جرجیس: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Aliabadi جز + رده:پیامبران (هاتکت) |
imported>Aliabadi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
* ابن أثير، علی بن محمد، الكامل في التاريخ، بیروت، دارصادر، بیتا. | * ابن أثير، علی بن محمد، الكامل في التاريخ، بیروت، دارصادر، بیتا. | ||
* حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش. | * حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش. | ||
{{نبوت}} | |||
[[رده:پیامبران]] | [[رده:پیامبران]] | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۳۲
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۷ توسط کاربر:Aliabadi برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
جرجیس نبی، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از حضرت عیسی(ع) و پیش از اسلام ظهور کرده است[۱] و بر اساس برخی منابع دیگر، بنده شایسته خدا دانسته شده که ایمان خود را پنهان می‌کرد. وی همچنین از شاگردان حورایون عیسی معرفی شده است.[۲] علامه مجلسی در بحارالانوار پس از نقل داستان جرجیس، ماجرای وی را به دلیل عدم نقل در روایات معصومین غیرمستند دانسته است.[۳] گرچه نام جرجیس در برخی از کتاب های دعا در کنار اسامی پیامبران ذکر شده است.[۴]
جرجیس در منابع تاریخی اهل فلسطین[۵] یا روم معرفی شده است.[۶] او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است.[۷]
جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت پرست و ستمگر شام به آنجا رفت.[۸] در مقابل برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده است.[۹] جرجیس پس از دیدار با پادشاه شام وی را به پرستش خدا و ترک بت پرستی دعوت کرد.[۱۰] پادشاه پس از مخالفت جرجیس با تعظیم بتها، دستور شکنجه و قتل وی را صادر نمود.[۱۱]
جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.[۱۲]
برخی منابع ماجرای جرجیس را متاثر از شخصیت جرج قدیس دانستهاند که نزد مسیحیان، شخصیتی الهی و افسانه‌ای شناخته می‌شود.[۱۳]
پانویس
منابع
- جزائری، سید نعمت الله،ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن ف‍ی ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن، تهران، فرحان، ۱۳۸۱ش.
- قطب راوندی، سعید بن هبه الله، قصص الانبياء، مشهد، آستان قدس رضوی، بیتا.
- طبری، محمد بن جریر، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، بینا، بیتا.
- نويری، احمد بن عبدالوهاب، نهاية الارب في فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، بیتا.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
- ابن أثير، علی بن محمد، الكامل في التاريخ، بیروت، دارصادر، بیتا.
- حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف الاسلامی، ۱۳۷۵ش.
- ↑ جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن ف‍ی ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبياء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
- ↑ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۴۷.
- ↑ نگاه کنید به:ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۰؛ مجلسی، زاد المعاد- مفتاح الجنان، ۱۴۳۲ق، ص۳۰
- ↑ ابن أثير، الكامل في التاريخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ قطب راوندی، قصص الانبياء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.
- ↑ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن ف‍ی ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.
- ↑ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن ف‍ی ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن ف‍ی ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نويری، نهايه الارب في فنون الادب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، ال‍ن‍ور‌ال‍م‍ب‍ی‍ن ف‍ی ق‍ص‍ص‌الان‍ب‍ی‍ا و‌ال‍م‍رس‍ل‍ی‍ن، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.
- ↑ موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۶۱۷.