عبدالعلی مزاری: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از ظهور طالبان و رشد سریع آن که با تصرف مناطق جنوبی و رسیدن به کابل ادامه یافت؛ درگیری نیروهای برهان‌الدین ربانی،احمدشاه مسعود و متحدین‌ش، با حزب وحدت اسلامی شدت یافت. مزاری برای ایجاد درگیری بین این نیروها و طالبان، و نیز به دلیل خوش‌بینی به طالبان ـ که افکار واقعی خود را تا آن زمان آشکار نکرده بود ـ تصمیم گرفت موافقت‌نامه‌ای با این گروه امضا کند.<ref>موسوی، هزاره‌های افغانستان، ۱۳۸۷ش، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> بر اساس این توافق، حزب وحدت باید مواضع خط مقدم و سلاح‌های سنگین خود را به طالبان واگذار می‌کرد و نیروهای این گروه، به عنوان نیروی حائل بین مواضع حزب وحدت در غرب [[کابل]] و نیروهای مسعود مستقر می‌شدند.<ref>موسوی، هزاره‌های افغانستان، ۱۳۸۷ش، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> مزاری به توافق عمل کرد، اما طالبان با ورود به کابل، در پی خلع سلاح کامل سربازان حزب وحدت، و تصرف همه مناطق تحت کنترل آنان برآمد.<ref>موسوی، هزاره‌های افغانستان، ۱۳۸۷ش، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> سپس رهبر حزب وحدت و برخی از یاران نزدیکش را دستگیر کرده و به قندهار فرستاد. مزاری در [[۲۲ اسفند]] (حوت) ۱۳۷۳ش در بین راه و در هلی‌کوپتر، همراه یارانش توسط طالبان شهید شد.<ref>موسوی، هزاره‌های افغانستان، ۱۳۸۷ش، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref>

[[پرونده:مرقد عبدالعلی مزاری.jpeg|بندانگشتی|مرقد عبدالعلی مزاری در مزار شریف افغانستان]]

مزاری پس از شهادت به نماد مظلومیت، مقاومت و مبارزه [[هزاره|هزاره‌]]ها تبدیل شده و موج نیرومندی از احساسات مردم را برانگیخت. سروده‌های بسیاری در رثای او گفته شد. برخی، این سروده‌ها را از جهت حجم و کیفیت، در نوع خود کم‌نظیر و حتی بی‌سابقه دانسته و ادعا کرده‌اند که «در تاریخ معاصر و حتی شاید گذشته افغانستان، در سوگ هیچ شخصیتی، این اندازه شعر سروده نشده است.»<ref>دانشنامه ادب فارسی، ج۳، ص۹۴۰.</ref>