سال ۲۴۸ هجری قمری، بیست و هشتمین سال امامت حضرت علی نقی(ع) (۲۲۰-۲۵۴ق)، مقیم سامرا و هم‌زمان با درگذشت منتصر، خلیفه عباسی و جانشینی احمد بن محمد بن معتصم، ملقب مستعین بالله بود. منتصر، سیاست پدرش، متوکل را برای فشار و تهدید علویان متوقف کرد، فدک را به آنان پس داد و زیارت قبر امام علی(ع) و امام حسین(ع) را آزاد کرد.
 سال ۲۴۹ هجری قمری سال ۲۴۷ هجری قمری  | |
| امامت | |
|---|---|
| امام هادی(ع) (دوره امامت: ۳۴ سال (۲۲۰ تا ۲۵۴ق) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| عباسی در عراق | منتصر و مستعین |
| طاهریان در خراسان | عبدالله بن طاهر و محمد بن عبدالله |
| بنی‌امیه در اندلس | محمد بن عبدالرحمن |
| ادریسیان در مراکش | یحیی بن محمد بن ادریس |
| سامانیان در ماوراءالنهر | احمد بن اسد |
| روم شرقی در ترکیه و یونان | میخاییل فرزند توفیل (تئوفیل) |
| صفاریان در سیستان | یعقوب لیث |
| وفات‌ها / شهادت‌ها | |
| منتصر عباسی | |
| عبدالله بن طاهر | |
| ابوحاتم سجستانی | |
روی‌دادها
- ابراهیم بن محمد همْدانی، از وکیلان حضرت علی نقی(ع)، با پسرش جعفر نامه‌ای به او نوشتند و درباره اختلاف حاتم بن فارس قزوینی و علی بن جعفر همانی، معروف به علیل دیدگاهش را جویا شد. امام هادی(ع) پاسخ داد که به علیل اعتماد کنید و از قزوینی دوری کنید.[۱]
- منتصر عباسی، زیارت قبر امام علی(ع) و امام حسین(ع) را که پدرش، متوکل، ممنوع کرده بود، آزاد کرد. به علویان امنیت داد و اموال و املاک غصب شده آنان را مانند فدک پس داد.[۲]
- ربیع الاخر: شروع خلافت احمد بن محمد بن معتصم، مستعین بالله در بغداد. او با کمک و موافقت چندی از سرداران ماوراءالنهر، پس از درگذشت خلیفه و پسرعمویش، منتصر، به تخت نشست.[۳]
- ماه رجب: آغاز حکومت محمد بن عبدالله بن طاهر. او حکومت خراسان را پس از درگذشت پدرش بدست آورد و از سوی خلیفه عباسی، تایید شد.[۴]
درگذشتن
- بکر بن محمد بن حبیب بن بقیة، ابو عثمان المازن، از راویان شیعه.[۵]
- منتصر، خلیفه عباسی در سامرا، ربیع الاخر.[۶]
- عبدالله بن طاهر، امیر خراسان و طاهریان، ماه رجب.[۷]
- محمد بن صالح بن عبدالله، شاعر علوی، امیر مدینه در خلافت واثق.[۸]
- حسین بن علی یزید، کرابیسی، فقیه و متکلم شافعی. آثار: اصول الفقه و فروعه، الجرح و التعدیل.[۹]
- سهل بن محمد بن عثمان، ابو حاتم سجستانی. از ادیبان و شاعران مشهور بصره، چند اثر:المعمرین، النخلة، المختصر، ما تلحن فیه العامة و (الفرق بین الآدمیین و کل ذی روح).[۱۰]
- عیسی بن حماد بن مسلم، ابن‌حماد (تولد:۱۶۰ق)، محدث.[۱۱]
- محمد بن یزید بن کثیر بن رفاعة، ابوهشام، عالم کوفی و قاضی بغداد.[۱۲]
زاده شدن
- محمد بن بشر، ابوبکر زنبری العکبری (درگذشت:۳۳۲ق)، از محدثان مشهور شافعی.[۱۳]
- محمد بن ولید بن ولاد، ابوالحسین (درگذشت:۲۹۸ق)، عالم نحوی و مصری، اثار:المقصور و الممدود، المنمق.[۱۴]
- موسی بن عبیدالله بن یحیی بن خاقان، ابو مزاحم (درگذشت:۳۲۵ق)، کسی که اولین کتاب در تجوید را نوشت. او چند شعر نیز در مدح معاویة بن ابی‌سفیان گفت.[۱۵]
پانویس
- ↑ طوسی، اختیار معرفةالرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۲۷.
- ↑ ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۱۱۶.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۴.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۴.
- ↑ نجاشی، ۱۳۶۵ش، رجال، ص۱۱۰.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۴.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۴.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۶، ص۱۶۲.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۲، ص۲۴۴.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۳، ص۱۴۳.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۶، ص۱۶۲.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۷، ص۱۴۴.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۶، ص۵۲.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۷، ص۱۳۳.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۷، ص۳۲۴و۳۲۵.
منابع
- ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
- زرکلی، خیرالدین، الأعلام: قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۸۰م.
- طبری، محمد بن جریر، تاريخ الامم و الملوك، بیروت، انتشارات اعلمی، براساس نسخه بريل، شهر ليدن، سال ۱۸۷۹م.
- طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفةالرجال، مشهد، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش.
- نجاشی، احمد بن علی، رجال، قم، نشر اسلامی، ۱۳۶۵ش.
- یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، بیروت، دار صادر، ۱۳۷۹ق.