صحیحه فضلا
صحیحه فُضَلا اصطلاحی در علم حدیث‌شناسی است و به قسمی از روایات گفته می‌شود که چند فقیه، متن یک حدیث را به صورت مستقل از امام(ع) نقل کرده‌اند.[۱] برخی از محققان در وجه نامگذاری این اصطلاح چنین گفته‌اند که در گذشته به فقیه، عنوان فاضل گفته می‌شد به همین جهت به این روایات، صحیحه فضلا گفته می‌شود.[۲]
برای مثال: مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ زُرَارَةَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ وَ أَبِي بَصِيرٍ وَ بُرَيْدٍ اَلْعِجْلِيِّ وَ اَلْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ[۳] در این روایت زُراره، محمد بن مسلم، ابوبصیر، بُرید و فضیل همگی از فقها هستند[۴] و هر کدام به صورت مستقل، روایت را از صادقین(ع) نقل کرده‌اند.[۵]
پانویس
- ↑ درس خارج فقه مقتدایی، وبگاه مدرسه فقاهت.
- ↑ درس خارج فقه حسینی فقیه، وبگاه مدرسه فقاهت.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵۳۴.
- ↑ درس خارج فقه مقتدایی، وبگاه مدرسه فقاهت
- ↑ مجلسی، لوامع صاحبقرانی، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۳۵۸.
منابع
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
- مجلسی، محمدتقی، لوامع صاحبقرانی، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق.
- حسینی فقیه، سید محسن، درس خارج فقه، وبگاه مدرسه فقاهت.
- مقتدایی، مرتضی، درس خارج فقه، وبگاه مدرسه فقاهت.