محمد بهاری

مقاله قابل قبول
عدم رعایت شیوه‌نامه ارجاع
کپی‌کاری از منابع خوب
استناد ناقص
شناسه ناقص
عدم جامعیت
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از شیخ محمد بهاری همدانی)
محمد بهاری
عالم و عارف شیعه
مقبره شیخ محمد بهاری در شهر بهار همدان
مقبره شیخ محمد بهاری در شهر بهار همدان
اطلاعات فردی
تاریخ تولد۱۲۶۵ق
محل زندگینجفمشهد
تاریخ وفات(۹ رمضان ۱۳۲۵ق)/ ۲۳ مهر ۱۲۸۶ش
محل دفنبهار همدان
شهر وفاتبهار همدان
اطلاعات علمی
استادانملاحسینقلی شوندی همدانی
شاگردانشیخ اسماعیل تائب تبریزی
محل تحصیلنجف
تألیفاتتذکرة المتقین


محمد بهاری (۱۲۶۵ـ۱۳۲۵ق)، عالم و عارف شیعه قرن سیزدهم و چهاردهم هجری و از شاگردان ملاحسینقلی همدانی است. تنها اثر باقیمانده از او تذکرة المتقین است که در بیان آداب سیر و سلوک، نوشته شده است.

زندگی‌نامه

بهاری فرزند میرزا محمد بهاری در ۱۲۶۵ق، در بهار همدان به دنیا آمد.[۱] تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود به انجام رساند و برای تکمیل آن به بروجرد و نجف رفت و به درجه اجتهاد رسید. [نیازمند منبع]

او به علت بیماری و برای تغییر آب و هوا، نجف را ترک کرد و به ایران رفت. وی مدتی در مشهد به سر برد و سرانجام در (۹ رمضان ۱۳۲۵ق) در زادگاهش درگذشت.[۲] مزارش در بهار همدان همواره زیارتگاه بوده و ساختمانی بر آن بنا شده است. [نیازمند منبع]

شاگردی ملاحسینقلی

شیخ محمد، از جوانی اهل تهجد و ریاضات شرعی بود. در نجف به محضر ملاحسینقلی شوندی همدانی، از شاگردان حکیم سبزواری، راه یافت و تا هنگام وفات وی در ۱۳۱۱ق در زمره ارادتمندان خاص و همراهان وی بود.[۳]

پس از درگذشت ملاحسینقلی، چندی در نجف ماند و بسیاری از علما و طلاب و تجار و عامه مردم از ایرانی، عرب و هندی، در طی مراحل سلوک از شاگردان وی بودند.[نیازمند منبع] سید علی قاضی طباطبایی از شاگردان معروف اوست. [۴]

شهرت بهاری بیشتر به جهت نَفَس گیرا و جاذبه حضورش بود و کراماتی هم به وی نسبت داده‌اند.[نیازمند منبع]

اثر مکتوب

تنها اثر باقیمانده از بهاری، مجموعه نوشته‌هایی است مشتمل بر رساله‌ای در آداب سلوک: دو فصل در «صفات علمای حقه» و «اصناف مغرورین»، گفتاری تحت عنوان «دستورالعمل» و شانزده مکتوب که برای دوستان و مریدانش نوشته و یکی از مریدان وی به نام شیخ اسماعیل تائب تبریزی آن‌ها را فراهم آورده و تذکرة المتقین نامیده است. این اثر بارها به چاپ رسیده است.[۵]

پانویس

  1. آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۴۶
  2. آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۴۶
  3. بهاری، مقدمه صدرائی خوئی، ص۲۳؛ شریف رازی، ج۷، ص۳۷۲ـ۳۷۵.
  4. معلم حبیب‌آبادی، ج۷، ص۲۶۹۵-۲۶۹۶؛ قاضی،۱۳۸۵ش، مقدمه، ص۱۰.
  5. مشار، ج۵، ستون۳۴۳؛ آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۴۶؛ بهاری، فهرست مطالب

یادداشت

منابع

پیوند به بیرون