التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها) جز ←مؤلف |
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها) جز ←مؤلف |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
شیخ طوسی در این تفسیر، علاوه بر نقل روایات معصومان(ع) و صحابه، با تکیه بر عقل و توجه به علوم مختلف، آرای مفسران گذشته و معاصران خود را بررسی و ارزیابی کرده است. از این رو، برخی این تفسیر را دربردارنده انواع علوم و فنون قرآنی، همچون صرف، نحو، اشتقاق، معانی، بیان، [[حدیث]]، [[فقه]]، [[کلام]] و تاریخ دانسته‌اند. | شیخ طوسی در این تفسیر، علاوه بر نقل روایات معصومان(ع) و صحابه، با تکیه بر عقل و توجه به علوم مختلف، آرای مفسران گذشته و معاصران خود را بررسی و ارزیابی کرده است. از این رو، برخی این تفسیر را دربردارنده انواع علوم و فنون قرآنی، همچون صرف، نحو، اشتقاق، معانی، بیان، [[حدیث]]، [[فقه]]، [[کلام]] و تاریخ دانسته‌اند. | ||
== | == نویسنده== | ||
{{اصلی| | {{اصلی|شیخ طوسی}} | ||
محمد بن حسن طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ طوسی، [[مجتهد|فقیه]] بزرگ شیعه در قرن پنج قمری بوده است.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۱.</ref> او بعد از وفات [[سید مرتضی|سیدِ مرتَضی]]، رهبری دینی شیعه را عهده‌دار شد و با تربیت شاگردان بسیار و تألیف ده‌ها کتاب، خدمتی بزرگ به شیعه کرد.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۳.</ref> | محمد بن حسن طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ طوسی، [[مجتهد|فقیه]] بزرگ شیعه در قرن پنج قمری بوده است.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۱.</ref> او بعد از وفات [[سید مرتضی|سیدِ مرتَضی]]، رهبری دینی شیعه را عهده‌دار شد و با تربیت شاگردان بسیار و تألیف ده‌ها کتاب، خدمتی بزرگ به شیعه کرد.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۳.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲ بهمن ۱۴۰۱ توسط کاربر:P.motahari برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | شیخ طوسی (متوفای ۴۶۰ق) |
| موضوع | تفسیر قرآن |
| سبک | کلام |
| زبان | عربی |
| مجموعه | ۱۰ جلد |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | دار احیاء التراث العربی |
التبیان فی تفسیر القرآن، کتابی در تفسیر قرآن اثر شیخ طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق) که آن را اولین تفسیر کامل شیعی دانسته‌اند. این کتب حاوی تفسیر همه آیات قرآن است و علاوه بر آن، از روش‌های متعدد تفسیری در آن استفاده شده است. این تفسیر از منابع کهن تفسیری به‌شمار می‌آید و بسیاری از مفسران شیعه، از آن سرمشق گرفته‌اند.
شیخ طوسی در این تفسیر، علاوه بر نقل روایات معصومان(ع) و صحابه، با تکیه بر عقل و توجه به علوم مختلف، آرای مفسران گذشته و معاصران خود را بررسی و ارزیابی کرده است. از این رو، برخی این تفسیر را دربردارنده انواع علوم و فنون قرآنی، همچون صرف، نحو، اشتقاق، معانی، بیان، حدیث، فقه، کلام و تاریخ دانسته‌اند.
نویسنده
محمد بن حسن طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ طوسی، فقیه بزرگ شیعه در قرن پنج قمری بوده است.[۱] او بعد از وفات سیدِ مرتَضی، رهبری دینی شیعه را عهده‌دار شد و با تربیت شاگردان بسیار و تألیف ده‌ها کتاب، خدمتی بزرگ به شیعه کرد.[۲]
شیخ طوسی نویسنده دو کتاب از کتب اَربعه است که مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه‌اند: تهذیب‌الاحکام و الاستبصار.[۳]
انگیزه تألیف
به‌گفته شیخ طوسی در مقدمه کتاب، تفاسیر قرآن، تا آن زمان، یا همه قرآن را در بر نمی‌گرفت یا آن را از نگاه علوم مختلف تفسیر نمی‌کرد؛ بلکه تنها یک دانش مثل، لغت‌شناسی یا صرف‌ونحو را شامل می‌شد. در برخی از تفاسیر هم به ذکر روایات بسنده می‌شد و روایات، به‌خوبی، تحلیل نمی‌شدند.[۴] تفاسیری هم که جامع بود، مطلب را بیش از حد تفصیل می‌دادند و شامل مطالب نامرتبط بسیار بودند.[۵]
او نوشته است با توجه به این کاستی‌ها، هدفش این بوده که تفسیری از قرآن ارائه دهد که هم همه علومِ فهم قرآن در آن به کار رفته باشند؛ مانند قرائت، معانی، اِعراب، کلام و همچنین پاسخ به شبهات کلامیِ مذاهبِ دیگر. هم کتابی میانه باشد: نه چنان مفصل باشد که خواننده را خسته کند و نه چنان مختصر که معنا را درست نرساند.[۶]
جایگاه تفسیر التبیان
التبیان را نخستین کتاب تفسیر کامل و جامع شیعی می‌دانند.[۷] به‌گفته محمدهادی معرفت، التبیان از همه کتاب‌های تفسیری زمان خود پیشی گرفت؛ زیرا برخلاف آن‌ها، تنها به یک جنبه تفسیر اکتفا نمی‌کرد و همه دید‌گاهای مفسران پیش از خود را در بر می گرفت.[۸] او این کتاب را «تفسيرى متوسط و در عين‌حال جامع و كامل و شامل همه محاسن تفاسير گذشته» دانسته است.[۹]
مهدوی‌راد ، قرآن‌پژوه، هم نوشته است التبیان تأثیر بسیاری بر مفسران پس از خود داشته. از جملهٔ آن‌ها طَبرِسی است که این کتاب را ستوده و روش آن را الگوی خود در کتاب تفسیری‌اش مجمع‌البیان، معرفی کرده است.[۱۰]
ویژگی‌های کتاب
شیخ طوسی در التبیان نگاهی جامع داشته و همه علوم قرآنی را در تفسیر قرآن به کار بسته است؛ علومی چون لغت‌شناسی، قرائت، اِعراب، اسباب‌النزول، ناسخ و منسوخ، و مکی و مدنی‌بودن.[۱۱] همچنین تفسیر و تأویل، محکم و متشابه، وجوه اعجاز قرآن و بررسی اسامی قرآن و سوره‌ها.[۱۲]
دیگر ویژگی‌هایی که برای این کتاب برشمرده‌اند این‌ها هستند: تفسیر قرآن به قرآن،[۱۳] کنارگذاشتن روایات ضعیف و استفاده از روایات صحیح، با این شرط که مخالف قرآن و عقل نباشند[۱۴] و طرح گسترده مباحث کلامی.[۱۵]
در این کتاب، پس از ذکر هر آیه، نخست واژه‌های نامفهوم آن بررسى و اختلاف قرائت‌ها بیان می‌شود. سپس دیدگاه‌های مختلفی تفسیری درباره آن بررسی می‌شود. آنگاه مفهوم آيه با «رعايت ايجاز لفظ و كمال معنا» بيان می‌شود. همچنين اسباب نزول آيه و مسائل كلامى و فقهی مربوط به آن مطرح می‌گردد و اندیشه‌های مخالف با رعایت ادب نقد می‌شود.[۱۶]
گزیده‌های تفسیر تبیان
آقا بزرگ تهرانی، در کتاب الذریعه، دو کتاب تفسیری از علمای شیعه با عنوان مُختَصَر‌ُالتّبیان معرفی کرده که خلاصه التبیان‌اند: یکی از آن‌ها نوشته ابن‌ادریس حلّی است.[۱۷]دیگری را هم ابوعبدالله محمد بن هارون، معروف به ابن‌کال نوشته است.[۱۸]
چاپ‌ها
به‌نوشته آقا بزرگ تهرانی، وی در هیچ کتابخانه‌ای نسخه خطی کاملی از التبیان ندیده است و نسخه‌های خطی مختلفی که هریک جزئی از آن را شامل می‌شده در کتابخانه‌های مختلف پراکنده است.[۱۹]
نخستین چاپ التبیان به‌اهتمام میرزا علی‌آقا شیرازی و سید عبدالرسول روغنی‌زاده اصفهانی در دو جلد رحلی صورت گرفت؛ جلد اول در سال ۱۳۶۲ق و جلد دوم در سال ۱۳۶۵ق.[۲۰] دومین نسخه چاپی آن هم بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۲ق در نجف در ده جلد انجام شد که بیشترِ کارِ تصحیح و تحقیق آن را احمد حبیب قصیر العاملی انجام داده است.[۲۱]
پانویس
منابع
- بحرالعلوم، سید محمد مهدی، الفوائد الرجالیة، تهران، مکتبة الصادق، ۱۳۶۳ش.
- تهرانی، آقابزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق.
- صدر، حسن، تأسیس الشّیعة لعلوم الاسلام، بغداد، بی نا، ۱۳۷۰ش، چاپ افست تهران، بی‌تا.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مکتبة الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۹ق.
- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی تا.
- گرجی، ابوالقاسم، تاریخ فقه و فقها، تهران، انتشارات سمت، چاپ سیزدهم، ۱۳۹۲ش.
- معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران(ترجمه)، قم، مؤسسه فرهنگی التمهید، ۱۳۸۰ش.
- المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه ۲، سایت مطالعات قرآنی.
پیوند به بیرون
- مقاله التبیان فی تفسیر القرآن در دایره المعارف بزرگ اسلامی
- مقاله التبیان فی تفسیر القرآن در دانشنامه جهان اسلام
- شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در التبیان
- سیمای کلامی تفسیر تبیان
- روایت در تفسیر تبیان
- تبیان در تفسیر قرآن
- تفسیر طوسی (شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در «التبیان»)
- جایگاه اشعار و امثال در تفسیر تبیان شیخ طوسی
- ↑ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۱.
- ↑ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۳.
- ↑ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۵.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱-۲.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲.
- ↑ کریمی‌نیا، «شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در التبیان»، ص۸۲.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۷.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ مهدوی راد «التبیان فی تفسیر القرآن»، ص۱۸۶-۱۸۷؛ نگاه کنید به طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷۵.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۶۲.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۹۳.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۲۷-۱۲۸.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۵۹.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۸۴.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص ۱۸۵.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۳۲۹.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۳۹-۴۰.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۴۰.