سال ۱۱۰ هجری قمری

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از سال 110 هجری)
سال ۱۱۰ هجری قمری
 
امامت
امام باقر(ع)
(دوره امامت: ۱۹ سال (۹۵ تا ۱۱۴ق)
حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی
بنی‌امیه در عراقهشام بن عبدالملک
وقایع مهم
فتح بخش‌هایی از روم
فتح سرزمین‌های حاشیه دریای خزر
مسلمان شدن مردم سمرقند و ماوراء النهر
نصب عُبَیدة بن عبدالرحمان بر حکومت مغرب
تولدها و وفات‌ها
وفات فاطمه بنت الحسین
وفات حسن بصری
وفات فرزدق
وفات ابن سیرین


سال ۱۱۰ هجری قمری هم‌زمان با امامت پنجمین امام شیعیان، امام محمد باقر(ع) و خلافت هشام بن عبدالملک، دهمین خلیفه اموی است. اولین روز این سال مصادف است با روز جمعه، ۳۱ فروردین سال ۱۰۷ شمسی و ۲۰ آوریل سال ۷۲۸ میلادی.

معرفی

سال ۱۱۰ هجری قمری، هم‌زمان با امامت پنجمین امام شیعیان، امام محمد باقر(ع) و حکومت امویان است.[۱] خلافت در این دوره به دست هشام بن عبدالملک، دهمین خلیفه اموی بود.[۲] در دوره خلافت هشام، به سبب بی‌کفایتی کارگزاران، بدرفتاری آنان و شرکت نکردن برخی گروه‌های عربی در جنگ‌ها، ناآرامی‌هایی در برخی بلاد اسلامی رخ داد.[۳] اولین روز این سال مصادف است با جمعه، ۳۱ فروردین سال ۱۰۷ شمسی و ۲۰ آوریل سال ۷۲۸ میلادی.[۴]

رویدادها

برخی از مهمترین رویدادهای سال ۱۱۰ق عبارتند از:

  • عزل بُشر بن صفوان از امارت آفریقا [مغرب] و گماشتن عُبَیدة بن عبدالرحمان ذَکوانی به جای او توسط هشام بن عبدالملک.[۵]
  • فتح سرزمین‌های حاشیه دریای خزر در ۷ جمادی‌الثانی توسط مَسلَمة بن عبدالمَلِک.[۶]
  • عبدالله بن عقبه از طریق دریا و معاویة بن هشام از طریق خشکی به بلاد روم یورش بردند، عبدالله قلعه‌ «طیبه»[۷] و معاویة بن هشام قلعه‌های «صُمُلَّة» و «البُوه» از سرزمین روم را فتح کردند.[۸]
  • اَشرس، حاکم خراسان به مردم سمرقند و ماوراء النهر پیغام داد که اگر مسلمان شوند آنها را از پرداخت جزیه معاف می‌دارد، اما وقتی مردم اسلام آوردند، برای آنها جزیه تعیین کرد. به همین جهت مردم سمرقند سر به شورش برداشتند.[۹]

درگذشت‌ها

پانویس

  1. طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۹۸.
  2. ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج‏۴، ص۲۱۰.
  3. طقوش، دولت امویان، ۱۳۹۷ش، ص۲۰۱.
  4. «تبدیل تاریخ»،سایت باحساب.
  5. خلیفة بن خیاط، تاریخ‏ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص ۲۱۹.
  6. خلیفة بن خیاط، تاریخ‏ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص ۲۱۹.
  7. ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۱۴۵.
  8. خلیفة بن خیاط، تاریخ‏ خلیفة، ۱۴۱۵ق، ص ۲۱۹.
  9. ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۱۴۷.
  10. ذهبی، تاريخ الاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۷، ص۴۴۲.
  11. سبط بن جوزی، تذکره الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۲۵۱.
  12. ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ج۱، ص۳۰۰.
  13. ذهبی، تاريخ الاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۷، ص۲۱۱-۲۱۲.
  14. ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ج۱، ص۲۹۸.

منابع

  • ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
  • ابن شهر آشوب، محمد بن على، مناقب آل أبی طالب(ع)، قم، علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.
  • «تبدیل تاریخ»، سایت باحساب، تاریخ بازدید: ۱۸ اسفند ۱۳۹۹ش.
  • ترمانینی، عبدالسلام، ترجمه جمعی از پژوهشگران، رویدادهای تاریخ اسلام، قم، چاپ اول، نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۵ش.
  • خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفة بن خیاط، تحقیق: فواز، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
  • ذهبى، شمس‌الدين، تاريخ الاسلام، تحقيق: عمر عبدالسلام، بيروت، دار الكتاب العربى، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
  • سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، قم، الشریف الرضی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
  • طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، قم، مؤسسة آل البیت‌، ۱۴۱۷ق.
  • طقوش، محمد سهیل، دولت امویان، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۹۷ش.