پرش به محتوا

فلسفه اشراق: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۰۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۲
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹۲: خط ۹۲:


==ارزیابی دیگران==
==ارزیابی دیگران==
از [[مهدی الهی قمشه‌ای|میرزا مهدی الهی قمشه‌ای]] نقل شده که سهروردی در فلسفه اشراق، جز تغییر واژگان، دستاوردی نداشت؛ مثلا به جای «واجب الوجود» از «نور الانوار»، به جای «عقل اول» از «بهمن» و به جای «نفس ناطقه» از «نور اسپهبد» استفاده کرده است؛ بی‌آن‌که نکته جدیدی بر [[فلسفه مشاء]] بیفزاید.<ref>حسن‌زاده آملی، هزار و یک نکته، ۱۳۶۵ش، ص۳۸۱ و ص۵۲۱.</ref> از [[ابن کمونه]] نیز نقل شده که [[سهروردی]] در اکثر مباحث فلسفی، از [[ابن سینا]] پیروی کرده است.<ref>حسن‌زاده آملی، هزار و یک نکته، ۱۳۶۵ش، ص۳۸۱ و ص۵۲۱.</ref> سید یحیی یثربی نیز بر این باور است که سهروردی با فلسفه اشراق، بی‌آن‌که بخواهد به جریان عقل‌ستیز یا لااقل عقل‌گریز تاریخ تفکر، دامن زده است.<ref>یثربی، حکمت اشراق، ۱۳۹۰ش، ص۲۴.</ref>
از [[مهدی الهی قمشه‌ای|میرزا مهدی الهی قمشه‌ای]] نقل شده که سهروردی در فلسفه اشراق، جز تغییر واژگان، دستاوردی نداشت؛ مثلا به جای «واجب الوجود» از «نور الانوار»، به جای «عقل اول» از «بهمن» و به جای «نفس ناطقه» از «نور اسپهبد» استفاده کرده است؛ بی‌آن‌که نکته جدیدی بر [[فلسفه مشاء]] بیفزاید.<ref>حسن‌زاده آملی، هزار و یک نکته، ۱۳۶۵ش، ص۳۸۱ و ص۵۲۱.</ref> از [[ابن کمونه]]{{یادداشت| سعدبن منصوربن حسن بن هبةالله بن كَمّونه (د ۶۸۳ق / ۱۲۸۴م)، فيلسوف و چشم پزشك(دایرةالمعارف بزرگ اسلامی)}} نیز نقل شده که [[سهروردی]] در اکثر مباحث فلسفی، از [[ابن سینا]] پیروی کرده است.<ref>حسن‌زاده آملی، هزار و یک نکته، ۱۳۶۵ش، ص۳۸۱ و ص۵۲۱.</ref> سید یحیی یثربی نیز بر این باور است که سهروردی با فلسفه اشراق، بی‌آن‌که بخواهد به جریان عقل‌ستیز یا لااقل عقل‌گریز تاریخ تفکر، دامن زده است.<ref>یثربی، حکمت اشراق، ۱۳۹۰ش، ص۲۴.</ref>


سید یدالله یزدان‌پناه، استاد فلسفه و عرفان‌پژوه، با در نظر گرفتن سیر تاریخی فلسفه، نوآوری‌های مؤثر فلسفه اشراق در پیشبرد [[فلسفه اسلامی]] را این‌گونه بیان کرده است:<ref>یزدان‌پناه، حکمت اشراق، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۴۹۴.</ref>
سید یدالله یزدان‌پناه، استاد فلسفه و عرفان‌پژوه، با در نظر گرفتن سیر تاریخی فلسفه، نوآوری‌های مؤثر فلسفه اشراق در پیشبرد [[فلسفه اسلامی]] را این‌گونه بیان کرده است:<ref>یزدان‌پناه، حکمت اشراق، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۴۹۴.</ref>
۱۷٬۸۸۳

ویرایش