سید عبدالهادی شیرازی
| مرجع تقلید | |
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سید عبدالهادی بن سید اسماعیل شیرازی |
| تاریخ تولد | ۱۳۰۵ق |
| زادگاه | سامرا |
| تاریخ وفات | ۱۳۸۲قمطابق با سال ۱۳۴۱ شمسی |
| محل دفن | حرم امام علی(ع) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | شیخ الشریعه اصفهانی، محمدکاظم خراسانی، محمدتقی شیرازی و محمدباقر استهباناتی |
| شاگردان | محمدتقی جعفری، حسین وحید خراسانی، محمدرضا مظفر |
| محل تحصیل | سامرا و نجف |
| اجازه روایت از | شیخ الشریعه اصفهانی، سید علی شیرازی و شیخ عباس قمی |
| تألیفات | کتاب الصوم، الاستصحاب، اجتماع الامر و النهی، رساله فی اللباس المشکوک و... |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | صدور فتوای علیه حزب کمونیست عراق |
سید عبدالهادی شیرازی (۱۳۰۵-۱۳۸۲ق) از مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم قمری ساکن در نجف. وی پس از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی، مرجعیت را عهده‌دار شد. او در دوره عبدالکریم قاسم، حاکم عراق در مقابله با تبلیغات حزب بعث، فتوای ضد کمونیستی صادر کرد.
زندگی
سید عبدالهادی شیرازی، فرزند سید اسماعیل در سال ۱۳۰۵ق در سامرا به دنیا آمد. پدرش در سال تولد او درگذشت و سید محمدحسن شیرازی پسرعموی پدرش، سرپرستی او را برعهده گرفت.[۱] و در هفت سالگی او میرزای شیرازی (درگذشت ۱۳۱۲ق) نیز از دنیا رفت و او تحت سرپرستی سید علی فرزند میرزای شیرازی قرار گرفت.[۲] سید عبدالهادی در سال ۱۳۶۹ق بر اثر بیماری نابینا شد و را برای معالجات به تهران رفت؛ ولی معالجه سودبخش واقع نشد.[۳] عبدالهادی در زمان حضور در ایران با بزرگان حوزه مشهد و قم به خصوص با آیت‌الله بروجردی دیدار داشت.[۴] او در عصر جمعه ۱۰ صفر ۱۳۸۲ق مطابق با سال ۱۳۴۱ شمسی در کوفه بر اثر بیماری درگذشت و در حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.[۵]
تحصیلات
سید عبدالهادی در سامرا تحصیلات مقدماتی خویش را نزد سید علی فرزند میرزای شیرازی و محمدتقی شیرازی به پایان برد.[۶] وی در سال ۱۳۲۶ق راهی نجف شد و در درس آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی شرکت کرد و فلسفه را از محمدباقر استهباناتی و اخلاق را از رضا تبریزی آموخت.[۷] عبدالهادی در سال ۱۳۳۰ق به سامرا بازگشت و درس علی شیرازی حاضر شد. سپس به همراه محمدتقی شیرازی، رهبر مردم عراق در جریان انقلاب ضد انگلیسی، به کربلا مهاجرت کرد. او در سال ۱۳۳۷ق به نجف رفت و در درس شیخ الشریعه اصفهانی حاضر می‌شد و پس از درگذشت شیخ الشریعه در سال ۱۳۳۹ق تدریس طلاب حوزه نجف را به عهده گرفت.[۸] او حدود سی سال از استادان مشهور حوزه نجف بود.[۹]
اجازه روایی
وی از شیخ الشریعه اصفهانی، سید مهدی آل حیدر کاظمی، سید علی شیرازی، علی یزدی نجفی و شیخ عباس قمی، اجازه نقل روایت داشت.[۱۰]
شاگردان مشهور
- محمدتقی جعفری
- سید جلال‌الدین آشتیانی
- حسین وحید خراسانی
- سید موسی شبیری زنجانی [۱۱]
- محمدرضا مظفر.
- سید عبدالکریم رضوی کشمیری [۱۲]
- محمود یوسفی غروی
- ابوالحسن شیرازی.[۱۳]
- محمدسعید عاملی.
- ابوالقاسم گرجی
- سید باقر احسایی.
- شیخ محمدطاهر بن عبدالله.[۱۴]
آثار
- الحواله.
- الرضاع.
- کتاب الصوم.
- کتاب الزکوه.
- الاستصحاب.
- اجتماع الامر و النّهی.
- رسالة فی اللباس المشکوک.
- کتاب النجاسات و المطهّرات.
- تقریرات در مباحث فقه و اصول.
- دارالسلام (در فروع اسلام و احکام، دارای هزار فرع از فروع اسلامی).[۱۵]
مرجعیت
«الشیوعیةُ ضلالٌ و إلحادٌ فلایَجوزُ الإنتماءُ إلیها؛ کمونیسم، گمراهی و بی‌ایمانی است پس گرایش به آن جایز نیست.»
پس از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی در سال ۱۳۶۵ق و جانشین وی سید حسین طباطبایی قمی در سال ۱۳۶۶ق، مرجعیت شیعه را عهده دار شد و به درخواست مقلدان رساله علمیه اش را منتشر کرد.[۱۶] او پیش از آن در مسجد شیخ انصاری امامت جماعت می‌کرد.[۱۷] پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی (درگذشت ۱۳۸۰ق)، تعداد زیادی از مقلدان وی به صف مقلدان شیرازی پیوستند و دایره مرجعیت او گسترده‌تر شد.[۱۸]
فعالیت سیاسی
سید عبدالهادی شیرازی مخالف حکومت و سلطه حزب کمونیست عراق بود. در سال ۱۳۷۹ق سید محسن حکیم و سید عبدالهادی شیرازی فتوا به گمراهی حزب کمونیست دادند.[۱۹]
پانویس
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸-۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲۵۱-۱۲۵۰.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۱.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۳-۱۲۵۴.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۴.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۴.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۱.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۱.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۱.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۲.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۱.
- ↑ زندگی‌نامه، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله شبیری زنجانی؛ فتحی، «از نجف‌آباد تا زنجان»، ص۵.
- ↑ زندگی‌نامه آیت‌الله سید عبدالکریم کشمیری، سایت علما و عرفا.
- ↑ جمعی از پژوهشگران حوزه، گلشن ابرار، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۴۴۲.
- ↑ حرزالدین، معارف الرجال، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۱.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۵.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۳.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۳.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۵۳.
- ↑ حرزالدین، معارف الرجال، ج۲، ص۷۸؛ سید عبدالهادی شیرازی؛ از مجاهدت علمی تا جهاد انقلابی در برابر استکبار، وبگاه مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی.
منابع
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، تصحیح محمد طباطبایی بهبهانی، تهران، دارالمرتضی، ۱۳۸۸ش.
- سید عبدالهادی شیرازی؛ از مجاهدت علمی تا جهاد انقلابی در برابر استکبار، وبگاه مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، تاریخ درج مطلب: ۲۲ تیر ۱۴۰۰ش، تاریخ بازدید: ۲۳ شهریور ۱۴۰۳ش.
- حرزالدین، محمد، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، تعلیق: محمدحسین حرزالدین، قم، انتشارات کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۵ق.
- جمعی از پژوهشگران حوزه، گلشن ابرار، پژوهشکده باقرالعلوم، قم، ۱۳۸۹ش.