آل الله: تفاوت میان نسخه‌ها
درج الگوی درجه بندی |
درج الگوی درجه بندی |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۶
آلُ الله یا خاندان خدا از اوصاف اهل بیت(ع) در روایات است که سخنوران و شاعران شیعه نیز برای اشاره به اهل بیت(ع) از آن استفاده می‌کنند. این کاربرد، به جهت منزلت والای اهل بیت(ع) نزد خداوند است، نه این که آنها حقیقتا از خاندان و خویشاوندان خدا باشند. همچنین قریش به دلیل اینکه نگهبان کعبه بودند، آل الله نامیده می‌شدند.
مفهوم‌شناسی
آل الله به معنای خاندانی است که به خدا منتسب است.[۱] «آل» برگرفته از واژه «اهل» به معنای خاندان، خانواده، پیروان و وابستگان است.[۲] این واژه در قرآن به کار رفته است؛ مانند آل عمران[۳] به معنای خانواده عمران که شامل مریم(ع) و عیسی(ع) است،[۴] آل لوط[۵] به‌معنای خانوداه لوط[۶] و آل فرعون[۷] به معنای پیروان و لشگر فرعون.[۸] البته اضافه آل به الله، اضافه تشریفیه است از این‌رو بر عظمت و بزرگی چیزی دلالت دارد که به خدا اضافه شده است نه نسبت خانوادگی آن با خدا.[۹]
مصداق‌شناسی
بر پایه برخی روایات، برخورداری امامان(ع) از علم ویژه به جهت آن است که آنها «اهل سرّ الله»، «آل الله» و «ورثة الانبیاء» هستند.[۱۰] بر همین اساس، سخنوران[۱۱]
و شاعران، از اصطلاح «آل الله» برای اشاره به اهل البیت(ع) استفاده می‌کنند:
درباره انتساب امامان شیعه به خداوند گفته شده این کاربرد دلالت بر عظمت و بزرگی آنان دارد نه بر نسبت خویشاوندی با خدا.[۱۲] آنان از این جهت که در بالاترین درجات قرب به خدا قرار دارند، به او منتسب شده‌اند.[۱۳] همچنان که قبیله قریش از آن جهت که نگهبان و حافظ کعبه بودند، در کنار جیران الله و سکان الله، «آل الله» نیز نامیده می‌شدند.[۱۴] به گفته منصور بن حسین آبی عالم شیعه قرن پنجم، ماجرای اصحاب فیل به قریش عظمت بخشید و سبب شد که آنان را اهل الله بنامند.[۱۵]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- آبی، منصور بن حسین، نثر الدر فی المحاضرات، تحقیق محفوظ خالد عبدالغنی، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۴ق/۲۰۰۴م.
- ابن طاووس، علی بن موسی، لهوف منظوم، ترجمه علی محلاتی، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۷۷ش.
- ابن عبدربه، احمد بن محمد، العقد الفرید، تحقیق عبدالمجید ترحینی، بیروت، دارالکتب العلمیه.
- «پاسخ آیت‌الله العظمی وحید؛ چرا به اهل‌بیت پیامبر «آل الله» می‌گویند»، خبرگزاری حوزه، درج مطلب ۳۰ مهر ۱۳۹۳ش، مشاهده ۱۰ آذر ۱۳۹۹ش.
- «چرا به اهل بیت علیهم‌السلام، آل الله می‌گویند؟»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، درج مطلب ۸ اسفند ۱۳۹۱ش، مشاهده ۱۰ آذر ۱۳۹۹ش.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، دارالقلم، ۱۴۱۲ق.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، قم، موسسه البعثه، ۱۴۱۷ق.
- علامه طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
- علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، انتشارات مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
- قرشی، علی‌اکبر، تفسیراحسن‌الحدیث، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۹۱ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴ش.
فضائل اهل البیت علیهم‌السلام | ||
|---|---|---|
| قرآن |  | |
| روایات | ||
| وقایع | ||
| کتاب‌ها | مناقب • الثاقب فی المناقب • خصائص الأئمة • الیقین • نوادر المعجزات • اثبات الهداة • تأویل الآیات الظاهرة • الرسالة العلویة • الدر النظیم • عیون المعجزات • فضائل الخمسة • الکلمة الغراء • المناقب و المثالب • ریاض الابرار • فضائل اهل بیت • الهدایة الکبری • مدینة المعاجز • الخرائج و الجرائح • تنزیه الانبیاء • نور الابصار • نظم درر السمطین • فرائد السمطین • تذکرة الخواص • جواهر العقدین • الانوار الباهرة • مناقب آل محمد • مطالب السؤول • اتحاف السائل • المعیار و الموازنة • احیاء المیت • معارج الوصول • نخب المناقب • الفصول العلیة • غایة المرام فی فضائل علی | |
| مرتبط | ||
- ↑ «چرا به اهل بیت علیهم‌السلام، آل الله می‌گویند؟».
- ↑ راغب اصفهانی، المفردات، ۱۴۱۲ق، ص۹۸.
- ↑ سوره آل عمران، آیه۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۱۸.
- ↑ سوره نمل، آیه۵۶؛ سوره حجر، آیه۶۱.
- ↑ علامه طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۳۷۶.
- ↑ سوره بقره، آیه۵۰؛ سوره انفال، آیه۵۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۲۵۱؛ قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۱۲۰.
- ↑ «چرا به اهل بیت علیهم‌السلام، آل الله می‌گویند؟».
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۵۹۲ و ج۴۴، ص۱۸۴.
- ↑ «پاسخ آیت‌الله العظمی وحید؛ چرا به اهل‌بیت پیامبر «آل الله» می‌گویند».
- ↑ «چرا به اهل بیت علیهم‌السلام، آل الله می‌گویند؟».
- ↑ «پاسخ آیت‌الله العظمی وحید؛ چرا به اهل‌بیت پیامبر «آل الله» می‌گویند».
- ↑ ابن عبدربه، العقد الفرید، دارالکتب العلمیه، ج۳، ص۲۲۶؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۵، ص۲۵۸؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۳۱۷.
- ↑ آبی، نثر الدر، ۱۴۲۴ق، ص۲۷۳.