روز دوح
از ويکی شيعه
روز دَوح نام دیگر روز غدیر است؛ روزی که پیامبر اکرم(ص)، امیرالمؤمنین علی(ع) را به‌عنوان ولی و جانشین خود به مردم معرفی کرد.
سبب نامگذاری
دَوح (بر وزن لَوح) جمع دَوحَه به معنای درخت تنومند و پرشاخ و برگ و پرسایه است. چون در مکانی که پیامبر اکرم(ص)، علی(ع) را به خلافت نصب کرد(غدیر خم)، چند عدد از این‌گونه درختان بیابانی (سمرات) وجود داشت و به هنگام ظهر زیر آنها رفتند و در سایه آنها نماز گزاردند، «روز غدیر» را «یوم الدوح» نیز گفته‌اند؛ چنان‌که شاعر قدیم شیعه، کمیت بن زید اسدی (درگذشت ۱۲۶ق) در یکی از قصیده‌های معروفش به نام هاشمیات می‌گوید:[۱]
| و یوم الدوح دوح غدیر خم | ابان له الولایة لو اطیعا |
امیرالمؤمنین(ع) در خطبه‌ای که در روز غدیر ایراد کرده است، با عبارت «یَوم الدَوح» به روز غدیر اشاره کرده است.[۲]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۹ش.
