تفسیر اثنی‌عشری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز Roohish صفحهٔ تفسیر اثناعشری را به تفسیر اثنی عشری منتقل کرد |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۱۲ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۱:۴۳
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۱۲ مه ۲۰۱۵ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
تفسیر اثناعشری تفسیری است کامل و به زبان فارسی اثر حسین بن احمد حسینی شاه عبدالعظیمی از عالمان شیعه در قرن ۱۴ق. این تفسیر که روشی تحلیلی و روایی دارد، به زبان ساده و قابل فهم برای مردم نگارش یافته است. مؤلف در مقدمه کتاب به مباحثی نظیر تعریف تفسیر، فرق تفسیر و تأویل، فضیلت قرآن، منع از تفسیر به رأی، اسباب نزول، اعجاز قرآن نیز پرداخته است.
انگیزه تألیف
مفسر در خطبه آغازین کتاب می‌نویسد: نزد محققین حقایق معارف الهیه و مدقّقین دقایق اسرار ربانیه، مخفی و پوشیده نیست که بر هر مسلمانی واجب و لازم است نهایت جدّ و جهد را در ترویج احکام الهیه و نشر شریعت نبویه بنماید و به هر قسم که تواند از مال و جان و قلم و بیان کوتاهی ننماید، تا موجبات سعادت دنیا و آخرت را دریابد لذا این بنده محض خدمت به عالم اسلامیت، تفسیر قرآن مجید را با دقت کامل که در ایام تحصیلات خود جمعآوری نموده بودم، اکنون مختصری از آن را به خواهش برادران ایمانی در مقام نشر آن برآمده تا تذکرهای در دنیا و ذخیرهای برای عقبی بوده باشد.[۱]
مقدمه تفسیر
| تفسیرهای مهم | |
|---|---|
| شیعی | تفسیر ابو الجارود • تفسیر قمی • کتاب التفسیر (عیاشی) • تفسیر التبیان • تفسیر مجمع البیان • تفسیر الصافی • تفسیر المیزان |
| سنی | تفسیر جامع البيان (طبری) • المحرر الوجیز (ابن عطیه) • تفسیر الجامع لأحكام القرآن (قرطبی) • تفسير القرآن العظيم (ابن كثير) • تفسیر جلالین (سیوطی) |
| گرایش‌های تفسیری | |
| تفسیر تطبیقی • تفسیر علمی • تفسیر عصری • تفسیر تاریخی • تفسیر فلسفی • تفسیر کلامی • تفسیر عرفانی • تفسیر ادبی • تفسیر فقهی | |
| روش‌های تفسیری | |
| تفسیر قرآن به قرآن • تفسیر روایی • تفسیر عقلی • تفسیر اجتهادی | |
| شیوه‌های نگارش تفسیر | |
| تفسیر ترتیبی • تفسیر موضوعی | |
| اصطلاحات علم تفسیر | |
| اسباب نزول • ناسخ و منسوخ • محکم و متشابه • اعجاز قرآن • جری و انطباق • مکی و مدنی | |
کتاب با تعریف، موضوع و فایده علم تفسیر آغاز می‌گردد و در بخش تعریف به تنزیل، تأویل، ترجمه و تفسیر می‌پردازد. وی سپس در ده فصل در باب علوم قرآنی سخن می‌گوید:
- فصل اول: تمسّک به قرآن
- فصل دوم: حاملین علم قرآن
- فصل سوم: منع تفسیر قرآن به رأی
- فصل چهارم: سبب نزول قرآن
- فصل پنجم: کیفیت نزول قرآن
- فصل ششم: اعجاز قرآن
- فصل هفتم: اسامی قرآن
- فصل هشتم: ثواب قرائت قرآن
- فصل نهم: آداب تلاوت قرآن
- فصل دهم: نوادر و مطالب (اعتقادات به قرآن، قراء سبعه، عدد آیات).[۲]
روش مفسر
مفسر در آغاز سوره به به عددآیات، اسم سوره، دلیل نام گذاری سوره و فضیلت آیه یا سوره می‌پردازد. تحقیقاتی درباره مفاهیم و معارف قرآنی دارد که گاه جنبه خطابی و ادبی دارد... وی در فهم آیات از اخبار و روایات اهل بیت بدون ذکر سند و راوی حدیث نیز استفاده می‌کند... روش وی در بیان مباحث فقهی، گذرا و در حد بیان احکام است.[۳]
چاپ
این اثر توسط شرکت طبع کتاب تهران در سال ۱۳۳۴- ۱۳۳۹ ش، برای نخستین بار به چاپ رسید. نگارش آن در سالهای ۱۳۷۵- ۱۳۸۱ق انجام گرفته و برخی مجلدات آن توسط انتشارات فراهانی در تهران به سال ۱۳۷۷ق نشر یافته است. آن چاپ در ۸ مجلد با قطع وزیری و بالغ بر ۵۰۰۰ صفحه بوده است.[۴]
در سال ۱۳۶۳ ش (۱۴۰۴ ق) در چهارده مجلد با قطع وزیری توسط انتشارات میقات به چاپ رسیده است.
پانویس
منابع
- حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، تهران، میقات، ۱۳۶۳ ش.
- خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، تهران، دوستان - ناهید، ۱۳۷۷ش.