3. سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.
  4. ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.
  5. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۵.

منابع

  • ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبیر، علی محمد عمر، مکتبة الخانجی، قاهره، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
  • ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۴م.
  • سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۴۲۸ق.

پیوند یه بیرون