پرش به محتوا

جرجیس: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Aliabadi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Aliabadi
خط ۱۵: خط ۱۵:


==منابع==
==منابع==
* ابن أثير، علی بن محمد، الكامل في التاريخ، بیروت، دارصادر، بی‎تا.
* حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش.
* جزائری، سید نعمت الله،ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، تهران، فرحان، ۱۳۸۱ش.
* جزائری، سید نعمت الله،ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، تهران، فرحان، ۱۳۸۱ش.
* قطب راوندی، سعید بن هبه الله، قصص الانبياء، مشهد، آستان قدس رضوی، بی‎تا.
* قطب راوندی، سعید بن هبه الله، قصص الانبياء، مشهد، آستان قدس رضوی، بی‎تا.
خط ۲۰: خط ۲۲:
* نويری، احمد بن عبدالوهاب، نهاية الارب في فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، بی‎تا.
* نويری، احمد بن عبدالوهاب، نهاية الارب في فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، بی‎تا.
* مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
* مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
* ابن أثير، علی بن محمد، الكامل في التاريخ، بیروت، دارصادر، بی‎تا.
 
* حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش.
 
{{نبوت}}
{{نبوت}}


[[رده:پیامبران]]
[[رده:پیامبران]]

نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۳۳

جرجیس نبی، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از حضرت عیسی(ع) و پیش از اسلام ظهور کرده است[۱] و بر اساس برخی منابع دیگر، بنده شایسته خدا دانسته شده که ایمان خود را پنهان می‌کرد. وی همچنین از شاگردان حورایون عیسی معرفی شده است.[۲] علامه مجلسی در بحارالانوار پس از نقل داستان جرجیس، ماجرای وی را به دلیل عدم نقل در روایات معصومین غیرمستند دانسته است.[۳] گرچه نام جرجیس در برخی از کتاب های دعا در کنار اسامی پیامبران ذکر شده است.[۴]

جرجیس در منابع تاریخی اهل فلسطین[۵] یا روم معرفی شده است.[۶] او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است.[۷]

جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت پرست و ستمگر شام به آنجا رفت.[۸] در مقابل برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده است.[۹] جرجیس پس از دیدار با پادشاه شام وی را به پرستش خدا و ترک بت پرستی دعوت کرد.[۱۰] پادشاه پس از مخالفت جرجیس با تعظیم بت‎ها، دستور شکنجه و قتل وی را صادر نمود.[۱۱]

جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.[۱۲]

برخی منابع ماجرای جرجیس را متاثر از شخصیت جرج قدیس دانسته‎اند که نزد مسیحیان، شخصیتی الهی و افسانه‌ای شناخته می‌شود.[۱۳]

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود


منابع

  • ابن أثير، علی بن محمد، الكامل في التاريخ، بیروت، دارصادر، بی‎تا.
  • حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش.
  • جزائری، سید نعمت الله،ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، تهران، فرحان، ۱۳۸۱ش.
  • قطب راوندی، سعید بن هبه الله، قصص الانبياء، مشهد، آستان قدس رضوی، بی‎تا.
  • طبری، محمد بن جریر، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، بی‎نا، بی‎تا.
  • نويری، احمد بن عبدالوهاب، نهاية الارب في فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، بی‎تا.
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.


  1. جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبياء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
  2. طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
  3. مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۴۷.
  4. نگاه کنید به:ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۰؛ مجلسی، زاد المعاد- مفتاح الجنان، ۱۴۳۲ق، ص۳۰‏
  5. ابن أثير، الكامل في التاريخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
  6. قطب راوندی، قصص الانبياء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
  7. طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
  8. جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
  9. طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
  10. طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
  11. طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
  12. طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن‌ ف‍ی‌ ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن‌، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
  13. موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۶۱۷.