جرجیس
| اطلاعات پیامبر | |
|---|---|
| محل زندگی | فلسطین یا روم |
| پس از | حضرت عیسی(ع) |
| پیش از | اسلام |
| پیامبران | |
| نوح • ابراهیم • موسی • عیسی • محمد سایر پیامبران | |
جِرْجیس نَبی، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از حضرت عیسی(ع) و پیش از اسلام ظهور کرده است[۱] و براساس برخی منابع دیگر، بنده شایسته خدا دانسته شده که ایمان خود را پنهان می‌کرد. وی همچنین از شاگردان حواریون عیسی معرفی شده است.[۲] علامه مجلسی در بحارالانوار پس از نقل داستان جرجیس، ماجرای وی را به دلیل عدم نقل در روایات معصومین غیرمستند دانسته است.[۳] گرچه نام جرجیس در برخی از کتاب‌های دعا در کنار اسامی پیامبران ذکر شده است.[۴]
جرجیس در منابع تاریخی اهل فلسطین[۵] یا روم معرفی شده است.[۶] او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است و بسیار سخاوتمند بود و بارها اموال خود را به نیازمندان بخشید.[۷]
جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت‌پرست و ستمگر شام به آن‌جا رفت.[۸] در مقابل، برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده است.[۹] جرجیس پس از دیدار با پادشاه شام، وی را به پرستش خدا و ترک بت‌پرستی دعوت کرد.[۱۰] پادشاه پس از مخالفت جرجیس با تعظیم بتها، دستور شکنجه و قتل وی را صادر نمود.[۱۱]
جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.[۱۲]
برخی منابع ماجرای جرجیس را متاثر از شخصیت جرج قدیس دانسته اند که نزد مسیحیان، شخصیتی الهی و افسانه‌ای شناخته می‌شود.[۱۳]
پانویس
- ↑ جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۴۷.
- ↑ نگاه کنید به:ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۰؛ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۳۲ق، ص۳۰
- ↑ ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۶۱۷.
منابع
- ابن أثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، بیتا.
- حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش.
- جزائری، سید نعمت الله، النور‌المبین فی قصص‌الانبیا و‌المرسلین، تهران، فرحان، ۱۳۸۱ش.
- قطب راوندی، سعید بن هبه الله، قصص الانبیاء، مشهد، آستان قدس رضوی، بیتا.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، بینا، بیتا.
- نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الارب فی فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، بیتا.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
پیوند به بیرون