ریان بن شبیب

رَیّان بن شَبیب

اطلاعات فردی
صحابی	امام رضا(ع)، امام جواد(ع)
اطلاعات حدیثی
راوی از معصوم	امام رضا(ع)
مشایخ	یونس بن عبدالرحمان
راویان از او	ابراهیم بن هاشم قمی
شهرت	نقل روایت ریان

رَیّان بن شَبیب، از محدثان شیعه و از اصحاب امام رضا(ع) و امام جواد(ع) است. او حدیثی از امام رضا(ع) درباره ماه محرم، واقعه کربلا و فضل و ثوابِ گریه و عزاداری بر امام حسین(ع) نقل کرده است. این روایت به حدیث ریان شناخته می‌شود و در آن آمده است:

«يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ...» (اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه می‌کنی، براى حسين (عليه السّلام) گريه كن...)

به گفته نجاشی، او دایی معتصم خلیفه بنی‌عباس بوده که خواهرش مارده از کنیزان هارون و مادر معتصم بوده است. اما مسعودی در اثبات الوصیة وی را دایی مأمون ذکر کرده‌اند.

ابن شبیب، در شهر قم اقامت کرد و محدثان آن شهر از او روایت نقل کرده‌اند. او از امام رضا(ع) روایاتی نقل کرده و مسائل صباح بن نصر هندی از امام رضا(ع) را جمع نموده است.

ابراهیم بن هاشم قمی پدر علی بن ابراهیم قمی صاحب کتاب تفسیر قمی از او روایت نقل کرده است.

او همچنین از یونس بن عبدالرحمن نقل روایت نموده است.

طبق گزارش کشی، ریّان پسری داشته که امام رضا حاضر به دعا برای وی نشد و بر او خرده گرفت، اگر چه برای خود ریان سه مرتبه دعا کرد.

منابع

• خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، قم، مرکز نشر الثقافه الاسلامیه، ۱۳۷۲ش.
• شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، امالی، ترجمه کریم فیضی، قم، انتشارات وحدت بخش، ۱۳۸۴ش.
• شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، عیون اخبارالرّضا، مصحح مهدی لاجوردی زاده، تهران، نشر جهان، بی‌تا.
• کشی، محمد بن عمر،؛ رجال کشی، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش.
• مسعودی، علی بن حسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۸۴ش.
• نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعه لجامعة المدرسین بقم، ۱۳۶۵ش.