اسفل سافلین

مقاله متوسط
عدم رعایت شیوه‌نامه ارجاع
از ویکی شیعه

أَسْفَل سافِلین در لغت به «پست‌ترین مراتب» معنا شده است.[۱] در سوره تین از تعبیر «أسفل سافلین» استفاده شده: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْانسَانَ فىِ أَحْسَنِ تَقْوِیم ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ؛ ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، سپس او را به پایین‏‌ترین مرحله بازگرداندیم».[۲] پیرامون معنای این کلمه در آیه اختلافاتی وجود دارد:

  • برخی مفسران اسفل سافلین را به معنای آتش جهنم دانسته‌اند[۳] و در این آیه به پایین‌ترین درجه و طبقه اهل عذاب اشاره دارد.[۴] و به تعبیر برخی دیگر کنایه از هفتمین طبقه ٔدوزخ دارد که زیر همه طبقات دوزخ است.[۵]
  • برخی مفسران معتقدند تعبیر اسفل سافلین اشاره به پیری و کهولت سن دارد.[۶]
  • تعدادی از محققان معتقدند تعبیر اسفل سافلین اشاره به پایین‌ترین مرتبه و درجه انسانی دارد.[۷] و در واقع همان ضلالت و گمراهی کافران است.[۸]

جساتارهای وابسته

هاویه

پانویس

  1. معین، فرهنگ فارسی، کلمه اسفل سافلین
  2. سوره تین، آیه۴-۵.
  3. ابن‌قیم‌جوزی، التبیان فی أیمان القرآن،‌ ۱۴۲۹ق، ج۱،‌ص۷۳.
  4. طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق،‌ ج۲۰، ص۳۲۰.
  5. دهخدا، لغت‌نامه، کلمه اسفل سافلین.
  6. فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۴، ص۳۲۳.
  7. مازندرانی، شرح الكافی، ۱۳۸۲ق، ج۱۰، ص۱۳۶.
  8. دهخدا، لغت‌نامه، کلمه اسفل سافلین.

منابع

  • ابن‌قیم‌جوزی، التبیان فی أیمان القرآن،‌ محقق، عبدالله بن سالم البطاطی، مکه، دار عالم الفوائد، ۱۴۲۹ق.
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه.
  • طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.
  • فضل الله، سید محمد حسین، تفسیر من وحی القرآن، بیروت، دارالملاک للطباعة و النشر، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.
  • مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی (الاصول و الروضة)، محقق و مصحح: ابوالحسن شعرانی، ‌تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.
  • معین، محمد، فرهنگ فارسی.