خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال (کتاب)
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | علامه حلی (متوفای ۷۲۶ هجری) |
| موضوع | رجال |
| زبان | عربی |
| مجموعه | ۱ جلد |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | مؤسسة نشر الفقاهة |
| تاریخ نشر | ۱۴۱۷ ق |
خُلاصَةُ الأقْوال فی مَعْرفَةِ أحْوالِ الرّجال مشهور به رجال حِلّی، از اصول هشتگانه رجالی شیعه؛ اثر مشهور علامه حلی (متوفای ۷۲۶ هجری) در جرح و تعدیل راویان به تفکیک توثیق و تضعیف راویان.
درباره مؤلف
ابومنصور جمال‌الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (۶۴۸-۷۲۶ قمری) معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم قمری است. مناظرات و آثار او موجب گرایش سلطان محمد خدابنده به تشیع و رواج مذهب شیعه در ایران گردید. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم فقه، اصول، عقاید، فلسفه، منطق، دعا و... است. وی دارای سه کتاب رجالی خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، کشف المقال فی معرفه الرجال، ایضاح الاشتباه است.
تاریخ تألیف
علامه حلی در کتابی که شرح‌حال سید مرتضی را ذکر کرده ،کتاب خویش را در سال ۶۹۳ق تألیف نموده است.[۱]
ترتیب مطالب
خلاصة الأقوال به دو قسمت تقسیم شده است:
- قسمت اول: شامل کسانی است که به آنها اعتماد می‌شود و روایت آنها مقبول است.
- قسمت دوم: کسانی که در مورد روایت آنها توقف می‌شود و به جهت عدم اعتماد، قول آنها مقبول نیست.
اسماء روات نیز بر اساس حروف الفباء تنظیم شده و برای هر نام یک باب در نظر گرفته شده و تمام رواتی که همنام هستند یک‌جا آمده‌اند تا اشتراک اسامی هم تمییز داده شود.[۲]
توثیق‌ها و تضعیف‌ها
عملکرد علامه در توثیق و تضعیف راویان این‌گونه است:
- اعتماد بر توثیق و تضعیف‌های رسیده از پیشینیان.
- وکالت از امام معصوم، ملازم با عدالت دانسته شده است.
- کثرت روایت مشایخ حدیث از راوی، نشانه وثافت اوست.
- ترحم یکی از ائمه بر شخصی نشانه وثاقت اوست. (مراد از ترحم، گفتن عبارت «رحمه الله» هنگام یاد کردن از شخص مرحوم است.)[۳]
ویژگی‌ها
- رجال علامه حلی مرجعی معتبر برای شناختن روات شیعه و وثاقت و ضعف راویان را خیلی واضح و بدون ابهام بیان کرده است.
- علامه، کتاب خویش را به ابواب گوناگون تقسیم نموده، در هر باب یک نام را ذکر کرده و به دنبال آن اشتراکات آن را روشن نموده که مثلا نام «سیف» مربوط به سه نفر است... و نام سلیمان شش نفر و...
- علامه در بسیاری موارد نظر دیگر علمای رجال را نیز نقل کرده؛ امّا در پایان نظر خودش را در تأیید یا رد نظر آنان آورده است.
- نحوه تلفظ و نوشتن صحیح اسامی رواتی که ممکن است اشتباه خوانده شوند را تذکر می‌دهد.
- در این کتاب، به نوعی طبقه روات روشن شده و امامانی که هر راوی از آنها روایت نقل کرده نیز مشخص شده‌اند.[۴]
ارزش و اعتبار
از جمله نکاتی که باعث اعتبار و ارزش این کتاب شده عبارت است از اینکه:
- مؤلف کتاب علامه حلی است که بیش از ۱۰۰ تألیف در رشته‌های گوناگون نگاشته و از حیث علم و تقوا زبانزد همگان است، آنچنان که قبل از بلوغ به مقام رفیع اجتهاد نایل گشته بود.
- علامه بسیاری از مطالب خود را از کتبی نقل کرده که آن کتب به دست ما نرسیده و تنها راه اطلاع از مضمون آنها مراجعه به کتبی نظیر «خلاصة الأقوال» است.
- نسبت به مطالب نقل شده از کتبی که نسخه آنها موجود است به عنوان نسخه‌ای قدیمی و معتبر است که صحت نسخه‌های دیگر کتب را تأیید می‌کند.
- نسخه‌های مربوط به زمان مؤلف موجود است که از نظر صحت انتساب و مطالب موجود در کتاب هیچ شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد.[۵]
پژوهش‌های پیرامون کتاب
به‌خاطر توجه و عنایتی که به کتاب شده، بسیاری از بزرگان آن‌را خلاصه کرده یا بر آن حاشیه زده یا ترجمه نموده‌اند.
منتخب
- منتخبی با نام «الوجیزة فی الرجال» از محمد رضا بن اسماعیل موسوی شیرازی.
حواشی و تعلیقات
آقا بزرگ تهرانی نزدیک به ۱۰ تعلیقه و حاشیه که توسط بزرگان بر این کتاب زده شده را نام می‌برد:
- حاشیه توسط شهید ثانی
- حاشیه‌ای توسط شیخ عزالدین حسین بن عبدالصمد حارثی متوفای ۹۸۴ق
- تعلیقاتی از شیخ سلیمان بن عبدالله ماحوزی متوفای ۱۱۲۱ق
- تعلیقۀ سید علی بن عبدالکریم نیلی نجفی صاحب کتاب منتخب الانوار المضیئة
- حواشی قاضی نورالله شوشتری.[۶]
ترجمه
خلاصة الأقوال در سال ۱۱۲۹ق توسط محمد باقر بن محمد حسین تبریزی به فارسی ترجمه شده است.[۷]
نسخه‌ها
نسخه‌های موجود کتاب عبارتند از:
- نسخه‌ای در کتابخانه نجف اشرف که تاریخ نگارش آن ۷۶۶ق بوده و در سال ۸۴۲ق وقف کتابخانه غرویه شده است.
- نسخه‌ای در مخزن کتابخانه آیت‌الله صدر که بر مصنف کتاب قرائت شده و علامه در پایان قسم اول و قسم دوم کتاب، دو اجازه بر آن نوشته که تاریخ آنها سال ۷۱۵ق است.
- نسخه‌ای که از نسخه فرزند فخر المحققین نوشته شده و اجازه فخر المحققین برای فرزندش در انتهای آن دیده می‌شود.
- نسخه‌ای به خط شاه مرتضی، پدر فیض کاشانی که در سال ۹۸۵ق نوشته شده و میرزا لطف‌علی تهرانی متوفای ۱۳۵۰ق به آخر آن، مستدرکاتی اضافه نموده است.[۸]
پانویس
- ↑ تهرانی، الذریعة،دار الاضواء، ج۷، ص۲۱۴.
- ↑ حلی، خلاصة الاقوال، ۱۴۱۷ ق، ص۲۴.
- ↑ حلی، خلاصة الاقوال، ۱۴۱۷ق، ص۲۵–۲۸.
- ↑ حلی، خلاصة الاقوال، ۱۴۱۷ق، ص۳۰–۳۴.
- ↑ خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، کتابخانه دیجیتال نور.
- ↑ تهرانی، الذریعة،دار الاضواء، ج۶، ص۸۲ و ۸۳؛ ج۷، ص۹۷.
- ↑ ترجمه خلاصة الاقوال فی احوال الرجال، کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
- ↑ تهرانی، الذریعه، دارالاضواء، ج۷، ۲۱۴، ۲۱۵.
منابع
- تهرانی، آقا بزرگ، الذریعة، بیروت، دارالاضواء، بی‌تا.
- حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، مؤسسة نشر الفقاهة، ۱۴۱۷ق.
- ترجمه خلاصة الاقوال فی احوال الرجال، کتابخانه مجلس شورای اسلامی، تاریخ بازدید: ۹ آذر ۱۳۹۹ش.
- خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، کتابخانه دیجیتال نور، تاریخ بازدید: ۱۸ آذر ۱۳۹۹ش.