پرش به محتوا

بشیر بن جذلم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Hasaninasab
جز اصلاح اشکال در صفحه بحث
imported>Hasaninasab
خط ۳۱: خط ۳۱:
[[رده:یاران امام سجاد]]
[[رده:یاران امام سجاد]]
[[رده:مرثیه‌سرایان عاشورا قرن1(قمری)]]
[[رده:مرثیه‌سرایان عاشورا قرن1(قمری)]]
[[رده:مقاله‌های بدون اولویت]]

نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۱۱

بَشیر بن جَذلَم از یاران امام سجاد(ع) و شاعران صدر اسلام. بشیر در بازگشت کاروان اسیران کربلا از شام به مدینه، به دستور امام سجاد(ع) قبل از کاروان به داخل شهر مدینه رفت و مردم را از رسیدن خاندان امام حسین(ع) باخبر ساخت.

زیست‌نامه

نام او در کتب تاریخی به چند گونه ثبت شده است: بشر بن جذلم، بشیر بن جذلم، بشر بن حذلم و بشیر بن حذلم.[۱] از زندگی او خبری در دست نیست. پدر وی شاعر بود و او نیز از شاعری بهره داشته است.[۲]

همراهی با اسیران کربلا

بشیر در سفر اهل بیت امام حسین(ع) از شام به مدینه، همراه آنان بوده؛ اما دلیل این همراهی مشخص نیست. وی هنگام ورود به مدینه، به دستور امام سجاد(ع) مأمور شد زودتر به مدینه برود و خبر شهادت اباعبدالله(ع) و آمدن اهل بیت را به اطلاع مردم برساند. او نیز به مدینه رفت و در مسجد النبی خبر کشته شدن سیدالشهدا را با این دو بیت، به مردم خبر داد: الگو:شعر۲

بشیر به مردم اطلاع داد که امام سجاد با دیگر اهل بیت در بیرون شهر مستقر شده‌اند. با شنیدن این خبر، همه زنان مدینه از خانه‌ها بیرون ریخته و فریاد آه و واویلا سر دادند، هیچ روزی مثل آن روز، آن‌همه زن و مرد گریان دیده نشده بودند و پس از رحلت پیامبر(ص) هیچ روزی تلخ‌تر از آن‌روز برای مسلمان نبود.[۳]

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، بیروت، مؤسسة الوفا، ۱۳۷۱ق.
  • بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بی‌تا.
  • سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطّفوف، قم،‌دار الأسوة، ۱۴۱۷ق.
  • شبر، سیدجواد، ادب الطف أو شعراء الحسین علیه‌السلام، نجف،‌دار المرتضی، بی‌تا.
  • شرف‌الدین، سید عبدالحسین، المجالس الفاخرة فی مآتم العترة الطاهرة، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، ۱۴۲۱ق.
  1. ابن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۲۶؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۳۷۱ق، ج۳، ص۵۸۲؛ شرف‌الدین، المجالس الفاخرة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۴۸.
  2. شبر، ادب الطف، ج۱، ص۶۵.
  3. ابن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۲۷؛ بیضون، موسوعة کربلاء، ج۲، ص۵۶۵.