نماز شکر
| نیایش |
|
نماز شکر یکی از نمازهای مستحب که برای شکر و سپاس از درگاه خداوند خوانده می‌شود. نماز شکر شکل خاص و شرایط ویژه و زمان معینی ندارد و به‌صورت یک نماز دو رکعتی معمولی خوانده می‌شود و مانند سایر نمازهای مستحبی می‌توان آن را در حال نشسته، ایستاده، راه رفتن، داخل وسائل نقلیه و... به‌جا آورد؛ هرچند بهتر آن است که ایستاده خوانده شود.[۱]
با این‌وجود، نماز شکری با دستور خاص نیز از امام صادق(ع) نقل شده است که چنین است:
- «زمانی که خداوند نعمتی به تو داد دو رکعت نماز بگزار؛ در رکعت اول سوره حمد و سپس سوره اخلاص را بخوان و در رکعت دوم نیز ابتدا سوره حمد، سپس سوره کافرون را قرائت کن. در رکوع و سجده رکعت اول بگو: «اَلْحَمْدُ لِلهِ شُکْراً شُکْراً وَ حَمْداً» و در رکعت دوم در رکوع و سجده بگو: «اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذِی اسْتَجَابَ دُعَائِی وَ أَعْطَانِی مَسْأَلَتِی» (یعنی: سپاس خدایی را که دعای مرا مستجاب و حاجتم را بر آورده کرد)[۲]
در برخی از منابع نیز آمده است: دعای «اَلحَمدُ لِلهِ شُکراً شُکراً لله وَ حَمداً» در رکوع و سجده هر دو رکعت و دعای «اَلحمدُ للهِ الَّذی قَضا حَاجَتی وَ أعطانی مَسأَلَتی» پس از اتمام نماز خوانده شود.[۳]
همچنین سفارش شده است که پس از نماز شکر، دعای سی و هفتم صحیفه سجادیه، خوانده شود.[۴]
علاوه بر این نماز که در منابع شیعی نقل شده است؛ اهل سنت نیز نمازی را از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده‌اند که ایشان پس از فتح مکه و به شکرانه آن پیروزی، چهار نماز دو رکعتی به عنوان نماز شکر خواند. برخی از اصحاب نیز به تقلید از ایشان، پس از فتوحات خود این نماز را می‌خواندند.[۵]
پانویس
- ↑ یزدی، عروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱
- ↑ کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۸۱، طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۳۲
- ↑ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۲۲۵
- ↑ علی بن الحسین(ع)، الصحیفه السجادیه، دعای ۳۷، ص۱۶۲؛ کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق، ص۱۶۴
- ↑ ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲۴؛ سلمی، قصَّاص و…، صَحِیحُ الأثَر و جَمَیلُ العبر من سیره خیر البشر(ص)، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۲۵۴
منابع
- ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷ق.
- سلمی، محمد بن صامل، قصَّاص، عبدالرحمن بن جمیل و…، صَحِیحُ الأثَر و جَمَیلُ العبر من سیره خیر البشر (ص)، جده، مکتبة روائع المملکة، چاپ اول، ۱۴۳۱ق.
- طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- علی بن الحسین(ع)، الصحیفه السجادیه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
- کفعمی، ابراهیم بن علی، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
- مفید، محمّد بن محمد بن نعمان، المقنعه، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- یزدی، سید محمدکاظم، عروه الوثقی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین، ۱۴۱۹ق.