سال ۱۳۳ هجری قمری
 سال ۱۳۴ هجری قمری سال ۱۳۲ هجری قمری  | |
| ۷۵۰ و ۷۵۱م | |
|---|---|
| امامت | |
| امام صادق علیه‌السلام(۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان امامیه (از ۱۱۴ تا ۱۴۸ق) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| بنی‌عباس در کوفه | سفاح (حکومت: ۱۳۲ تا ذی‌الحجة ۱۳۶ق)، اولین خلیفه |
سال ۱۳۳ هجری قمری نوزدهمین سال امامت حضرت جعفر بن محمد(ع) و دومین سال حکومت بنی‌عباس بود.
رویدادها
- در ماوراء النهر حاکمان دو شهر فرغانه و چاچ/شاش (هر دو در ازبکستان فعلی) باهم درگیر شدند. والی فرغانه از چینی‌ها کمک خواست. ابومسلم (حاکم خراسان) به زیاد بن صالح که برای سرکوب قیام شریک بن شیخ به فرغانه رفته بود، دستور داد با چینی‌ها برخورد کند. زیاد آنان را شکست داد.[۱]
- منصور بن جمهور که از طرف سفاح عباسی بر حکومت سِند (جنوب پاکستان فعلی) گمارده شده بود، دستور عزل خود را از سوی ابومسلم نپذیرفت. موسی بن کعب، فرمانده اعزامی ابومسلم، منصور را شکست داد.[۲]
- سفاح، حکومت بصره، بحرین، عمان به عموی خود سلیمان سپرد.[۳]
- در این سال داود بن علی هر کسی از بنی‌امیه را در مکه و مدینه می‌یافت، می‌کشت و نصیحت عبدالله بن حسن بن علی(ع) وی را از ادامه این کشتار منع نکرد.[۴] سرانجام وی در همین سال در شهر مدینه درگذشت. وی هنگام مرگ فرزند خود موسی را به جانشینی خویش منصوب نمود،[۵] اما وقتی خبر مرگ داود به سفاح رسید، حکومت مکه، مدینه، طائف و یمامه را به دایی خود، یزید بن عبیدالله حارثی واگذار کرد.[۶]
- شریک بن شیخ مهری در بخارا بر ضد ابومسلم قیام کرد و گفت ما برای این قیام نکردیم که از آل‌محمد برای خونریزی و غارت استفاده کنیم. سی هزار نفر او را همراهی کردند. ابومسلم برای سرکوبی او، زیاد بن صالح خزاعی را فرستاد. در این جنگ شریک کشته شد.[۷]
درگذشت و تولد
- بر اساس برخی از گزارش‌ها اسماعیل، فرزند امام صادق(ع) در این سال از دنیا رفت.[۸] با وجود این، علی بن محمد علوی عمری سال فوت اسماعیل را ۱۳۸ق گزارش داده.[۹] در حالی که طبری، نویسنده تاریخ طبری از زنده بودن او در ۱۴۰ق خبر داده است.[۱۰]
- تولد علی بن الجعد بن عبید(درگذشت:۲۳۰ق) ابوالحسن الجوهری، وابسته بنی‌هاشم.[۱۱] ابن‌قتیبه(۲۱۳ – ۲۷۶ق) ادیب و مورخ، او را شیعه دانسته است.[۱۲] عبدالحسین شرف‌الدین(۱۲۹۰-۱۳۷۷ق) فقیه شیعه، ابن‌جعد را از عالمان شیعه دانسته که روایاتش در منابع اهل‌سنت آمده است.[۱۳] احادیثی درباره فضائل اهل‌بیت(ع)، به‌ویژه امام علی(ع) بازگو کرده است.[۱۴]
پانویس
- ↑ ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۴۳.
- ↑ ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۴۳.
- ↑ ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۴۸.
- ↑ ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۴۸.
- ↑ ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۴۸.
- ↑ ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۴۸.
- ↑ ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۴۸.
- ↑ کبیر مدنی، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۲۶.
- ↑ عمری، المجدی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۰۰.
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۷، ص۵۲۴.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۶۹.
- ↑ ابن‌قتیبه، المعارف، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۶۲۴.
- ↑ شرف الدین، المراجعات، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۵۶.
- ↑ شرف الدین، المراجعات، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۲۵۴و۲۵۶.
منابع
- ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
- ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۵ش.
- دینوری، ابن‌قتیبه، المعارف، نشر ثروت عکاشه، قاهره، ۱۹۶۰م.
- زرکلی، خیرالدین، الاعلام، دار العلم للملايين، بیروت، ۱۹۸۰م.
- شرف الدین، عبدالحسین، المراجعات، چاپ حسین راضی، بیروت، ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.
- علوی، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبیین، به کوشش المهدوی، قم، مکتبة النجفی، ۱۴۰۹ق.
- کبیر مدنی، سید علیخان، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین، محقق و مصحح: حسینی امینی، محسن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
- زرکلی، خیر الدین، الاعلام، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، ۱۹۸۹م.