مسیلمه کذاب: تفاوت میان نسخه‌ها

مسیلمه پیامبریِ [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]]  را می‌پذیرفت و مدعی بود در [[نبوت]] با او شریک است. او [[زنا]] و [[شراب]] را بر پیروان خود حلال کرد و [[نماز]] را از آنان برداشت. همچنین می‌خواست برخی از [[معجزات پیامبر (ص)]] را تکرار کند اما کارهایش واژگونه می‌شد.

== نام، نسب و لقب==

مسیلمه از قوم بنی‌حنیفه، قبیله‌ای در [[یمامه]] بود. نام او مسیلمه بن ثمامه بن کبیر بن حبیب حنفی وائلی<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۲۶.</ref> و کنیه‌اش أبوثمامه است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، دارالمعرفه، ج۲، ص۵۷۶.</ref> رحمان لقب داشت و در [[جاهلیت|دوران جاهلیت]] به رحمان یمامه شناخته می‌شد.<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۲۶؛ بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۸۸م، ص۱۰۹.</ref>

او پس از بازگشت به وطن ادعای [[نبوت|پیامبری]] کرد<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۲۶.</ref> و در سال یازدهم قمری در نامه‌ای به پیامبر اکرم(ص)، مدعی شد که در [[نبوت]] با آن حضرت شریک است. رسول خدا(ص) در پاسخ او را مسیلمه کذّاب خواند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۱۴۶</ref> و حبیب بن زید بن عاصم را به سوی وی فرستاد، اما چون حبیب، پیامبری مسیلمه را تأیید نکرد، مسیلمه او را به [[شهادت]] رساند.<ref> ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۲۰؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۴۳.</ref> پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) زمینه برای مسیلمه فراهم شد و عده‌ای را در اطراف خویش جمع کرد و به تقلید از [[قرآن]]، کلماتی با نثر مسجع می‌ساخت و بر آنان عرضه می‌کرد؛<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۲۶.</ref> از جمله:<br>

جاحظ، از ادیبان [[معتزله|معتزلی]] در قرن دوم و سوم هجری قمری، متاثر از شدت ضعف این عبارت آورده است:‌ نمی‌دانم چه چیزی باعث شده که مسیلمه اسم قورباغه را بیاورد و آن را جزو قرآنی که گمان داشته بر او فرود آمده، قرار دهد؟!<ref>جواهری، پاسخ به شبهات اعجاز و تحدی، ۱۳۹۷ش، ص۳۵۵.</ref>

== مرگ==

== پانویس ==

== منابع ==

{{منابع}}

* ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق: علی شیری، بیروت، دارالأضواء، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۱م.

* ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.

* ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق: علی محمدالبجاوی، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.

* ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

* بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، بیروت، دار و مکتبة الهلال، ۱۹۸۸م.

* جواهری، سید محمدحسن، پاسخ به شبهات اعجاز و تحدی، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۷ش.

* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.

* زرکلی، خیرالدین، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۹۸۹م.

* یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا.

{{پایان}}

  | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل

  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد

  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد

  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد