پرش به محتوا

وصیت امام صادق(ع)

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از وصيت امام صادق(ع))

وصيت امام صادق(ع) به ماجرای تعیین هم‌زمان پنج نفر به عنوان جانشین امام ششم شیعیان اشاره دارد.[۱] امام صادق(ع) پس از اطلاع از قصد منصور دوانیقی در کشتن وصی بعد از رحلت ایشان[۲] به منظور حفظ جان و شناسایی‌نشدن جانشین واقعی خود(امام کاظم)[۳] پنج نفر را وصی خود قرار داد: منصور دوانیقی (خلیفه وقت)، محمد بن سلیمان (فرماندار مدینهعبدالله افطح و امام کاظم(ع)، دو فرزند امام(ع)، و حمیده، همسر امام(ع).[۴] مسعودی در اثبات الوصیه نام چهار نفر را به‌عنوان وصی امام(ع) ذکر کرده است.[۵] این وصیت سبب شد تا منصور دوانیقی از کشتن وصی امام(ع) منصرف شود.[۶]

بر اساس احادیث، با آنکه امام صادق(ع) بارها امام کاظم(ع) را به‌عنوان جانشین خود به اصحاب خاص معرفی کرده بود[۷] اما این وصیت سبب شد تا برخی از اصحاب امام صادق(ع) مانند مؤمن طاق و هشام بن سالم در مورد جانشین امام صادق(ع) دچار تردید شدند؛ آنها ابتدا به عبدالله افطح مراجعه کرده و از او سؤالاتی پرسیدند، اما پاسخ‌های عبدالله نتوانست آنها را قانع کند، سپس با موسی بن جعفر(ع) ملاقات کرده و با شنیدن پاسخ‌های او قانع شده و امامت او را پذیرفتند.[۸]

برخی پژوهشگران بیان کرده‌اند، منصور دوانیقی و فرماندارش به دلیل فساد و ظلم شایسته امامت نبودند و همسر امام(ع) نیز به دلیل زن بودن از این مقام محروم بود؛[۹] عبدالله افطح نیز بخاطر نقص جسمانی و اینکه در ظاهر با پدرش امام صادق(ع) مخالفت می‌کرد، شانیت این مقام را نداشت.[۱۰] کتمان وصیت امام(ع) در تعیین جانشینی سبب شد تا عده‌ای کمی از مردم به عبدالله افطح معتقد شوند و او را امام خود بدانند تا آنکه امر امامت گسترش یافت و بیشتر شیعیان به امام کاظم(ع) هدایت شدند و در مشکلات و مسایل دینی به امام کاظم(ع) رجوع کردند.[۱۱]

پانویس

  1. کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق‏، ج۱، ص۳۱۰.
  2. مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۱۹۶.
  3. پیشوایی، سیره پیشوایان، ۱۳۹۷ش، ص۴۳۲.
  4. کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق‏، ج۱، ص۳۱۰.
  5. مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۱۹۶.
  6. پیشوایی، سیره پیشوایان، ۱۳۹۷ش، ص۴۳۲.
  7. شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۶؛ اربلی، كشف الغمة،۱۳۸۱ق، ج‏۲، ص۲۱۹.
  8. کشّی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۲۸۲ و ۲۸۳.
  9. «بررسی شبهات وهابیت در مسئله تقیّه»، سایت کتابخانه فقاهت.
  10. اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۴۴۵.
  11. معروف الحسنی، سیرة الأئمة الاثنی عشر(ع)، ۱۳۸۲ق، ج۳، ص۳۰۳.

منابع

  • «بررسی شبهات وهابیت در مسئله تقیّه»، سایت کتابخانه فقاهت، تاریخ درج مطلب: ١٦ آبان ١٣٩٤ش، تاریخ بازدید:۶ دی ۱۴۰۴ش.
  • اربلی، علی بن عیسی‏، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، محقق: سید هاشم رسولى محلاتى، تبریز، بنى هاشمی، چاپ اول، ۱۳۸۱ق.
  • اسد، حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، بیروت، دار التعارف، چاپ پنجم، ۱۴۲۲ق.
  • پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، موسسه امام صادق(ع)، ۱۳۹۷ش.
  • شیخ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، مصحح: مؤسسة آل البیت(ع)، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
  • کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی، محقق: محمد بن الحسن طوسی و حسن مصطفوی، مشهد، مؤسسه نشر دانشگاه مشهد، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق‏.
  • مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی‌طالب، قم، انصاریان، چاپ سوم، ۱۴۲۶ق.
  • معروف الحسنی، هاشم، سیرة الأئمة الاثنی عشر علیهم السلام‏، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.