سال ۲۳۶ هجری قمری
 سال ۲۳۷ هجری قمری سال ۲۳۵ هجری قمری  | |
| امامت | |
|---|---|
| امام هادی(ع) (دوره امامت: ۳۴ سال (۲۲۰ تا ۲۵۴ق) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| خلیفه عباسی | متوکل |
| وقایع مهم | |
| مزار امام حسین(ع) به دستور متوکل عباسی تخریب شد. | |
| متوکل عباسی عبیدالله بن یحیی بن خاقان را وزیر خود قرار داد. | |
| متوکل عباسی یحیی بن اکثم را به منصب قضاوت گمارد. | |
| تولدها و وفات‌ها | |
| وفات جعفر بن حرب همدانی | |
| وفات مصعب زبیری | |
| وفات ابراهیم بن عبدالله بن اغلب | |
| وفات حسن بن سهل | |
| وفات علی بن عبدالله بن سیف معروف به علویّه | |
سال ۲۳۶ هجری قمری دویست و سی و ششمین سال، از سال‌شمار هجری قمری است. از مهمترین رخدادهای این سال، تخریب مزار امام حسین(ع) به دستور متوکل عباسی است.
روز نخست این سال ۱ محرم مصادف است با سه‌شنبه ۲۸ تیر سال ۲۲۹ شمسی و ۱۹ ژوئیه سال ۸۵۰ میلادی. روز پایانی سال یعنی ۳۰ ذی‌الحجه، مصادف است با دوشنبه ۱۷ تیر سال ۲۳۰ شمسی و ۸ ژوئیه سال ۸۵۱ میلادی.[۱]
رویدادها
- متوکل عباسی دستور تخریب حرم امام حسین(ع) را صادر کرد.[۲] از‌این‌رو قبر امام حسین(ع) و تمامی آثاری که در اطراف آن بود ویران شد و سپس به آنجا آب بستند، زمین‌ها را شخم زده، در آن زراعت کردند[۳] و زائران تحت تعقیب قرار گرفتند.[۴]
- متوکل عباسی، یحیی بن اکثم را به منصب قضاوت و دادخواهی گماشت.
- متوکل عباسی، عبیدالله بن یحیی بن خاقان را وزیر خود قرار داد.
- محمد بن اسحاق بن ابراهیم بن حسین طاهری بر منطقه فارس ولایت می‌یابد.
- ابوالاغلب ابراهیم بن عبدالملک بن اغلب حاکم سیسیل درگذشت و عباس بن فضل بن یعقوب بن فراره، به جای وی منصوب شد.
- ناوگان اندلسی‌ها به سواحل امپراتوری «کارولنژیه» مانند «مارسیلیا»، «آرل» و نواحی آن در جنوب فرانسه یورش می‌برد.[۵]
وفات‌ها
- جعفر بن حرب همدانی. وی از سران معتزله بود و مبانی اعتزال را از ابوالهذیل علاّف آموخت. وی در درستی و راستی، زهد، پرهیزگاری و عبادت یگانه زمان خویش بود. در اواخر عمر خویش به مرحله‌ای از زهد و ترکِ دنیا رسید که تمامی زمین‌های دایر و اموال و دارایی خویش را رها کرد و از مردم کناره گرفت. آن گاه به تصنیف و تألیف پرداخت و با قسمتی از پول به دست آمده از فروش آثار خود، کاغذ تهیه می‌کرد و با باقیمانده آن، غذایی برای خود و عیالش فراهم می‌آورد. او را همراه با جعفر بن مبشر ثقفی «الجعفران» می‌خواندند و پیروانشان را جعفریه می‌نامیدند. کتاب‌های الایضاح، نصیحة العامة، المسترشد، المتعلم و الاصول الخمسة از آثار او است.[۶]
- مصعب زبیری. به امور تاریخی، سرگذشت اعراب و علم انساب آگاه بود و در تاریخ، دانش فراوان داشت. وی در میان قریش از نظر ثروت، علم و شرافت موقعیت برجسته‌ای داشت و از ثقات راویان حدیث و نیز شاعر بود. کتاب «النسب الکبیر» و «نسب قریش» از تألیفات او است.[۷]
- ابراهیم بن عبدالله بن اغلب. مردی دلیر، عاقل و بخشنده بود. محل حکومت و اقامت او شهر «بلرم» بود و در همان شهر وفات یافت.[۸]
- حسن بن سهل. پس از کشته شدن برادرش فضل بن سهل، به وزارت مأمون عباسی برگزیده شد و از خاصّان دربار او شد. وی به هوشِ سرشار، ادب، شیوایی سخن، بخشش و نیکونویسی فرمان‌ها شهرت داشت. مأمون، دخترش «پوران» را به همسری برگزید. حسن و برادرش فضل و پدرشان سهل، پیش از آن، در میانِ مجوس سروری و سالاری داشتند.[۹]
- علی بن عبدالله بن سیف معروف به علویه، خواننده‌ای ماهر و آهنگ‌سازی چیره‌دست بود. وی برای امین عباسی آواز می‌خواند و تا زمان متوکل عباسی زیست. وی دستگاه‌هایی از موسیقی ایرانی را به سبک‌های متداول آوازخوانی آن روز افزود.[۱۰]
پانویس
- ↑ باحساب
- ↑ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۲۳۷.
- ↑ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۲۳۷.
- ↑ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۷۹.
- ↑ ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه حجتی و شفیعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۴.
- ↑ به نقل از ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه حجتی و شفیعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۵: طبقات المعتزله، ص۷۳-۷۶؛ التبصیر فی الدین، ص۷۸.
- ↑ به نقل از ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه حجتی و شفیعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۵: الاعلام زرکلی، ج ۸، ص۱۵۰؛ تهذیب التهذیب، ج ۱۰، ص۱۶۲؛ تاریخ بغداد، ج ۱۳، ص۱۱۲؛ الدوری، نشأة علم التاریخ، ص۴۶.
- ↑ به نقل از ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه حجتی و شفیعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۵: الاعلام زرکلی، ج ۱، ص۴۱؛ البیان المغرب، ج ۱، ص۱۱۱.
- ↑ به نقل از ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه حجتی و شفیعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۵: الاعلام زرکلی، ج ۲، ص۲۰۷؛ وفیات الاعیان، ج ۲، ص۱۲۰؛ تاریخ بغداد، ج ۷، ص۳۱۹؛ تاریخ ابن اثیر، ج ۶، ص۲۹۷؛ ابن خلدون، ج ۳، ص۵۲۳؛ اعتاب الکتّاب، ص۱۰۷؛ دائرة المعارف الاسلامیه، ماده «حسن بن سهل».
- ↑ به نقل از ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه حجتی و شفیعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۵: الاعلام زرکلی، ج ۵، ص۱۱۸؛ الأغانی، ج ۱۱، ص۳۳۳-۳۶۲؛ العقد الفرید، ج ۶، ص۳۷.
منابع
- ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۲ق.
- ابوالفرج اصفهانی، علی بن الحسین، مقاتل الطالبین، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.
- باحساب
- ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه علی‌اکبر امامی حجتی و مصطفی شفیعی، نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
| خویشان |  | |
|---|---|---|
| القاب | ||
| کنیه‌ها | ||
| فرزندان | ||
| خلفای معاصر | ||
| راویان | ||
| کتابشناسی | ||
| مرتبط | ||