غلمان: تفاوت میان نسخه‌ها
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها) ←واژه شناسی: ویرایش مختصر |
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها) ←غلمان در قرآن: ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==غلمان در قرآن== | ==غلمان در قرآن== | ||
در [[قرآن]] | در [[قرآن]] واژه غِلمان (غلام‌ها) یکبار به کار رفته است؛ در [[سوره طور]] آمده است که در [[بهشت]]، خدمتگزارانی در اطراف بهشتیان در گردش‌اند.<ref>طور، ۲۴.</ref> دو بار هم در [[سوره|سوره‌های]] [[سوره انسان|انسان]] و [[سوره واقعه|واقعه]] عبارت ولدان (پسران) آمده است که منظور از آن همین غلمان است؛<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۲۴۴.</ref> | ||
در [[آیه]] ۱۹ سوره انسان، آمده: «و بر گِرد آنها پسرانی می‌گردند که هر گاه آنها را ببینی گمان می‌کنی مروارید پراکنده‌اند.»<ref>وَ یطُوفُ عَلَیهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا.</ref> در آیات ۱۷ و ۱۸ [[سوره واقعه]] هم توصیفی نسبتاً مشابه ذکر شده است: «خدمت‌کارانی جوان و جاودانی پیوسته گرداگرد آنها می‌گردند؛ با قدح‌ها و کوزه‌ها و جام‌هایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)»<ref>يَطوف عَلَيهِمْ وِلْدَنٌ مخَلَّدُونَ بِأَکْوَابٍ وَ أَبَارِیقَ وَ کَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ.</ref> | |||
از ظاهر این آیات برمی‌آید که پسران زیبای بهشتی فقط برای | از ظاهر این آیات برمی‌آید که پسران زیبای بهشتی فقط برای خدمتگزاری بهشتیان آفریده شدهاند و ارتباط خاص دیگری بین آنان و بهشتیان مطرح نیست.<ref>طیب، اطيب البيان فی تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۳۰۲.</ref> | ||
==منظور از غلمان== | ==منظور از غلمان== | ||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۵۰
غِلمان واژه‌ای قرآنی به معنای نوجوانان زیبا که در خدمت بهشتیان‌اند. در قرآن کلمه غلمان (غلام‌ها) یکبار و وِلدان (پسران) دو بار و همچنین عبارت خدمت‌کارانی جوان و جاودانی، یکبار به کار رفته است. مفسران درباره اینکه غلمان، مخلوقات بهشتی‌اند یا انسان‌های زمینی، اختلاف نظر دارند. برخی از آنها بر این باورند که غلمان فرزندان کافران‌اند که گناه و ثوابی برای آنها نوشته نشده است.
واژه شناسی
واژه غِلمان جمع «غُلام» است که در لغت به خدمتگزار معنا می‌دهد. بنابراین غلمان به معنای غلامان یا خدمتگزاران است.[۱]
غلمان در قرآن
در قرآن واژه غِلمان (غلام‌ها) یکبار به کار رفته است؛ در سوره طور آمده است که در بهشت، خدمتگزارانی در اطراف بهشتیان در گردش‌اند.[۲] دو بار هم در سوره‌های انسان و واقعه عبارت ولدان (پسران) آمده است که منظور از آن همین غلمان است؛[۳] در آیه ۱۹ سوره انسان، آمده: «و بر گِرد آنها پسرانی می‌گردند که هر گاه آنها را ببینی گمان می‌کنی مروارید پراکنده‌اند.»[۴] در آیات ۱۷ و ۱۸ سوره واقعه هم توصیفی نسبتاً مشابه ذکر شده است: «خدمت‌کارانی جوان و جاودانی پیوسته گرداگرد آنها می‌گردند؛ با قدح‌ها و کوزه‌ها و جام‌هایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)»[۵]
از ظاهر این آیات برمی‌آید که پسران زیبای بهشتی فقط برای خدمتگزاری بهشتیان آفریده شدهاند و ارتباط خاص دیگری بین آنان و بهشتیان مطرح نیست.[۶]
منظور از غلمان
میان مفسران در این زمینه که غلمان مخلوقاتی بهشتی‌اند یا انسان‌های زمینی که در خلقتی نو در خدمت بهشتیان قرار می‌گیرند اختلاف وجود دارد. برخی معتقدند آنها فرزندان اهل دنيا هستند كه نه حسناتى برای پاداش دارند و نه گناهى برای كيفر شدن. از امام علی(ع) در باره فرزندان مشركان [که قبل از تکلیف مرده‌اند] روایتی آمده که آنها خادمان اهل بهشتند.[۷] علامه طباطبایی در المیزان با عنایت به ظاهر آیه ۲۴ سوره طور[۸] معتقد است غلمان مانند حور از مخلوقات بهشتی است كه از شدت زيبایی مانند لؤلؤیی در گنجينه پنهان داشته شدهاند.[۹]
غلمان در ادبیات فارسی
از این واژه قرآنی در ادبیات فارسی و اشعار شعرایی چون حافظ، سعدی[۱۰] و سنائی[۱۱] استفاده‌هایی شده است که بیت زیر نمونه‌ای از آن است:
خطای لوآ در mw.text.lua در خط 25: bad argument #1 to 'match' (string expected, got nil).
پانویس
منابع
- ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۱ق.
- طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، تهران، بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، ۱۳۷۰ش.
- طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش.
- طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۸ش.
- قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۷ش.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۱ق، ج۱۲، ص۴۴۰.
- ↑ طور، ۲۴.
- ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۶۷ش، ج۷، ص۲۴۴.
- ↑ وَ یطُوفُ عَلَیهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا.
- ↑ يَطوف عَلَيهِمْ وِلْدَنٌ مخَلَّدُونَ بِأَکْوَابٍ وَ أَبَارِیقَ وَ کَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ.
- ↑ طیب، اطيب البيان فی تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۳۰۲.
- ↑ طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۳۲۷.
- ↑ وَیطُوفُ عَلَیهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ
- ↑ طباطبایی، ترجمه الميزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۹، ص۲۱.
- ↑ گنجور سعدی، غزل۳۳۱.
- ↑ گنجور سنائی، غزل۱۴۴.