پرش به محتوا

التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:
| مجموعه = ۱۰ جلد
| مجموعه = ۱۰ جلد
| موضوع = [[تفسیر قرآن]]
| موضوع = [[تفسیر قرآن]]
| سبک = [[کلام]]
| سبک = [[علم کلام|کلام]]
| ناشر = دار احیاء التراث العربی
| ناشر = دار احیاء التراث العربی
| ناشر فارسی =
| ناشر فارسی =
خط ۲۸: خط ۲۸:
'''اَلتِّبیان فی تفسیرِ القرآن'''، کتابی در تفسیر قرآن، اثر [[شیخ طوسی|شیخِ طوسی]] (۳۸۵-۴۶۰ق) که آن را اولین تفسیر کامل [[شیعه|شیعی]] می‌دانند. التّبیان تأثیر بسیاری در تفسیر شیعه داشته است و مفسران شیعه از آن الگو گرفته‌اند.  
'''اَلتِّبیان فی تفسیرِ القرآن'''، کتابی در تفسیر قرآن، اثر [[شیخ طوسی|شیخِ طوسی]] (۳۸۵-۴۶۰ق) که آن را اولین تفسیر کامل [[شیعه|شیعی]] می‌دانند. التّبیان تأثیر بسیاری در تفسیر شیعه داشته است و مفسران شیعه از آن الگو گرفته‌اند.  


این کتاب حاویِ تفسیر همه آیات قرآن است. یکی از مزایایش را آن می‌دانند که نگاهی جامع داشته و در تفسیر قرآن از علوم مختلف بهره برده است.  
این کتاب حاویِ تفسیر همه آیات قرآن است. یکی از مزایایش را آن می‌دانند که نگاهی جامع داشته و در [[تفسیر قرآن]] از علوم مختلف بهره برده است.  


شیخ طوسی در این کتاب دیدگاه‌های مفسران و نیز متکلمان مذاهب دیگرِ اسلامی را آورده و بررسی و نقد کرده است. [[ابن‌ادریس حلی]] و [[محمد بن محمد بن هارون بزاز حلى|ابن‌کال]]، از عالمان شیعه، این کتاب را با عنوان تَلخیص‌ُالتِّبیان خلاصه کرده‌اند.  
شیخ طوسی در این کتاب دیدگاه‌های مفسران و نیز متکلمان مذاهب دیگرِ اسلامی را آورده و بررسی و نقد کرده است. [[ابن‌ادریس حلی]] و [[محمد بن محمد بن هارون بزاز حلى|ابن‌کال]]، از عالمان شیعه قرن ششم قمری، این کتاب را با عنوان تَلخیص‌ُالتِّبیان خلاصه کرده‌اند.  


== نویسنده==
== نویسنده==
{{اصلی|شیخ طوسی}}
{{اصلی|شیخ طوسی}}
محمد بن حسن طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ طوسی، [[مجتهد|فقیه]] بزرگ شیعه در قرن پنج قمری بوده است.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۱.</ref> او بعد از وفات [[سید مرتضی|سیدِ مرتَضی]]، رهبری دینی شیعه را عهده‌دار شد و با تربیت شاگردان بسیار و تألیف ده‌ها کتاب، خدمتی بزرگ به شیعه کرد.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۷۹ش، ص۱۸۳.</ref>
محمد بن حسن طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ طوسی، [[مجتهد|فقیه]] بزرگ شیعه در قرن پنج قمری بوده است.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۱.</ref> او بعد از وفات [[سید مرتضی|سیدِ مرتَضی]]، رهبری دینی شیعه را عهده‌دار شد. او شاگردان بسیاری تربیت و ده‌ها کتاب تألیف کرد.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۷۹ش، ص۱۸۳.</ref>


شیخ طوسی نویسنده دو کتاب از [[کتب اربعه|کتب اَربعه]] است که مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه‌اند: [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب‌الاحکام]] و [[الاستبصار فی ما اختلف من الاخبار (کتاب)|الاستبصار]].<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۷۹ش، ص۱۸۵.</ref>
شیخ طوسی نویسنده دو کتاب از [[کتب اربعه|کتب اَربعه]] است که مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه‌اند: [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب‌الاحکام]] و [[الاستبصار فی ما اختلف من الاخبار (کتاب)|الاستبصار]].<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۷۹ش، ص۱۸۵.</ref>


== انگیزه تألیف ==
== انگیزه تألیف ==
به‌گفته شیخ طوسی در مقدمه کتاب، تفاسیر قرآن، تا آن زمان، یا همه قرآن را در بر نمی‌گرفت یا آن را از نگاه علوم مختلف تفسیر نمی‌کرد؛ بلکه تنها یک دانش مثل، لغت‌شناسی یا صرف‌ونحو را شامل می‌شد. در برخی از تفاسیر  هم به ذکر روایات بسنده می‌شد و روایات، به‌خوبی، تحلیل نمی‌شدند.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۱.</ref> تفاسیری هم که جامع بود، مطلب را بیش از حد تفصیل می‌دادند و  شامل مطالب نامرتبط بسیار بودند.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۱-۲.</ref>
به‌گفته شیخ طوسی در مقدمه کتاب، تفاسیر قرآن، تا آن زمان، یا همه [[قرآن]] را در بر نمی‌گرفت یا آن را از نگاه علوم مختلف تفسیر نمی‌کرد؛ بلکه تنها یک دانش مثل، لغت‌شناسی یا صرف‌ونحو را شامل می‌شد. در برخی از تفاسیر  هم به ذکر روایات بسنده می‌شد و روایات، به‌خوبی، تحلیل نمی‌شدند.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۱.</ref> تفاسیری هم که جامع بود، مطلب را بیش از حد تفصیل می‌دادند و  شامل مطالب نامرتبط بسیار بودند.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۱-۲.</ref>


او نوشته است با توجه به این کاستی‌ها، هدفش این بوده که تفسیری از قرآن ارائه دهد که هم همه علومِ فهم قرآن در آن به کار رفته باشند؛ مانند قرائت، معانی، اِعراب، [[کلام اسلامی|کلام]] و همچنین پاسخ به شبهات کلامیِ مذاهبِ دیگر. هم کتابی میانه باشد: نه چنان مفصل باشد که خواننده را خسته کند و نه چنان مختصر که معنا را درست نرساند.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۲.</ref>
او نوشته است با توجه به این کاستی‌ها، هدفش این بوده که تفسیری از قرآن ارائه دهد که هم همه علومِ فهم قرآن در آن به کار رفته باشند؛ مانند قرائت، معانی، اِعراب، [[کلام اسلامی|کلام]] و همچنین پاسخ به شبهات کلامیِ مذاهبِ دیگر. هم کتابی میانه باشد: نه چنان مفصل باشد که خواننده را خسته کند و نه چنان مختصر که معنا را درست نرساند.<ref>طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۲.</ref>
خط ۴۶: خط ۴۶:
التبیان را نخستین کتاب تفسیر کامل و جامع شیعی می‌دانند.<ref>کریمی‌نیا، «شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در التبیان»، ص۸۲؛ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۴۷.</ref> به‌گفته [[محمدهادی معرفت]]، التبیان از همه کتاب‌های تفسیری زمان خود پیشی گرفت؛ زیرا برخلاف آن‌ها، تنها به یک جنبه تفسیر اکتفا نمی‌کرد و همه دید‌گاهای مفسران پیش از خود را در بر می گرفت.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۴۷.</ref> او این کتاب را «تفسيرى متوسط و در عين‌حال جامع و كامل و شامل همه محاسن تفاسير گذشته» دانسته است.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۴۸.</ref>
التبیان را نخستین کتاب تفسیر کامل و جامع شیعی می‌دانند.<ref>کریمی‌نیا، «شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در التبیان»، ص۸۲؛ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۴۷.</ref> به‌گفته [[محمدهادی معرفت]]، التبیان از همه کتاب‌های تفسیری زمان خود پیشی گرفت؛ زیرا برخلاف آن‌ها، تنها به یک جنبه تفسیر اکتفا نمی‌کرد و همه دید‌گاهای مفسران پیش از خود را در بر می گرفت.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۴۷.</ref> او این کتاب را «تفسيرى متوسط و در عين‌حال جامع و كامل و شامل همه محاسن تفاسير گذشته» دانسته است.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۲۴۸.</ref>


محمدعلی مهدوی راد، قرآن‌پژوه، هم نوشته است التبیان تأثیر بسیاری بر مفسران پس از خود داشته. از جملهٔ آن‌ها [[فضل بن حسن طبرسی|طَبرِسی]] است که این کتاب را ستوده و روش آن را الگوی خود در کتاب تفسیری‌اش [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، معرفی کرده است.<ref>مهدوی راد «التبیان فی تفسیر القرآن»، ص۱۸۶-۱۸۷.</ref>
محمدعلی مهدوی راد (زاده ۱۳۳۴ش)، قرآن‌پژوه اهل ایران، هم نوشته است التبیان تأثیر بسیاری بر مفسران پس از خود داشته. از جملهٔ آن‌ها [[فضل بن حسن طبرسی|طَبرِسی]] است که این کتاب را ستوده و روش آن را الگوی خود در کتاب تفسیری‌اش [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، معرفی کرده است.<ref>مهدوی راد «التبیان فی تفسیر القرآن»، ص۱۸۶-۱۸۷.</ref>


== ویژگی‌های کتاب ==
== ویژگی‌های کتاب ==
شیخ طوسی در التبیان نگاهی جامع داشته و همه علوم قرآنی را در تفسیر قرآن به کار بسته است؛ علومی چون لغت‌شناسی، [[علم قرائت|قرائت]]، اِعراب، [[اسباب نزول|اسباب‌النزول]]، [[ناسخ و منسوخ]]، و [[سوره‌های مکی و مدنی|مکی و مدنی‌بودن]].<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۶۲.</ref> همچنین [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[تأویل]]، [[محکم و متشابه]]، وجوه [[اعجاز قرآن]] و بررسی اسامی قرآن و سوره‌ها.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.</ref>
شیخ طوسی در التبیان نگاهی جامع داشته و همه [[علوم قرآن|علوم قرآنی]] را در تفسیر قرآن به کار بسته است؛ علومی چون لغت‌شناسی، [[علم قرائت|قرائت]]، اِعراب، [[اسباب نزول|اسباب‌النزول]]، [[ناسخ و منسوخ]]، و [[سوره‌های مکی و مدنی|مکی و مدنی‌بودن]].<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۶۲.</ref> همچنین [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[تأویل]]، [[محکم و متشابه]]، وجوه [[اعجاز قرآن]] و بررسی اسامی قرآن و سوره‌ها.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.</ref>


دیگر ویژگی‌هایی که برای این کتاب برشمرده‌اند این‌ها هستند: تفسیر قرآن به قرآن،<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۹۳.</ref> کنارگذاشتن روایات ضعیف و استفاده از روایات صحیح، با این شرط که مخالف قرآن و عقل نباشند<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۲۷-۱۲۸.</ref> و طرح گسترده مباحث کلامی.<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۵۹.</ref>
دیگر ویژگی‌هایی که برای این کتاب برشمرده‌اند این‌ها هستند: تفسیر قرآن به قرآن،<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۹۳.</ref> کنارگذاشتن روایات ضعیف و استفاده از روایات صحیح، با این شرط که مخالف قرآن و [[عقل]] نباشند<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۲۷-۱۲۸.</ref> و طرح گسترده مباحث کلامی.<ref>ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۵۹.</ref>


در این کتاب، پس از ذکر هر آیه، نخست واژه‌های نامفهوم آن بررسى و اختلاف قرائت‌ها بیان می‌شود. سپس دیدگاه‌های مختلفی تفسیری درباره آن بررسی می‌شود. آنگاه مفهوم آيه با «رعايت ايجاز لفظ و كمال معنا» بيان می‌شود. همچنين اسباب نزول آيه و مسائل كلامى و فقهی مربوط به آن  مطرح می‌گردد و اندیشه‌های مخالف با رعایت ادب نقد می‌شود.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ص۲۴۸.</ref>
در این کتاب، پس از ذکر هر آیه، نخست واژه‌های نامفهوم آن بررسى و اختلاف قرائت‌ها بیان می‌شود. سپس دیدگاه‌های مختلفی تفسیری درباره آن بررسی می‌شود. آنگاه مفهوم آيه با «رعايت ايجاز لفظ و كمال معنا» بيان می‌شود. همچنين اسباب نزول آيه و مسائل كلامى و فقهی مربوط به آن  مطرح می‌گردد و اندیشه‌های مخالف با رعایت ادب نقد می‌شود.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ش، ص۲۴۸.</ref>


== گزیده‌های تفسیر تبیان ==
== گزیده‌های تفسیر تبیان ==
[[آقابزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]]، در کتاب [[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]]، دو کتاب تفسیری از علمای شیعه با عنوان مُختَصَر‌ُالتّبیان معرفی کرده که خلاصه التبیان‌اند: یکی از آن‌ها  نوشته [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس حلّی]] است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۸۴.</ref>دیگری را هم ابوعبدالله محمد بن هارون، معروف به [[محمد بن محمد بن هارون بزاز حلى|ابن‌کال]] نوشته است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص ۱۸۵.</ref>
[[آقابزرگ تهرانی|آقابزرگ تهرانی]] (درگذشت ۱۳۸۹ق) کتاب‌شناس شیعه، در کتاب [[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]]، دو کتاب تفسیری از علمای شیعه با عنوان مُختَصَر‌ُالتّبیان معرفی کرده که خلاصه التبیان‌اند: یکی از آن‌ها  نوشته [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس حلّی]] (درگذشت حدود ۵۴۸ق) است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۸۴.</ref>دیگری را هم ابوعبدالله محمد بن هارون، معروف به [[محمد بن محمد بن هارون بزاز حلى|ابن‌کال]] (درگذشت ۵۹۷ق) نوشته است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص ۱۸۵.</ref>
== نسخه‌های خطی و نخستین چاپ‌ها ==  
== نسخه‌های خطی و نخستین چاپ‌ها ==  
به‌نوشته آقا بزرگ تهرانی، وی در هیچ کتابخانه‌ای نسخه خطی کاملی از التبیان ندیده است و نسخه‌های خطی مختلفی که هریک جزئی از آن را شامل می‌شده در کتابخانه‌های مختلف پراکنده است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۳۲۹.</ref>به‌گفته مهدوی راد، نخستین با به‌کوشش سیدمحمد حجت کوه کمره‌ای، اجزای پراکنده آن به منظور چاپ کتاب گردآوری شد.
به‌نوشته آقابزرگ تهرانی، وی در هیچ کتابخانه‌ای نسخه خطی کاملی از التبیان ندیده است و نسخه‌های خطی مختلفی که هریک جزئی از آن را شامل می‌شده در کتابخانه‌های مختلف پراکنده است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۳۲۹.</ref>به‌گفته مهدوی راد، نخستین با به‌کوشش [[سید محمد حجت کوه‌کمری]] (درگذشت ۱۳۷۲ق)، اجزای پراکنده آن به منظور چاپ کتاب گردآوری شد.<ref>مهدوی راد، «التبیان فی تفسیر القرآن»، ص۱۸۷.</ref>


به‌گفته محمدعلی مهدوی راد، نخستین بار به‌همت [[سید محمد حجت کوه‌کمری|سیدمحمد حجت کوه کمره‌ای]] (۱۳۱۰- ۱۳۷۲ق)، فقیه شیعه، اجزای پراکنده التبیان به‌منظور چاپ آن گردآوری شد.<ref>مهدوی راد، «التبیان فی تفسیر القرآن»، ص۱۸۷.</ref>
نخستین چاپ التبیان به‌اهتمام [[میرزا علی‌آقا شیرازی]] و سید عبدالرسول روغنی‌زاده اصفهانی در دو جلد رحلی صورت گرفت؛ جلد اول در سال ۱۳۶۲ق و جلد دوم در سال ۱۳۶۵ق.<ref> ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۳۹-۴۰.</ref> دومین نسخه چاپی آن هم بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۲ق در [[نجف]] در ده جلد انجام شد که بیشترِ کارِ تصحیح و تحقیق آن را  احمد حبیب قصیر العاملی انجام داده است.<ref> ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۴۰.</ref>
 
نخستین چاپ التبیان به‌اهتمام [[میرزا علی‌آقا شیرازی]] و سید عبدالرسول روغنی‌زاده اصفهانی در دو جلد رحلی صورت گرفت؛ جلد اول در سال ۱۳۶۲ق و جلد دوم در سال ۱۳۶۵ق.<ref> ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۳۹-۴۰.</ref> دومین نسخه چاپی آن هم بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۲ق در نجف در ده جلد انجام شد که بیشترِ کارِ تصحیح و تحقیق آن را  احمد حبیب قصیر العاملی انجام داده است.<ref> ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۴۰.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==