اهل قبله: تفاوت میان نسخه‌ها
Hasanejraei (بحث | مشارکت‌ها) ویکی‌سازی |
Shamsoddin (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[رده:اصطلاحات باب جهاد]] | [[رده:اصطلاحات باب جهاد]] | ||
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]] | [[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]] | ||
[[رده:مقاله‌های آماده ترجمه]] | |||
نسخهٔ ۲۲ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۳
اَهل قِبله اشاره به تمامی مسلمانانی است که کعبه را قبله خود می‌دانند. کاربرد این اصطلاح در منع از تکفیر مسلمانان است.[۱] اهل قبله کسی است که منتسب به دین اسلام باشد.[۲] از این‌رو تمامی فِرَقِ اسلامی که کعبه را قبله خود می‌دانند اهل قبله‌اند.[۳] به گفته محمدجواد مغنیه مفسر شیعه قرن چهاردهم، اصطلاح اهل قبله با اهل قرآن، اهل شهادتین و مسلمانان به یک معنا هستند و منظور از آنها کسانی است که به خدا، پیامبر(ص) و سنت او ایمان دارند و به سمت قبله (کعبه) نماز می‌خوانند.[۴]
جان، مال و آبروی اهل قبله از نظر بیشتر عالمان شیعه و اهل سنت محترم است.[۵] همچنین تکفیر[۶] و کشتن اسیرانشان جایز نیست[۷] و نماز گزاردن بر امواتشان واجب است.[۸] با این حال برخی از عالمان مسلمان پیروان دیگر فرقه‌ها را تکفیر کرده[۹] و قتلشان را جایز می‌دانند.[۱۰] از اصطلاح اهل قبله در احکام اموات[۱۱] و احکام جهاد[۱۲] سخن گفته شده است.
گفته شده است که مسلمانان تا قبل از جنگ جمل احکام جنگ با اهل قبله را نمی‌دانستند و آن را در این جنگ از حضرت علی(ع) آموختند.[۱۳] سخنان امام علی(ع) درباره احکام جنگ‌های داخلی اسلام (جنگ با اهل قبله) در نهج‌البلاغه نقل شده است؛ وی کشتن همه اصحاب جمل را که اهل قبله بودند، در برابر کشتن یک تن از مسلمانان به عمد و بدون جرم روا می‌داند.[۱۴]
درباره نواصب، خوارج و مسلمانانی که ضروری دین را انکار کرده‌اند، با آنکه کعبه را قبله خود می‌دانند، حکم کُفر[۱۵] و نجاست[۱۶] صادر شده است.
پانویس
منابع
- تفتازانی، سعدالدین، شرح المقاصد، تحقیق عبدالرحمن عمیره، قم، الشریف الرضی، ۱۴۰۹ق.
- جمعی از محققان در پژوهشگاه تحقیقات اسلامی، جهاد در آینه روایات، قم، انتشارات زمزم هدایت، ۱۴۲۸ق.
- رستمی، عباسعلی، «ممنوعییت تکفیر اهل قبله از نگاه فقیهان و متکلمان تشیع و تسنن»، پژوهش‌های اعتقادی کلامی، شماره ۳۰، تابستان ۱۳۹۷ش.
- طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار فیما اختلف من الاخبار، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۹۰ق.
- طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.
- کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ۱۴۱۴ق.
- مغنیه، محمدجواد، تفسیرالکاشف، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۲۴ق.
- منتظری، حسینعلی، دارسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الاسلامیه، قم، نشر تفکر، ۱۴۰۹ق.
- نراقی، احمد بن محمد، رسائل و مسائل، قم، کنگره نراقیین ملا مهدی و ملا احمد، ۱۴۲۲ق.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۸.
- ↑ نراقی، رسائل و مسائل، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۳۵.
- ↑ دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه.
- ↑ مغنیه، تفسیرالکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۳۱.
- ↑ رستمی، «ممنوعییت تکفیر اهل قبله از نگاه فقیهان و متکلمان تشیع و تسنن»، ص۷۱.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۸.
- ↑ منتظری، دارسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الاسلامیه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۹۶.
- ↑ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۲۸.
- ↑ نگاه کنید به: تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۸.
- ↑ رستمی، «ممنوعییت تکفیر اهل قبله از نگاه فقیهان و متکلمان تشیع و تسنن»، ص۷۱.
- ↑ طوسی، الاستبصار، ۱۳۹۰ق، ج۱، ص۴۶۸.
- ↑ مستدرک وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۵۵.
- ↑ جمعی از محققان، جهاد در آینه روایات، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۸۸.
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۷۲.
- ↑ نراقی، رسائل و مسائل، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۳۶.
- ↑ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۶۴.