یوم التلاق

مقاله نامزد خوبیدگی
از ویکی شیعه

یَوْمُ التَّلاق، به معنای روز ملاقات از اسامی روز قیامت است. این اصطلاح در آیه ۱۵ سوره غافر آمده است. برای یوم التلاق ۵ معنا ذکر شده است: ۱-ملاقات ساکنان زمین و آسمان، ۲-ملاقات روح و جسم، ۳-ملاقات همه امت‌ها از اولین تا آخرین، ۴-ملاقات انسان با اعمال خود و ۵-ملاقات با خداوند.

در قرآن

این اصطلاح یک‌بار در قرآن آمده است.

رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلىَ‏ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاق‏.


ترجمه: خدایى که داراى درجاتى بلند و صاحب عرش است روح را که از فرمان خودش است بر هر کس از بندگانش بخواهد نازل و القا مى‏ کند تا مردم را از روز دیدار بترساند. [۱]


معنای تلاق

تلاق به معنای ملاقات و روبرو شدن با چیزی است.[۲]

چند معنا برای تلاق در این آیه بیان شده است:

  • روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که منظور از یَوْمَ التَّلاق روزى است که ساکنان آسمان و زمین به‌هم مى‌‏رسند.[۳]
  • شیخ مفید یوم التلاق را همان روز حشر و روز ملاقات ارواح و اجسام در قیامت معنا کرده است.[۴]
  • منظور ملاقات همگانی و عمومی است میان زمینیان و آسمانیان، گذشتگان و آیندگان، ظالم و مظلوم، خالق و مخلوق، انسان‌ها با اعمالشان، ارواح و اجساد.[۵] همانطور که در جای دیگری از قرآن می‌خوانیم:‌ إِنَّ الأَوَّلینَ وَ الآخِرینَ لَمَجمُوعُونَ إِلى‏ میقاتِ یَومٍ مَعلُوم؛ ترجمه: به راستی که اولین و آخرین یقینا در روز قیامت که روز معلوم است جمع خواهند شد.[۶]
  • منظور ملاقات با خداوند است.[۷] در سوره انشقاق آمده است: إِنَّکَ کادِحٌ إِلى‏ رَبِّکَ کَدحاً فَمُلاقیه؛ ترجمه: ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد. [۸]
  • منظور روز تلاقی و ملاقات با اعمال است.[۹] در سوره آل عمران آمده است: یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُّحْضَرًا ؛ روزی که هر نفس آنچه از خیر عمل کرده را حاضر شده می‌یابد.[۱۰]

پانویس

  1. سوره غافر،‌ آیه ۱۵.
  2. راغب اصفهانی، مفردات ألفاظ القرآن،‌ ۱۴۱۲ق، ص۷۴۵.
  3. شیخ صدوق، معانی الأخبار، ۱۴۰۳ق‏، ص۱۵۶.
  4. شیخ مفید، المسائل العکبریة، ۱۴۱۳ق، ص۴۲.
  5. شیخ بهایی،‌ مفتاح الفلاح، ۱۴۰۵ق‏، ص۱۶۱.
  6. سوره واقعه، آیه ۴۹.
  7. شیخ بهایی،‌ مفتاح الفلاح، ۱۴۰۵ق‏، ص۱۶۱.
  8. سوره انشقاق، آیه ۶.
  9. شیخ بهایی،‌ مفتاح الفلاح، ۱۴۰۵ق‏، ص۱۶۱.
  10. سوره آل عمران، آیه ۳۰.

یادداشت

منابع

  • راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن،‌ بیروت، دار الشامیة،‌ ۱۴۱۲ق.
  • شیخ بهایی،‌ محمد بن حسین،‌ مفتاح الفلاح فی عمل الیوم و اللیلة من الواجبات و المستحبات، بیروت، نشر دار الأضواء، ۱۴۰۵ق‏.
  • شیخ صدوق، محمد بن على، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسین قم‏، ۱۴۰۳ق‏.
  • شیخ مفید، محمد بن محمد، المسائل العکبریة، قم، الموتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق.