سال ۱۱۷ هجری قمری
(تغییرمسیر از سال ۱۱۷ قمری)
سال ۱۱۸ هجری قمری سال ۱۱۶ هجری قمری | |
امامت | |
---|---|
امام جعفر صادق (ع) (دوره امامت: ۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق) | |
حکومتهای سرزمینهای اسلامی | |
بنیامیه در عراق | هشام بن عبدالملک |
وفاتها / شهادتها | |
فاطمه دختر امام علی(ع) | |
فاطمه دختر امام حسین(ع) | |
سکینه دختر امام حسین |
سال ۱۱۷ هجری قمری با امامت ششمین امام شیعیان، امام صادق(ع) و همچنین با خلافت هشام بن عبد الملک، دهمین خلیفه از خلفای بنیامیه، مصادف است. اولین روز این سال با دوشنبه، ۱۴ بهمن سال ۱۱۳ هجری شمسی و همچنین با دوشنبه، ۴ فوریه سال ۷۳۵ میلادی مصادف است.
از مهمترین رویدادهای این سال، وفات فاطمه دختر امام علی(ع)، فاطمه و سکینه دختران امام حسین(ع) است.
معرفی
سال ۱۱۷ هجری قمری با امامت ششمین امام شیعیان، امام صادق(ع) [۱] و همچنین با خلافت هشام بن عبدالملک، دهمین خلیفه از خلفای بنیامیه، مصادف است.[۲] اولین روز این سال با دوشنبه، ۱۴ بهمن سال ۱۱۳ هجری شمسی و همچنین با دوشنبه، ۴ فوریه سال ۷۳۵ میلادی مصادف است.[۳]
رویدادها
برخی از مهمترین رویدادهای سال ۱۱۷ق عبارتند از:
- درگذشت فاطمه دختر امام علی(ع)،[۴] از اسیران و گزارشگران واقعه کربلا و از راویان حدیث.[۵] وی از جمله راویان حدیث منزلت و حدیث رد شمس است.[۶]
- درگذشت فاطمه دختر امام حسین(ع).[۷] او دختر امام حسین(ع) و ام اسحاق و همسر حسن مُثَنّی[۸] و از اسیران کربلا[۹] بود.
- درگذشت سُکَیْنِه دختر امام حسین(ع)[۱۰] در روز پنجم ربیعالاول در مدینه.[۱۱] بنا به نقلی، در بقیع دفن شد[۱۲] و بنابه نقل دیگر، جنازه او به دمشق انتقال یافت و در همان جا دفن شد.[۱۳]
- ولادت «ابو عمر حفص بن غیاث نخعی کوفی» محدّث و قاضی کوفه[۱۴] وی از شاگردان امام صادق(ع) در عصر هارونالرشید بود و حدود ۱۷۰ روایت از امام صادق(ع) گردآوری کرده است و رجالشناسان امامی، با استناد به کلام شیخطوسی که گفته است اصحاب ما به اخبار حفصبن غیاث عمل کردهاند، او را موثق شمردهاند.[۱۵]
- وفات «ابو بکر محمد بن عمرو بن حزم»، از محدثان تابعین، قاضی و والی مدینه در دوره خلافت مروانیان[۱۶] بنا به نقل تاریخی، هنگامی که ابوبکر از طرف عمر بن عبدالعزیز ولایت مدینه را داشت، به فرمان او، فدک را به اولاد حضرت فاطمه (س) باز گرداند.[۱۷] نیز به منظور حفظ آثار و سنن نبوی از سوی عمر بن عبدالعزیز مأمور جمع آوری احادیث پیامبر(ص) شد.[۱۸] در منابع از ابوبکر به عنوان فردی زاهد یاد شده و درباره پارسایی او حکایاتی آمده است.[۱۹] سال وفات او، سال ۱۲۰ق، ۱۲۶ق و ۱۳۰ق نیز نقل شده است.[۲۰]
- امارت «مروان بن محمد» بر ارمینیه و آذربایجان از طرف هشام بن عبد الملک[۲۱]
- وفات «عمر بن حکم»، از راویان ثقه و مورد اطمینان، کنیه او اباحفص بود.[۲۲]
- وفات «عبد الله بن ابی ملیکه» در مکه[۲۳] او از راویان و قاضی طائف بوده و از افرادی مانند ابنعباس، عایشه و «عقبة ابن حارث»، روایت نقل کرده است.[۲۴]
- وفات «عبد الله بن ابی زکریاء خزاعی» از علمای دمشق[۲۵]
- دستگیری داعیان بنیعباس در خراسان توسط اسد بن عبدالله و قتل برخی و شکنجه و حبس برخی دیگر[۲۶]
- انتصاب «محمد بن هشام» به فرمانروایی مکه، طائف و مدینه از طرف هشام بن عبدالملک.[۲۷]
پانویس
- ↑ محسن، اعیان الشیعه، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۶۵۰.
- ↑ ابنعبری، تاریخ مختصر الدول، ۱۹۹۲م، ج۱، ص۱۱۶؛ کلیفورد، سلسلههای اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۳۸.
- ↑ «تبدیل تاریخ»، سایت باحساب.
- ↑ طبری، تاریخالطبری، دارالتراث، ج۷، ص۱۰۷.
- ↑ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۸۸؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۷۰، ص۳۵.
- ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۷۰، ص۳۵ و۳۶.
- ↑ قمی، وقایع الأیام، نشر نور مطاف، ج۱، ص۳۰۹.
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج ۲، ص۲۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۷۰، ص۱۶.
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج ۲، ص۱۲۱.
- ↑ طبری، تاریخالطبری، دارالتراث، ج۷، ص۱۰۷.
- ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۸؛ قمی، وقایع الأیام، نشر نور مطاف، ج۱، ص۳۰۹.
- ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۷.
- ↑ ابنطولون، الائمة الإثنا عشر، شریف رضی، ج۱، ص۷۲.
- ↑ ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۱۹۵.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی الإسلامیة، ج۷، ص۱۵۸.
- ↑ ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۱۹۵.
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۷۸
- ↑ ابن سعد،الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۳۸۷.
- ↑ فسوی، المعرفه و التاریخ، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۳۷-۴۳۸؛ابن جوزی، صفةالصفوة، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۳۲.
- ↑ ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۱۹۵.
- ↑ طبری، تاریخالطبری، دارالتراث، ج۷، ص۱۰۷.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰، ج۵، ص۲۱۴.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰، ج۶، ص۲۴.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰، ج۶، ص۲۴.
- ↑ ابنسعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰، ج۶، ص۲۴.
- ↑ طبری، تاریخالطبری، دارالتراث، ج۷، ص۱۰۷.
- ↑ طبری، تاریخالطبری، دارالتراث، ج۷، ص۱۰۷.
منابع
- ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغه، قم، مکتبة آیتالله المرعشی النجفی، بیتا.
- ابناثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر - دار بیروت، چاپ اول، ۱۳۸۵ق.
- ابن جوزی، عبدالرحمن، صفةالصفوة، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۲۹ق.
- ابنسعد، الطبقاتالکبری، بیروت، دار الكتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- ابنطولون، محمد بن علی، الائمة الإثنا عشر، قم، الشریف الرضی، بیتا.
- ابنعبری، غریغوریوس، تاریخ مختصر الدول، بیروت، دارالمشرق، چاپ سوم، ۱۹۹۲م.
- ابنعساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف للمطبوعات ۱۴۰۲ق.
- «تبدیل تاریخ»، سایت باحساب، تاریخ بازدید: ۱۸ اسفند ۱۳۹۹ش.
- خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، نجف، مؤسسة الخوئی الإسلامیة، بیتا.
- شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخالطبری: تاریخ الأمم و الملوك، بیروت، دارالتراث، بیتا.
- فسوی، یعقوب بن سفیان، المعرفه و التاریخ، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۹ق.
- قمی، شیخ عباس، وقایع الأیام، تصحیح محسن صادقی و عباسعلی مردی، قم، نور مطاف، بیتا.
- کلیفورد، باسورث، سلسلههای اسلامی جدید، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران، ۱۳۸۱ش.