جرجیس

جِرْجیس نَبی
اطلاعات پیامبر
محل زندگی	فلسطین یا روم
پس از	حضرت عیسی(ع)
پیش از	اسلام
پیامبران
	نوح • ابراهیم • موسی • عیسی • محمد ; سایر پیامبران

جِرْجیس نَبی، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از حضرت عیسی(ع) و پیش از اسلام ظهور کرده است^[۱] و براساس برخی منابع دیگر، بنده شایسته خدا دانسته شده که ایمان خود را پنهان می‌کرد. وی همچنین از شاگردان حواریون عیسی معرفی شده است.^[۲] علامه مجلسی در بحارالانوار پس از نقل داستان جرجیس، ماجرای وی را به دلیل عدم نقل در روایات معصومین غیرمستند دانسته است.^[۳] گرچه نام جرجیس در برخی از کتاب‌های دعا در کنار اسامی پیامبران ذکر شده است.^[۴]

جرجیس در منابع تاریخی اهل فلسطین^[۵] یا روم معرفی شده است.^[۶] او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است و بسیار سخاوتمند بود و بارها اموال خود را به نیازمندان بخشید.^[۷]

جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت‌پرست و ستمگر شام به آن‌جا رفت.^[۸] در مقابل، برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده است.^[۹] جرجیس پس از دیدار با پادشاه شام، وی را به پرستش خدا و ترک بت‌پرستی دعوت کرد.^[۱۰] پادشاه پس از مخالفت جرجیس با تعظیم بت‎ها، دستور شکنجه و قتل وی را صادر نمود.^[۱۱]

جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.^[۱۲]

برخی منابع ماجرای جرجیس را متاثر از شخصیت جرج قدیس دانسته ‎اند که نزد مسیحیان، شخصیتی الهی و افسانه‌ای شناخته می‌شود.^[۱۳]

پانویس

↑ جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
↑ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۴۷.
↑ نگاه کنید به:ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۰؛ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۳۲ق، ص۳۰
↑ ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
↑ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
↑ جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
↑ مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۶۱۷.

منابع

ابن أثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، بی‎تا.
حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش.
جزائری، سید نعمت الله، النور‌المبین‌ فی‌ قصص‌الانبیا و‌المرسلین‌، تهران، فرحان، ۱۳۸۱ش.
قطب راوندی، سعید بن هبه الله، قصص الانبیاء، مشهد، آستان قدس رضوی، بی‎تا.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، بی‎نا، بی‎تا.
نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الارب فی فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، بی‎تا.
مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.

پیوند به بیرون

[1] جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.

[2] طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.

[3] مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۴۷.

[4] نگاه کنید به:ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۰؛ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۳۲ق، ص۳۰

[5] ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.

[6] قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.

[7] طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.

[8] جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.

[9] طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.

[10] طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.

[11] طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.

[12] طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، النور‌ المبین‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.

[13] مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۶۱۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]