التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها) |
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
در این کتاب، پس از ذکر هر آیه، نخست واژه‌های نامفهوم آن بررسى و اختلاف قرائت بیان می‌شود. سپس دیدگاه‌های مختلفی تفسیری درباره ان بررسی می‌شود. آنگاه مفهوم آيه با رعايت ايجاز لفظ و كمال معنا بيان می‌شود. همچنين اسباب نزول آيه و مسائل كلامى و فقهی مربوط به آن ذکر می‌شود. و اندیشه‌های مخالف با رعایت ادب نقد می‌شود.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.</ref> | در این کتاب، پس از ذکر هر آیه، نخست واژه‌های نامفهوم آن بررسى و اختلاف قرائت بیان می‌شود. سپس دیدگاه‌های مختلفی تفسیری درباره ان بررسی می‌شود. آنگاه مفهوم آيه با رعايت ايجاز لفظ و كمال معنا بيان می‌شود. همچنين اسباب نزول آيه و مسائل كلامى و فقهی مربوط به آن ذکر می‌شود. و اندیشه‌های مخالف با رعایت ادب نقد می‌شود.<ref>معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.</ref> | ||
== منابع تفسیر== | == منابع تفسیر== | ||
*شیخ طوسی از کتاب‌های تفسیری متعددی در تالیف تفسیر خود بهره گرفته است. کتاب [[جامع البیان]]، اثر طبری (م. ۳۱۰ق.) از مهم‌ترین آنها است که شیخ هم در محتوا و هم در روش از آن اخذ کرده است.<ref>نک: ذیل عنوان ویژگی‌های روشی، همین مقاله.</ref> کتاب دیگر که به گفته برخی پژوهشگران افزون بر محتوا، تاثیر روشی نیز بر التبیان داشته، ''[[المصابیح فی تفسیر القرآن]]'' تالیف عالم شیعه، وزیر مغربی (۳۷۰-۴۱۸ق)است.<ref>کریمی‌نیا، المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه، ۱۳۹۰ش، ص۱۱۹.</ref> قریب ۲۰۰ روایت تاریخی، سیره و اسباب النزول نخستین بار در تفسیر مغربی ذکر شده است که عمده آنها به تفسیر ''التبیان'' و از آنجا به تفسیر ''مجمع البیان'' راه یافته است.<ref>[http://cqs.blogfa.com/post/99 المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه ۲]، سایت مطالعات قرآنی.</ref> | *شیخ طوسی از کتاب‌های تفسیری متعددی در تالیف تفسیر خود بهره گرفته است. کتاب [[جامع البیان]]، اثر طبری (م. ۳۱۰ق.) از مهم‌ترین آنها است که شیخ هم در محتوا و هم در روش از آن اخذ کرده است.<ref>نک: ذیل عنوان ویژگی‌های روشی، همین مقاله.</ref> کتاب دیگر که به گفته برخی پژوهشگران افزون بر محتوا، تاثیر روشی نیز بر التبیان داشته، ''[[المصابیح فی تفسیر القرآن]]'' تالیف عالم شیعه، وزیر مغربی (۳۷۰-۴۱۸ق)است.<ref>کریمی‌نیا، المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه، ۱۳۹۰ش، ص۱۱۹.</ref> قریب ۲۰۰ روایت تاریخی، سیره و اسباب النزول نخستین بار در تفسیر مغربی ذکر شده است که عمده آنها به تفسیر ''التبیان'' و از آنجا به تفسیر ''مجمع البیان'' راه یافته است.<ref>[http://cqs.blogfa.com/post/99 المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه ۲]، سایت مطالعات قرآنی.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۸
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲ بهمن ۱۴۰۱ توسط کاربر:P.motahari برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | شیخ طوسی (متوفای ۴۶۰ق) |
| موضوع | تفسیر قرآن |
| سبک | کلام |
| زبان | عربی |
| مجموعه | ۱۰ جلد |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | دار احیاء التراث العربی |
التبیان فی تفسیر القرآن، کتابی در تفسیر قرآن اثر شیخ طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق) که آن را اولین تفسیر کامل شیعی دانسته‌اند. این کتب حاوی تفسیر همه آیات قرآن است و علاوه بر آن، از روش‌های متعدد تفسیری در آن استفاده شده است. این تفسیر از منابع کهن تفسیری به‌شمار می‌آید و بسیاری از مفسران شیعه، از آن سرمشق گرفته‌اند.
شیخ طوسی در این تفسیر، علاوه بر نقل روایات معصومان(ع) و صحابه، با تکیه بر عقل و توجه به علوم مختلف، آرای مفسران گذشته و معاصران خود را بررسی و ارزیابی کرده است. از این رو، برخی این تفسیر را دربردارنده انواع علوم و فنون قرآنی، همچون صرف، نحو، اشتقاق، معانی، بیان، حدیث، فقه، کلام و تاریخ دانسته‌اند.
مؤلف
محمد بن حسن طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ طوسی، فقیه بزرگ شیعه در قرن پنج قمری بوده است.[۱] او بعد از وفات سید مرتضی، رهبری دینی شیعه را عهده‌دار شد و با تربیت شاگردان بسیار و تألیف ده‌ها کتاب، خدمتی بزرگ به شیعه کرد.[۲]
شیخ طوسی نویسنده دو کتاب از کتب اربعه است که مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه‌اند: تهذیب الاحکام و الاستبصار.[۳]
انگیزه تألیف
به‌گفته شیخ طوسی در مقدمه کتاب، تفاسیر قرآن، تا آن زمان، یا همه قرآن را در بر نمی‌گرفت یا آن را از نگاه علوم مختلف تفسیر نمی‌کرد؛ بلکه تنها یک دانش مثل، لغت‌شناسی یا صرف‌ونحو را شامل می‌شد. در برخی از تفاسیر هم به ذکر روایات بسنده می‌شد و روایات، خوب، تحلیل نمی‌شدند.[۴] تفاسیری هم که جامع بود، مطلب را بیش از حد تفصیل می‌دادند و شامل ممظالب نامرتبط بسیار بودند.[۵]
او نوشته است با توجه به این کاستی‌ها، هدفش این بوده که تفسیری از قرآن ارائه دهد که هم همه علومِ فهم قرآن در آن به کار رفته باشند؛ مانند قرائت، معانی، اِعراب، کلام و همچنین پاسخ به شبهات کلامیِ مذاهبِ دیگر. هم کتابی میانه باشد: نه چنان مفصل باشد که خواننده را خسته کند و نه چنان مختصر باشد که معنا را درست نرساند.[۶]
جایگاه تفسیر التبیان
التبیان را نخستین کتاب تفسیر کامل و جامع شیعی می‌دانند.[۷] به‌گفته محمدهادی معرفت، التبیان از همه کتاب‌های تفسیری زمان خود پیشی گرفت؛ زیرا برخلاف آنها، تنها به یک جنبه تفسیر اکتفا نمی‌کرد و همه دید‌گاهای مفسران پیش از خود را در بر می گرفت.[۸] او این کتاب را «تفسيرى متوسط و در عين حال جامع و كامل و شامل همه محاسن تفاسير گذشته» دانسته است.[۹]
مهدوی راد، قرآن‌پژوه، التبیان تأثیر بسیاری بر مفسران پس از خود داشته است. از جمله آنها طبرسی است که این کتاب را ستوده و و روش آن را الگوی خود در کتاب تفسیری‌اش مجمع‌البیان، معرفی کرده است.[۱۰]
ویژگی‌های کتاب
شیخ طوسی در التبیان نگاهی جامع داشته و همه علوم قرآنی را در تفسیر قرآن به کار بسته است؛ علومی چون لغت‌شناسی، قرائت، اِعراب، اسباب‌النزول، ناسخ و منسوخ، و مکی و مدنی‌بودن.[۱۱] همچنین تفسیر و تأویل، محکم و متشابه، وجوه اعجاز قرآن و بررسی اسامی قران و سوره‌ها.[۱۲]
تفسیر قرآن به قرآن،[۱۳] استفاده از روایات صحیح که مخالف با قران و عقل نباشند،[۱۴] طرح گسترده مباحث کلامی از دیگر ویژگی‌های کتاب است.[۱۵]
در این کتاب، پس از ذکر هر آیه، نخست واژه‌های نامفهوم آن بررسى و اختلاف قرائت بیان می‌شود. سپس دیدگاه‌های مختلفی تفسیری درباره ان بررسی می‌شود. آنگاه مفهوم آيه با رعايت ايجاز لفظ و كمال معنا بيان می‌شود. همچنين اسباب نزول آيه و مسائل كلامى و فقهی مربوط به آن ذکر می‌شود. و اندیشه‌های مخالف با رعایت ادب نقد می‌شود.[۱۶]
منابع تفسیر
- شیخ طوسی از کتاب‌های تفسیری متعددی در تالیف تفسیر خود بهره گرفته است. کتاب جامع البیان، اثر طبری (م. ۳۱۰ق.) از مهم‌ترین آنها است که شیخ هم در محتوا و هم در روش از آن اخذ کرده است.[۱۷] کتاب دیگر که به گفته برخی پژوهشگران افزون بر محتوا، تاثیر روشی نیز بر التبیان داشته، المصابیح فی تفسیر القرآن تالیف عالم شیعه، وزیر مغربی (۳۷۰-۴۱۸ق)است.[۱۸] قریب ۲۰۰ روایت تاریخی، سیره و اسباب النزول نخستین بار در تفسیر مغربی ذکر شده است که عمده آنها به تفسیر التبیان و از آنجا به تفسیر مجمع البیان راه یافته است.[۱۹]
- از منابع تفسیری این کتاب، روایاتی از برخی صحابه و تابعین است. این روایات در تفاسیر پیشین شیعه، که به دست ما رسیده‌اند، کم‌تر به عنوان منابع تفسیر آیات به‌کار رفته‌اند؛ روایاتی از کسانی مانند ابن عباس، عبدالله بن مسعود، اُبی بن کعب، ابو سعید خدری مجاهد بن جبر مکی، ضحاک بن مزاحم و طاووس بن کیان.[۲۰]
- از مهم‌ترین منابع فقهی طوسی در بیان نکات فقهی آیات، کتاب خلاف نوشته خود اوست.[۲۱]
گزیده‌های تفسیر تبیان
تفسیر تبیان را دو عالم شیعی خلاصه کرده‌اند:
- «مختصر التبیان» اثر ابن ادریس حلی.[۲۲] او در این کتاب با اندیشه‌های اصولی و فقهی شیخ مخالفت کرده است.[۲۳]
- «مختصر التبیان» اثر ابوعبدالله محمد بن هارون معروف به ابن کال.[۲۴]
چاپ‌ها
این کتاب به صورت مکرر چاپ شده است از جمله:
- چاپ سنگی در دو جلد به اهتمام میرزا علی آقا شیرازی و سید عبدالرسول روغنی‌زاده اصفهانی در سال ۱۳۶۵ق.
- چاپ حروفی آن در ده جلد با تحقیق و تصحیح احمد شوقی و احمد حبیب قصیر و با مقدمه آقا بزرگ تهرانی در سال ۱۴۰۹ق.
پانویس
منابع
- بحرالعلوم، سید محمد مهدی، الفوائد الرجالیة، تهران، مکتبة الصادق، ۱۳۶۳ش.
- تهرانی، آقابزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق.
- صدر، حسن، تأسیس الشّیعة لعلوم الاسلام، بغداد، بی نا، ۱۳۷۰ش، چاپ افست تهران، بی‌تا.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مکتبة الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۹ق.
- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی تا.
- گرجی، ابوالقاسم، تاریخ فقه و فقها، تهران، انتشارات سمت، چاپ سیزدهم، ۱۳۹۲ش.
- معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران(ترجمه)، قم، مؤسسه فرهنگی التمهید، ۱۳۸۰ش.
- المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه ۲، سایت مطالعات قرآنی.
پیوند به بیرون
- مقاله التبیان فی تفسیر القرآن در دانشنامه جهان اسلام
- شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در التبیان
- سیمای کلامی تفسیر تبیان
- روایت در تفسیر تبیان
- تبیان در تفسیر قرآن
- تفسیر طوسی (شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در «التبیان»)
- جایگاه اشعار و امثال در تفسیر تبیان شیخ طوسی
- ↑ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۱.
- ↑ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۳.
- ↑ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۹۲ش، ص۱۸۵.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱-۲.
- ↑ طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲.
- ↑ کریمی‌نیا، «شیخ طوسی و منابع تفسیری وی در التبیان»، ص۸۲.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۷.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ مهدوی راد «التبیان فی تفسیر القرآن»، ص۱۸۶-۱۸۷؛ نگاه کنید به طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷۵.
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۶۲.
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸. رده‌ها
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۹۳. رده‌ها
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۲۷-۱۲۸. رده‌ها
- ↑ ایرانی، روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، ۱۳۷۱ش، ص۱۵۹. رده‌ها
- ↑ معرفت، تفسیر و مفسران، ۱۳۷۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ نک: ذیل عنوان ویژگی‌های روشی، همین مقاله.
- ↑ کریمی‌نیا، المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه، ۱۳۹۰ش، ص۱۱۹.
- ↑ المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه ۲، سایت مطالعات قرآنی.
- ↑ قاسم‌پور، تحلیلی بر رویکرد تفسیری شیخ طوسی در تبیان.
- ↑ برای نمونه نک: طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۵.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۸۴.
- ↑ بحرالعلوم، الفوائد الرجالیة، ۱۳۶۳ش، ج۳، ص۲۲۹.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص ۱۸۵.