محمدتقی فلسفی: تفاوت میان نسخهها
←زندگی
جز (ویکی سازی) |
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) (←زندگی) |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==زندگی == | ==زندگی == | ||
محمدتقی فلسفی در سال ۱۲۸۶ش در [[تهران]] متولد شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص ۴۷.</ref> او فرزند | محمدتقی فلسفی در سال ۱۲۸۶ش در [[تهران]] متولد شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص ۴۷.</ref> او فرزند [[محمدرضا تنکابنی]] از [[مجتهد]]ان و علمای تهران است.<ref>[https://www.andisheqom.com/fa/Article/View/9679 «آیت الله محمد تقی فلسفی»، سایت اندیشه قم.]</ref> محمد تقی در ۶ سالگی به دبستان توفیق رفت و به تحصیل صرف و نحو و مقدمات علوم دینی پرداخت<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۵۳.</ref> و با پافشاری و اصرار مادر به منبر روی آورد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۵۵.</ref> وی در طول هفته به تحصیل اشتغال داشت و ۲ روز آخر هفته را به منبر میرفت. وی برای اولین بار در سن ۱۶- ۱۵ سالگی در مسجد فیلسوفها به منبر رفت و در وصف [[امام علی (ع)]] سخن گفت.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۵۶.</ref> عمویش [[شیخ محمدحسین تنکابنی]] از فقهای نجف و شاگردان آخوند خراسانی بود. فلسفی در ۲۴- ۲۳ سالگی با دخترعموی خود ازدواج کرد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۶۵.</ref> وی در دروس محمدرضا تنکابنی(پدرش)، [[شیخ یونس قزوینی]] و [[میرزا مهدی آشتیانی]] و [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] حاضر شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۶۰.</ref> میرزا علی فلسفی از فقهای مشهد برادر او است. | ||
===ترور نافرجام=== | ===ترور نافرجام=== | ||
در [[محرم]] [[سال ۱۳۴۴ش]] جوانی بسیار قوی با پنجهبوکس به فلسفی حمله کرد اما با تلاش راننده و خدمتگزار منزل، شکست خورد و دستگیر شد و به کلانتری محل تحویل گردید. بر اثر این حادثه، منبر فلسفی تعطیل شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۲۹۵.</ref> [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرعشی نجفی]]، [[سید کاظم شریعتمداری]]، [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سید محمدهادی میلانی]] و [[سید علی بهبهانی]] با ارسال تلگراف از این واقع ابراز تأسف کردند.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۲۹۷، ۲۹۸.</ref> | در [[محرم]] [[سال ۱۳۴۴ش]] جوانی بسیار قوی با پنجهبوکس به فلسفی حمله کرد اما با تلاش راننده و خدمتگزار منزل، شکست خورد و دستگیر شد و به کلانتری محل تحویل گردید. بر اثر این حادثه، منبر فلسفی تعطیل شد.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۲۹۵.</ref> [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرعشی نجفی]]، [[سید کاظم شریعتمداری]]، [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سید محمدهادی میلانی]] و [[سید علی بهبهانی]] با ارسال تلگراف از این واقع ابراز تأسف کردند.<ref>فلسفی، محمدتقی، ۱۳۷۶، ص۲۹۷، ۲۹۸.</ref> |